Aghaidh mhaslach an fhir òig an dèidh a chuid foghlaim comasach air greimeachadh mu thràth an imbroglio gabhaltach cruachan eòlais . Agus gu dearbh tha e eòlach air an t-saoghal an t-òganach leis an aghaidh dhallaichte gun suilean, gun làmhan, gun chasan ach beul fosgailte glacaidh e an taobh thall esan fear-gleidhidh an taobh a muigh agus domhainn a-staigh tha e na mhasladh de chruinneachaidhean esan a gheibh turpitudes agus sochairean fo shròin agus feusag nan seanairean is esan am fear as sgileil de na fir cur an aghaidh breitheanais is esan am fear innleachdach le dàn-thuras zigzagging an rolair creige gu na fuarain tasgaidh e ciontach de mheirleach tha e a’ tairgse a bheatha tro a chràdh do-labhairt na tha air a chleachdadh luchd-bruadar, na bàird, na dìomhaireachdan, na bi a-riamh mì-thuigse air na tàirneanach nèamhaidh gus do stamag a ghearradh a-raoir a bhi air a bhualadh leis na chì e . Calma agus misg tha masg air thoiseach oirnn beairteach anns a bheul-aithris dhearbhte am masg fàilteachaidh airson ath-thogail far an cruinnichear mìrean de'n chorp sgaoilte so . O phiuthar bhean ged a tha dìth an t-slat-slat agam Cheasnaich mi agus thòisich mi air fìor bheatha sin de reachdan nam builg nach ruig ach na shaman, bàird, fàidhean, "luchd-dèanamh cordaichean" et "dualach" - (luchd-taic teòiridh sàr-sreang agus grabhataidh cuantamach lùb) a h-uile neach-leantainn air àite lag nan uisgeachan a chaidh a tharraing air ais. Chan eil beàrn ann nas motha na gairm airson an t-solais uinneagan fosgailte sinne eunlaith an fhocail sinne luchd-gluasad feachd an itealaich . 177
Tasglann roinnean: An Dùbhlachd 2013
Sylvain Gérard. obair 1 – an teicheadh

Cette remontée du centre de la terre A belle allure vers le commencement du monde Cette perspective où s'essouffle le père invectivé La brûlure des anciennes alliances que l'on découvre à demi-mortes le matin La plainte des animaux égarés en d'étranges contrées enfin créées Cette fuite vers des aubes promises Cet élan brisé contre la vitre des immobilités Cet éclair rouge sang du couteau contre le ventre Ce suçon de paix donné à la va-vite le temps de l'éructation Ce court-circuit des émotions vraies gu bheil gàire a’ cuairteachadh eadar ceithir bùird. Ils sont partis Ils ont fuit Le courage à deux mains repliées sous la chape des convenances Ne les arrêtent que la fatigue et le soir qui tombe Errant de ruine en ruine Dans un chariot de bric et de broc assumé Le rétameur s'est éloigné dans un nuage de poussière Et la route fût longue et par trop inhospitalière Père et mère confondus à la craie graphés sur la carriole Leurs noms écorchés à demi effacés En vaines contorsions l'outil de braise fume en se mêlant à l'eau Je bave et m'extrais hors de cette chape carencée Pour la parole habile Eirich aig crois-rathaid salvos de thuigse agus vertigo. Teas miann teann sous la toile Éclair blanc au zénith La coquille éclate Le jaune se fait soleil rayonnant De cet éclat consacré au profond des origines De cet imbroglio d'os et d'organes disjoints Je pus grandir entre fiente et humidité Poussé sur le devant de la scène A noyer par l'alcool Ces myriades d'étoiles alors entrevues Si puissantes si fascinantes si monstrueuses Dialoguant avec ce corps douloureux m'anam, mo Dhia . Chuir mi an ruaig air jusqu'à son terme Vers les plaines légères de pluie fine de vent soyeux de douce lumière Ce ne furent que grâce et beauté Entre les barreaux de ma cellule à ciel ouvert Entre les rayons de mes roues ces interstices à mon déplacement si particulier Mon chapeau de lutin vissé sur la tête A dire et à redire des "Tha gaol agam ort" Bog-chosach mo bhràithrean agus sœurs en création Mon unique raison Ma déraison ultime.
176