Papa tu es là ?
Papa t'es là ?
Tu as vécu en homme bon et généreux
93 ans
en fidélité aux tiens qui te sont chers
93 ans
de simplicité de modestie de silence même
93 ans
de présence sur notre terre
reflet d'un ailleurs bien plus grand que nous
93 ans
agus an uairsin gun dad
et puis nous
Gu bhith
tes enfants tes petits enfants tes arrières petits-enfants
qui formons un microcosme dans ce grand univers
un monde en modèle réduit
un monde d'êtres en devenir
un monde en marche vers l'avenir .
Papa tu es là
ici
dans nos cœurs
en souvenir d'un temps passé ensemble
avec plein de moments qui remontent en surface
en rupture d'un passé révolu
en élévation d'un vécu à fructifier .
Dis Papa où t'es maintenant ?
Me revient ce temps où tu allais travailler à bicyclette
de Grenelle jusque dans les beaux quartiers
et que Maman disait
qu'on irait à ta rencontre
et que même sans te parler
même quand tu retenais tes émotions
même quand je comptais sur mes doigts
les additions et les soustractions
même quand je dessinais un cœur
sur la buée du carreau de la rue Saint Charles
je t'attendais .
Papa tu n'es plus de ce monde
paix à toi
en ce lieu éternel .
Et il y aura bien un jour
où nous aussi
nous disparaîtrons
et qu'on dira
si nous avons été formidables
si nous avons été détestables
car tout le monde sait com'on fait des bébés
mais sait-on com'on fait des papas !
D'avoir remis en marche ton être assoupi
en mon cœur rempli de lumière
j'exulte de mansuétude et d'amour
en reconnaissance de toi
mon papa à moi
notre papa à nous tes enfants
prolongeant par un simple détour d'être aujourd'hui en vie
l'obligation de poursuivre notre ouvrage
de ne pas craindre d'avancer sur notre chemin .
Faire
bien faire
faire ou se défaire
ne réduisons pas le monde
à ses aléas et à sa souffrance
il s'y passe aussi des choses magnifiques
et il serait criminel de banaliser ces choses
entrons en relation les uns avec les autres
raffermissons nos liens
collaborons célébrons gratifions glorifions la beauté
pour qu'en cette séparation d'avec toi, Lucien, qui nous rassemble aujourd'hui
pour que dans le tragique de la mort commune à nous tous
demeurer dans le recueillement
demeurer dans le silence
demeurer en cet instant de méditation
demeurer dans l'amour .
165
trois petites bougies
Trois petites bougies
et que reviennent
le témoignage des heures passées en harmonie
le tressaillement des profondeurs de la création
la capture du souffle avant son jaillissement
la force d'un regard derrière la vitre
la présence subtile de l'être éternel
la marqueterie des souvenirs éteints
la perplexité effarée de l'illusion
l'éclat d'une comète à jamais advenue
le saisissement de l'apparence
le calme des gestes répétés
la romance des vieilles chansons échangées
l'au-delà des formes en instance de leur accomplissement
l'enchanteresse transcendance de l'instant
le calme devant cet être-là en partance vers l'ouvert
la blessure ressentie au contact d'une brisure de verre
le glissement des doigts sur une peau fraîche
la tradition perpétuée par les objets reconnus
l'expérience sans cesse renouvelée
le sable fluide de l'aridité nomade
l'éclos dense de la force sédentaire
la conquête de la matière en lumière d'être
la transparence de l'effusion de l'oeuvre aboutie
le lever du rideau devant le soleil
la montée en conscience vers le cœur du monde
l'intimité de l'être inscrite dans la loi
l'évidence des preuves accessibles à l'artiste
le brouillage des événements dans la brume rédemptrice
la restauration de nos terres intérieures
le long et humble travail de défrichage
la guerre contre les ombres
l'homme de bien en ses instances réparatrices
le teint frais de nos visages redevenus sages
la musique en ascèse contenue
la beauté en grâce d'être universelle .
Être vivant dans la vénération émerveillée du secret
se remémorer la trace des humains
pour respirer en la seule réalité qui vaille
le souffle si fin de la bonne posture
la louange faite au quotidien
la contemplation d'une simple pierre coloriée.
