Duisend kloue slaan Het die lug verbreed Tot bedek met slym Geboortespasmas. Kom ons maak ons arms oop Kom ons pluk die vrugte Laat ons die strooi en die graan in die skure bymekaarmaak Laat ons die klatergoud van die offerandes verewig. Aan die waterkant Op die ritme van die storms By die byl van die bome wat afgekap word Kom ons kom uit Misery. Kom ons wees die impak Nagte wat dagbreek roep Kom ons wees op die punt Vir die dag daarna. Bitterheid Het teruggevloei in die voorkant van ons huise Vul met kaal hande Van die bydrae van ons voorvaders Betyds Die blomme bedek met hul silwer blare Die hoek van die wolke Filtreer die leemte soos walvisbeen. Om die gegrypte siel tot vervulling te bring Lei ons om die slaggate van Advent te vermy Reaksie word toegelaat by kontak met die Wiel Brose uitbroei van die ligstokke. Om gereeld in die nag te wees Lei tot die Omkering van Syn Toegangspunt tot binnewerk Omraam die oorloop van die skaduwee. Opvou aan die suidekant Van toegelate bewussyn Warm en vogtig Laat die hou van dienste toe. Parodie op die werklikheid Diep in sy verwagtinge Breekwater om die omtrek Vir die kake van die Ou Oseaan. By die guignolade van 'n suksesvolle partytjie Arms en bene half gebuig Hande met selfvertroue Gryp die Gebaar van Geskiedenis aan om aan te sluit. In aantrekkingskrag en sonder uitdroging Laat ons nie die grond verlaat nie Knieë op die grond Kom ons proe die rooi sampioen van die interstellêre. 1450
