Warlord Barış Prensi olur .İki şeyin taşıyıcısıo rüyalar kutusunda hafif münzevi sunar .Kendi vizyonundan şüphe etmeksafkanına göz kırpıyor .Kabul edilen bir lekelenme şansı, şeffaf bir mavi ortaya çıkarır .Batı'nın düşüşünü belli belirsiz hızlandırıyor .Önündeki görevin büyüklüğüyle karşı karşıya .Göksel uzayın ızgarasını geçer .Dünyanın kenarında ,onun atölyesinin manadesindeonun şımarık hareketikarıştırmaları evcilleştirir .Menhir halkıdır .Bazen yorgunonun uyumsuz gözlerizihnin tembelliğini beslemek .Kilitlerin flanşlarına pozlanmış ateşli bir dijital var. .O gözetleme kulesinin bekçisidir ,immobile en son attente .Bir boğa güreşi spazmı ile gizlice işaret ediyorsöylenen şeyler aracılığıyla .O esnek olmayan avukatsonsuz kombinasyon özgürlüğü .Baltayla açılırmeleğin adaletiyle iki kez kutsanmış .Görünüşlerin kırılmasıyla yaslı yüzlerdeo barbarca bir talebin ateşli vandalıdır .O, benzerliğin beyaz tükürüğüne kur yapar .kalitesiz bir mikanın inci gibi yüzündetekrar tekrar atomların kahkahasını karartır .Görünür l'Apocalypse'i parçala ,onun , Voyant'ın gözleriyle peygamber .Yüzünü estetik sorgulamalara sunuyor onun , l'artiste des pleurs immédiats ,enükleur beklemede .Ve eğer keşfedençivili diş tellerindeışığın karanlığının izini sürer,sırasında , her şey tutuşur ,Kartal gözleri ,düşünce bizonunun kara nefesine ,Kusursuz Seçkin Güzelin kalbi gibi ,eğik bir şekilde kanla kirlenmiş bir defterin kenarı gibi .panjurlar çarpıyor ,ikiliklerin birleşimi patlıyor ,un éclair de vie clame l'éblouissement de la présence ,toz ışık ışını içinde dans ediyor ,tout se rejoint d'une amble véritable .Gezginlerin mağarasını terk etmekhizmetçilerin sıçrama tahtasına boyun eğeronun , sürgünden çıkışların rahibi . ( JC Guerrero'nun bir çalışmasından sonra )
222
çok ol
baba ve annenin genç yetimi, Epernay'dan bir amca tarafından alındı .
on üç yaşında o
cam üfleyici olarak çalıştı .
Onunla
karısı Lucy, büyükannem, beş çocukları oldu, Jean adlı en büyüğü dahil
ilk yılında ölecekti .
Büyük Savaştan sonra o
Metro'da işe alındı, RATP'de,
emekli olana kadar nerede kaldı.
o çocuğu
Ardennes şampanyaya indi Parisli olmuştu.
Sahip olduktan sonra
Boulogne'daki rue du Chemin Vert'te yaşıyor, otuzlu yıllarda çift ve onların
Murat bulvarına dört çocuk taşındı, büyük bir apartman dairesinde
savaş eylemleri için vazgeçmek zorunda kaldı , fabrikaların bombalanmasından sonra
Binaya zarar veren yakındaki Renault.
aile
taşındı rue de la Corrèze
19. yüzyılda eski surların bulunduğu yere yakın
ilçe .
Burada, Sokak
korreze,
devasa bir yere düşen bir çöp kamyonundan etkilendiğimi
yolun ortasında açılan kazı .
korktum
bana bakıp azarlayan bu büyükbaba .
Oturma odasının duvar kağıdını küçük şeritler halinde yırttığım zamanki gibi, annemin kız kardeşimi doğuracağı bu oda 13 Şubat ayı 1945 .
hayran kaldım
Koltuğun üzerinde her yarım saatte bir çalan Westminster zili
büyükbabanın .
Çünkü O
sık sık koltuğunda, Büyükbaba Tuna, dediğim gibi çünkü
en yakın metro istasyonu Tuna idi, hangi bana izin verdi
diğer dedemden farklı, Büyükbaba Frugères .