164
Bien sûr qu’il eût du courage
Bien sûr qu'il eût du courage cet homme de vivre de longues années avec prudence simplicité et modestie à mener sa barque le long des berges quotidiennes sans avoir à demander où aller sans voir le temps passer en lente progression vers l'estuaire où les limites se dérobent où tout devient gris que la vue s'obscurcit que l'air manque que l'esprit ne répond plus mais où s'avance triomphant en ses attentes le mystère cette lumière incréée cette lumière intense venue de très haut cette béance habitée de vieilles âmes ce frêle esquif disparaissant dans les brumes ce point d'orgue se confondant avec l'horizon en souvenir de ce qui va et vient l'espace d'un souffle retenu en souvenir de ce qui fût traces de ton nom sur le tronc scarifié de l'arbre se retrouver assigné à transformer cette écriture douce amère en obligation de conscience en marche sur le chemin compréhension de ce qui est crépon de la plaie rouverte une fin d'été à mesure d'un regard échoué à marée basse chez celui dont le cœur demeure dans l'amour. 163
A 'fàs nas sine beò
Recevoir la vie comme un don comme un présent. Habiter tous les âges de l'existence l'enfance la jeunesse l'âge adulte la vieillesse. Se bonifier comme le bon vin trop jeune le vin est acide mûrir est l'oeuvre du temps. Ne pas être obsédé par les stigmates corporels traces du temps qui passe la ride amère n'est que le baiser en continuité d'être Demeurer dans la vie et dans l'intelligence. Tous les jours faire des découvertes intellectuelles affectives sentimentales Tous les jours être dans la nouveauté Vivre. Ne pas regarder dans l'assiette du voisin ne pas être jaloux rester en soi à la fenêtre de l'émerveillement. Croître encore et toujours. Vieillir n'est pas être vieux vieillir c'est aller dans la vie être vieux c'est perdre le goût de la vie. Etre curieux intellectuellement regarder l'existence comme un enfant sans être un éternel enfant regarder l'existence du point de vue de la jeunesse sans être un éternel adolescent. Aller toujours plus loin. Plus on vit longtemps plus on construit ce recul qui permet d'être là tout en étant déjà ailleurs. D'une seule lampée saisir le poudroiement des choses avant que la lampe ne s'éteigne pour que rives atteintes se dissoudre l'espace d'un sourire au gré du vent qui passe dans la lumière du jour qui vient . 162
èirich air bàrr do òrdaig
Tog làmhan suas gu neamh
gus suathadh ris na rionnagan
agus an uairsin tuigsinn
gu bheil iad a' soillseachadh
na làmhan seo
lasair coinnle hypnotic
nach eil sinn airson fhaicinn a’ dol a-mach air feasgar gaothach
làmhan cèir
gus d’ ainm a litreachadh air na neòil
slaod as sreath a' bhàis
seachain na trifles a tha air an iomlaid aig geata pàrras
na dean tuilleadh
airson ceann lom
ann an irioslachd
faigh
làmh sìnte a-mach seo
ann an sàmhchair na bàrdachd
fuaim soilleir
de mheur-chlàr a h-uile ceòl
a dh'ionnsaigh an gluasad
spreadhadh slaodach de sheantansan
air neo-fhaicsinneach na coinneimh
gus gorm bòidheach nan speur a dhèanamh follaiseach
air a shìneadh le meuran sìthe .
161
Dot air an i
Espace pur dans lequel fleurissent et se perdent les fleurs Le sens aigu de la citrouille se découvre calèche L'ange me convie à ne plus toucher terre de ses ailes diaphanes Un souffle Une caresse Un vertige tranquille empli d'exquises senteurs Les cigales stridulent Tout concourt à la redistribution du livre d'heures Du point pierre éclate l'envol soyeux de l'âme Oiseau de passage et si présent Éloquence élégiaque sans défense tuilleadh comme un feu Et si persuasif Que ces choses vides et indifférentes en familiarité tendre Me somment d'être en dehors de moi Pour d'une mort éclose Donner sens et amour En retour de mission.
160'mac-meanmna créioractive
Tha mi a 'smaoineachadh gnìomhach
an mac-meanmna cruthachail a tha a 'cruthachadh a-steach agus tro ghnìomh
a 'smaoineachadh gu bheil e air a ghiùlan leis na tha
tha e na " a bhith " gu cridhe cùrsa nan rudan
an i-gèam
Loidhne Maginot
Anns an cruadhtan reòta aca
Airson defibrillation tomhaiste
Faigh air an tonn
Cò a thig agus falbh agus àite
A 'cruthachadh an fhalamhachadh intra-cealla-cealla
A 'fighe comainn loidsigeach .
Tha ruigsinneachd singilte ann
gach turas
lasadh suas mullach a 'bhalla as dorcha
sùilean soilleir
agus feusag geal
gu bheil an guth bog a 'dèanamh cron .
Lannan
air a reubadh bhon chiad shnàgaire
gu bheil a 'ghaoth a' sgaoileadh bho na biastagan spìosrach .
Chaidh Horn ceò sùil a-mach
Nuair a bhios Valley
Tog an anail a 'bhiast .
Aodach stampa
den àireamh de aveasro
aig a bheil seacaid fosgailte a 'nochdadh
Myrrh's Scetd Heart .
Elan En Gran En Gran Smart
Ainglean air a 'mhullach
backnut agus darach uaine
Candelabras den taigh agam .
Smaoineachadh dìreach
A 'dùnadh a-mach a' phrìs thoiseach
bileagan imprint
garbh de iomlaidean glabrous .
Tilleadh monosyllabic
Ahanaidhean bheathaichean
a-mach à fiodh
Toiseach tòiseachaidh .
Dìreach thu fhèin
anns an fheadhainn eile às aonais ankylosis
Thoir air falbh Sèid na traidisean
Fo bholadair gabhail ris .
Sagacity aig a 'chunnart a bhith
Dìreach air ais
aig toiseach an latha ùr .
159
Eòlas-inntinn, Na tha a 'slànachadh
De puing an neach a choinnicheas ri siorta :
L'fo-rùn. Ag iarraidh rudan atharrachadh anns an giùlan agam, tha na daoine sin a 'fulang sìos .
An dàimh, Càileachd an dàimh, a bhith mu choinneimh a chèile, Far am bi an neach a 'dèanamh duine. Càileachd de dhuine sam bith an-còmhnaidh nas eadar-phearsanta ; Chan urrainn “tha” às aonais a “tu”.
“Chan eil mi fàs gu mòr neach nuair a choimheadas mi ort san t-sùil agus sin Leigidh mi leat coimhead a-steach.”
Stèidhich an Ceangal, Ceangal leis am bi aon a 'cur fàilte air agus ris an gabhadh bi, Bha ceangal a 'faireachdainn gu domhainn dhut fhèin, fada nas fhaide na na tha sinn faodaidh iad a ràdh agus a chuir an cèill, ceangal a bheir ort a bhith a 'faireachdainn gu nàdarra a-steach fèin, agus gu bheil iomlaid riatanach a 'tachairt .
An cànan.Cuir fàilte air leis a 'chànan glan agad. Is e mo chànan mi. Is e seo a tha gam fhàgail air an t-saoghal, a 'dìon mi agus a' mìneachadh mi. Tha e na Pàirt riatanach de mo dhearbh-aithne. Mo chànan, Is iad sin na faclan agam ach cuideachd seo gu bheil mo bhodhaig corporra a 'sealltainn le gluasadan agus meanbh – Soidhnichean .
Tha slànachadh biÈist, Tha e a 'coinneachadh ri proifeasanta a tha ann an stàite gnàthach agus chan e aimsir deCùmnadh, aig a bheil buaidh de fher-tomhais gnìomhach gam ghluasad agus toirt ort a bhith ag iarraidh earbsa annam. Bidh mi a 'feitheamh ris an fhear eile a bhith a' dol gu socair a-steach e fhèin agus sin a 'gabhail ris nach eil cuideam air na tha làn agus slàn .
Tha e ri chluinntinn AgusFàilte air gun bhritheamhan.
Tha ea bhith a 'faireachdainn le mo bhodhaig, Mo psyche, m 'anam agus mo bhuileachadh dè a tha a' dol annam mu na tha a 'dol ann, cho eadar-dhealaichte le frèam na coinneimh agus fhathast cho faisg orm lemisneachd squinting .
Tha eÀireamhle pongail agus as motha gu soilleir a tha mi a 'faireachdainn .
Airson an Neach-dreuchd :
Tha e airson a lorg le an eireachdail a tha comasach a bhith ag èisteachd ri gach eileamaid den phròiseas tachairt, ann an leantainneachd cogais, ann an lE conaltradh unfold An sin eadar sinn, Anns an neach-conaltraidh a tha air a stèidheachadh an seo agus a-nis ach a thaobh a bhith a 'toirt a-steach a' togail solas air an àm a dh 'fhalbh agus san àm ri teachd .
Tha e airson a Gnàth-shìde solais agus saorsa airson an taobh eile, a leig cuideachd a bhith a 'comharrachadh a chomharrachadh eileamaidean anailis .
Tha eCruthaich frèam Dìreach mar cruadhtan mar samhlachail agus mac-meanmnach, soilleir agus tèarainte, Ach nach bu chòir a bhith na bhalla ri thaobh gus faighinn a-steach don fhrèam fìor .
Tha e a 'cur air bhog Ceòl, beachd-bharail, clachan-mìle, aig an urrainn don neach eile grèim fhaighinn air a bheil iad aig a chothrom, gun a bhith gun fheum leis na tha, no ro fhada bho a chuid comasan tòcail agus tuigse mun mhionaid. Tha eAtharraich gu faiceallach agus le bhith a 'buntainn ri suidheachadh .
Tha e airson a h-uile dad a ghràdhachadh gus am bi seo air do bheulaibh anns na tha e a 'toirt seachad .
Tha edèidheil air a bhith na sin, tha a beairteas a 'cruinneachadh a-steach Sgeulachd a bheatha, a chomas agus na tha e ann an cleachdadh fhèin, Anns a rinn e a dh 'ionnsaigh a dh'fhàs a bhith, Anns an fhosgladh aig Saoghal .
Tha e cumail suasAn astar ceart eadar e agus mise gus ùrachadh agus obair a dhèanamh de bhuaireadh a 'chomais eadar e agus a chuid Àrainneachd, leis an soilleireachd as motha anns an fhaireachdainn agus leughachadh anns an abairt gun a bhith a 'cuingealachadh an neach eile a bhith a' dol ach na tha e is ann far a bheil an fheadhainn a tha timcheall air fhaicinn .
Tha e gu bhith glanaidh na h-eileamaidean deCo-chruinneachadh, dero-mheasadh, d’introjection, deRetroflection agus d’egotiosal Anns na tha ann an cunnart mun choinneamh againn. Tha e gu bhith an meacanaig làn de rìoghail a tha mì-riareachais agus a 'dol suas a h-uile càil ann an cugallachd pàirtean beaga de mheudan daonna a tha fhathast beò tron Gnìomhachd bitheil a tha a 'ceangal oirnn, a 'cur bacadh oirnn, a 'crìonadh oirnn agus sinne A 'fàs .
A bhith a 'beachdachadh am fear eile mar dhuine a tha a 'sìor fhàs, mar taistealaich air slighe tòiseachadh, an sàs ann an slighe cogais gun bhriseadh. Bi nad dhuine, Tha e na neach-siubhail, fhathast ann an gluasad .
Tha ea 'tòiseachadh, Bho far a bheil am fear eile, le Sgeulachd a bheatha, le na faireachdainnean aige a tha a 'biathadh dè Lucks agus gun fhios eòlas anns a 'chaochlaigse againn. Càileachd a bhith nad “Duine” agus chan eil neach fa leth a 'ciallachadh ceist airson a fhìor Dearbh-aithne airson daoine seasmhach seasmhach a dh 'ionnsaigh na tha Dha-rìribh .
Tha e a 'dol airson a' chùrsa agus bi mar anNeach-urrais an Fhrèam, Gus clàradh na tha a 'dol, Gu bhith, Ann an An àm-àite a 'choinneamh a th' ann an-diugh agus ann an leantainneachd ar rendezvous .
Tha edeuchainnbuntainneach, suidheachaidhean a thig gu ruitheam den fhear a thig gu misneachd ri làimhseachadh agus fo stiùireadh sin a tha an urra ri làimhseachadh. Mar sin bidh e comasach dhaibh sin a nochdadh eileamaidean de mheacanaig saidhgeòlach aig obair anns an psyche againn, chan ann a-steach A 'toirt seachad am fear eile de bhith a' diagnotes peremptory agus a 'càradh Balms ach Le bhith ga stiùireadh gu slighean a tha e comasach fhèin a bhith comasach air brìgh a thoirt seachad Dè tha a’ tachairt .
Cleachdadh a chuidEòlas teòiridheach sin le clamhan-thomhas. Chan urrainn don teòiridh agus innleachd a bhith a 'gabhail ris an psyche gu lèir, An làimhseachadh psychic na ” Dàimh iomlan ” a tha a 'ceangal na Neach-dreuchd cho mòr ris an euslainteach fada nas fhaide na teòiridh agus innleachd .
Tha ebi gun a bhith feitheamh-agus -see .
Tha ebi brosnachail gun sgeadachadh an tè eile Slighe a bheatha .
Tha ebi dìreach Anns na h-eadar-theachdan aige ann an ciall“Ceartas” gus nach cuir thu às don fhear eile agus a thoirt dha Ag iarraidh a dhol eadhon nas fhaide ann am fèin-nàmhaid .
Tha e bi ann Cruinneas atharrachadh cruthachail Leis na tha ann, dìreach an sin, Anns an seo agus an-dràsta agus às deidhCuir fios gu .
Tha e gu bhith a 'fuireach ann sìmplidheachd, ann an irioslachd agus dùsgadh an t-Seisein Eòlas-inntinn far a bheil an obair Chaidh cuideachd a dhèanamh nas fhaide na na comasan inntinneil againn gus suidheachaidhean a shoilleireachadh, MATH Seachad air na tha air a ràdh an sin, agus far a bheil an atharrachadh a tha a 'tachairt tha uimhir ann Cùis sgil, an spionnadh sin aguscomasan fèin-shligheach an uairsin air a bhrosnachadh gu bheil an neach le seilbh na bhonn .
Is fheàrr leis luach mì-chinnteach agus mothachail air gnìomhachd daonna a dheuchainn air na thachras an sin, gus do mhilleadh sunnd làn de a priori, de cho-dhùnaidhean agus meallta dreastas den fhear a tha eòlach air mar a thèid thu air a bhith ag amas air slànachadh, den fhear as socair – Fiù ma tha e riatanach uaireannan – , gun a bhith a 'clàradh an neach a-steach dòigh-obrach airsonuallach agus cogais Gus i fhèin a thogail A thoileachas .
Gu bàrdail do a bhith eòlach air sin ann an ceò na maidne cho mòr 's a tha iad ann an ciaradh an fheasgair feasgar, Tha timcheall oirnn uile nach eil againn, tha sin a 'fuireach no a' faighinn Ann an grunn dhaoine agus gu bheil an saoghal làn chothroman de Coinneamh agus Còmhradh .
Fosgailte le fèin-còmhnaidh ris na tha eile chan urrainn ach dàimh a bhith ann faiceallach .
Tha e gu bhithAn dànachd aige an àm ri teachd aige, ann aniongnadh agus a thaobh a chuid giùlan, Air a 'Mhàrt a dh' ionnsaigh sunnd air a lifeline. Tha e biLibre, Nach eil furasta oir mar a tha kirkegard ag ràdh : ” Is e an rud as uamhasach a chaidh a thoirt do fhireannach an roghainn, Saorsa . “
157
Coltach ri, Tha ach airson math
ThaTrì modhan tòiseachaidh Coinneamh A 'ceadachadh gaol .
As fheàrr EarFalachas obann an anam anns a bheil na h-ìomhaighean a 'dol à sealladh, Tha beachdan agus lyrics sàmhach, Saorsa agus soilleireachd fosgailte gu h-obann annta gus am bi ar n-rùn air a ghlacadh. Bidh a h-uile dad a 'fàs prodiverious, Gu domhainn, follaiseach anns na tha fad às agus gun chrìoch neo-chomasach. Is e an conaltradh seo anail a th 'ann an bruthach fiosrachaidh .
Dòigh barrachd àbhaisteach a 'dol tarsainn air an fhàsach anns a bheil, Ged Chan fhaiceadh sinn dad, chan eil dad ri thuigsinn, chan eil dad ri faireachdainn, Air dhòigh eile seòrsa de a 'fulang agus iomagain, Tha sinn air ar tàladh agus fuireach anns an dorchadas seo Agus an damhachd seo oir chan eil seo ach far am faigh sinn beagan seasmhachd agus sìth. Mar a thèid sinn air adhart, Bidh sinn ag ionnsachadh fois a ghabhail Tha an t-sìth adid seo, agus àrachas sooothing làthaireachd comhfhurtail agus Tha cumhachdach aig cridhe an eòlais seo a 'sìor fhàs a' dol am meud. Nochdadh fhèin ann an solas a tha pianail airson ar n-nàdur agus a h-uile dàmh a-steach Màrt gu bhith, An duilgheadas dùbailte tarraing gus a bhith tòrr a bharrachd na seo gu bheil sinn coltach gu bheil sinn. Tha sinn an uairsin nas àirde na neo-chrìochnach agus Purity of Tha an tarraing seo a 'tighinn gu còmhstri le ar fèin-thoileachas, ar dall agus ar neo-iomlanachd .
Agus an uairsin tha an anndòigh subhachais blas, de fois is binneas anns a bheil, Às aonais chan eil dad a tha a 'sàsachadh gu sònraichte na ciad-fàthan, l'mac-meanmnat et l'fiosrachadh, Tha an tiomnadh gabh fois ann an domhainn, Eòlas gaoil soilleir is sùghaidh .
Bha e an uairsin sin Peata an duine romhad, ce taic, Piuthar anam seo, An sgàthan seo, seo eile, An sgrios seo a-mach às an ìomhaigh aige fhèin, An riatanas seo gu coltach ri, Na tha mi ann anns a 'choinneimh, Dè as urrainn dhomh bàthadh agus dè as urrainn dhomh a nochdadh cuideachd. Dèan na geamannan agad, Dèan do chuid “tha”, riatanach anns an dàimh leis an fhear eile, a 'feuchainn Ach, gun a bhith a 'faighinn ro cheangal ris an fhear eile .
158
faodar aonaranachd ionnsachadh
An sin aonaranachd corporra, Sàmhchair a-muigh agus tha fìor meòrachadh riatanach dhaibhsan a tha airson beatha a stiùireadh ann an cogais. Ach mar Chan eil mòran de rudan san t-saoghal seo a 'ciallachadh ach gus ruighinn a Deireadh, Agus mura h-eil sinn a 'dòrtadh an deireadh nì sinn mì-chleachdadh de a 'ciallachadh .
Chan e a bhith a 'teicheadh dha fir, gu bheil sinn Bheir sinn dheth an fhàsach ach gu ruige seo an saoghal anns a bheil sinn agus a 'sireadh an dòigh airson a bhith nas fheumaile. Cuid nach d 'fhuair a-riamh an Is dòcha gu bheil fìor aonaranachd gun leisgeul nach eil aonaranachd a 'chridhe an aon fhear a tha a 'cunntadh agus am fear eile, aonaranachd taobh a-muigh, Chan eil e gu diofar. No iad sin Chan eil dà solgeudes mì-fhreagarrach. Faodaidh aon a bhith a 'leantainn chun fhear eile .
Chan eil an aonaranachd as miosa a-muigh taobh a-muigh Sinne, Chan e an dìth fuaim no às aonais a bhith timcheall oirnn ; Tha e na abyss a tha a 'fosgladh aig bonn ar anam, feum air biadh sin Cha bhith e a-riamh riaraichte. Tha aon shlighe a 'leantainn gu aonaranachd, sin na Acras, tart, pian, so-leòntachd agus miann, agus an duine a lorg uchd-dhèantachd a 'lorg e fhèin falamh, Mar gum biodh e falaichte le bàs. Chaidh e thairis air an fhàire, Chan eil frith-rathad aige air fhàgail. Tha e lorg ann an dùthaich far a bheil an t-ionad anns a h-uile àite agus an cuairteachadh a-nis. E Na bi a 'siubhal tuilleadh oir tha e fhad' s a tha e air a dhèanamh gun a bhith a 'faighinn a-mach an dùthaich seo .
Agus sin e, anns an uaigneas so, tòisichidh sin Na gnìomhan as torrach. Seo far a bheil sinn ag ionnsachadh a bhith ag obair anns an fois, Gus a lèirsinn a mheudachadh, gus faicinn ann an dorchadas agus a lorg, Nas fhaide na miann, Doras a tha a 'fosgladh air an Infinity .
Gu sònraichte, Tha feum air suidheachadh. Feumaidh àite a bhith agad, ann an nàdar no ann an seòmar le seòmar far a bheil Chan urrainn dha duine a lorg dhuinn, cuir dragh oirnn no dìreach thoir aire dhuinn. E Feumaidh tu a bhith comasach air eagal a dhèanamh air sinn fhìn bhon t-saoghal gu bhith fìor an t-saoghail seo. Tha fiachan againn sinne gum bi sinn fhìn a 'fuasgladh na ceanglaichean teann is siùbhlach a bheir ceangal thugainn leis an sealladh, Èisteachd, fàileadh, Na faireachdainnean, Smaoineachadh gu làthaireachd dhaoine. Agus Nuair a lorgar an leithid de àite, Bidh sinn riaraichte ach chan eil iad a 'sgaoileadh ma tha B 'fheudar dhuinn fhàgail airson adhbhar math. Gaol air an àite seo, Rachamaid air ais an sin cho luath 's a ghabhas agus na atharraich e airson an pencdadille as lugha. Agus san àite seo, bheir sinn anail gu sàmhach, gu nàdarra, às aonais Sileadh, gus am faigh ar n-inntinn fois, dìochuimhnich mu na draghan aige, dàibheadh a-steach do shàmhchair agus dìomhaireachd nan uile nithean .
Tha cuid de na fir a 'dùsgadh aonaranachd a-staigh a' smaoineachadh gu bheil e comasach a bhith a 'fuireach ann am meadhan an t-saoghail agus a troimh-chèile. Bidh iad ag aideachadh gu bheil an aonaranachd a-muigh math ann an teòiridh, Ach ag ràdh gu bheil e nas fheàrr aonaranachd a-staigh a shàbhaladh fhad 's a tha e a' fuireach le feadhainn eile. Gu dearbh tha am beatha air a chaitheamh le gnìomhan agus air an ceangal le ceanglachan de gach seòrsa. Tha eagal air aonaranachd a-staigh agus a 'dèanamh a h-uile rud as urrainn dhaibh teicheadh. Agus dè as miosa, a bheil iad a 'feuchainn ri daoine eile a thrèanadh ann an gnìomhan cho dìomhain agus a tha a' dealachadh riutha fhèin. Tha iad nan searbhantan mòra de “an adhbhar”, prìomh luchd-cruthachaidh barrachd no nas lugha de dh 'obraichean feumail. Bidh iad a 'clò-bhualadh nam prògraman, Sgrìobh litrichean, agus fòn airson uairean a-thìde. Tha iad air leth toilichte coinneamhan a chuir air dòigh, Banquets, Co-labhairtean, Cùrsaichean agus Taisbeanaidhean. Bidh iad a 'beothachadh agus gan caitheamh fhèin gun a bhith a' cunntadh. Bidh e comasach dhaibh eadhon àireamh mhòr de dhaoine a thoirt còmhla timcheall air cuspair aonaranachd le uimhir de dhaoine a tha an cnap, Chan urrainn don Bhanaich agus an Aplacaid Spiorad spiorad a sgaoileadh a bhith a 'faighinn fìor cheannas neo-sheasmhach .
156