Ve o içerideydi
onun sandalyesi, Büyükbaba Tuna, bacakları ağrıdığı için 18 Mayıs
1955.
zorundaydık
ölmeden kısa bir süre önce bacağını kesmenin yanı sıra .
ben gitmiştim
cenazesi ailemle birlikte. Otobüste mezarlıktan dönüş yolunda
bizi Porte de Pantin'e geri getirdi, dedenin varlığını hissettim
Tuna. Sanki bana söylemediğim önemli şeyleri söylüyor gibiydi.
o zaman anlamadım ; bana ürperti ve bunun bir izini vermişti
olay bugün bende kaldı. o zamanlar dokuz yaşındaydım , ve bende yok
değiş tokuş yapamayacağım sert bir adam olarak varlığını bir daha asla unutmadım
.
fotoğraflarda
yumuşak hatlara sahip bir yüze iyi bakıyor, yine de sessiz olan o
beni korkutan öfke nöbetlerine uçabilir.
Ici, Bu
Jouy in the Eure'de fotoğraflandı , yün yeleği ve sonsuz beresiyle
kelliğini gizleyen, Louise'in evinin önünde cana yakın bir tavır sergiliyor.
, karısının kız kardeşi , Lucia benim büyükannem , ve eski bekçi Léon,
Louise'in kocası .
Bazen
Önceden, her yıl olduğu gibi uzun tatillerin dönüşünde
meyveli meyveler, trenle geri döndük, anne, kızkardeşim ve ben, ben 75 sokak
Grenelle'deki Aziz Charles.
Ve orada, sürpriz
! bizim mutfak duvar kağıdı, aynı zamanda oturma odası ve
banyo, yeniden yapılmıştı. Ve bunu yapan benim babamdı., ve o
babasıyla yaptı, Büyükbaba Tuna.
Bu geç yaz gününde oda güneş ışığıyla parlıyordu. ….. ve bugün hala kalbimizin içeriğine bir ışık devam ediyor.
Le vent souffle , échine lasse , chante quelque part l'oiseau des étreintes hivernales .
Je ne t'oublierai pas , tu ne m'oublieras pas , pour ensemble dire merci à ceux qui nous extirpent, nous les parapluies de la sortie de liturgie à ne pas choir en fond de vasque , inhalant les odeurs de cuisine mi-chèvre mi-choux mi-reille mi-figue jouant à colin maillard d'une narine l'autre .
Il est permis de se dire que même par temps de traîne la poignée se dresse en confiance vers les mains de Charlie, David, Ahmed mais qu'une rafale de kalachnikov peut effacer , mascarade dérisoire , sombre venue des terreurs que la bête immonde interpelle naseaux fumants l'entre-cuisse béante engouffrant en fond d'entrailles nos suaves irresponsabilités .
Il est temps de convoler l'un vers l'autre dans le bleu de nos pliures , d'endimancher de sourires le passage des officiants sur l'allée de graviers défilant à pas comptés vers le lieu sacré , beauté , amour , paix partagés, au-delà du numineux , en l'incandescence de la transparence .
Ce matiny'a plus d'essence dans le manchon ,la cendre est froide ,on aurait mis de fausses fleursque l'effet en aurait été plus fumant .Suffit pas de se lamenter ,y'a aussi un combat à mener .On lutte , on se bat .Mais contre qui ?contre quoi ?Je me bats contre Pierre ou Jacques ,alors que c'est moi qui imagine des tas de choses les concernant .Je me bats contre le monde ,mais pourquoi couper la branche sur laquelle je suis assis ?Je me bats contre la nature ,mais pourquoi combattre ce qui me nourrit .Alors que la vie est làtelle cette eaudamla d'un clepsydre en déséquilibrele verre irisé par un soleil armorié ,tel ce sablierqui grain à graingrignote le temps du conflit .Tout combat semble dérisoirecar rien n'arrête la vie ,aller de l'avant ,contourner les obstacles ,marcher ,monter ,descendre même ,pour remonter , riche de l'épreuve rencontrée .Ne jamais forcer le passage ,pas même forer un petit trou au creux de la mémoire .Et ma cigarette toujours pas allumée ...( Photo prise d'après une œuvre d'Elianthe Dautais )218
Abanoz teninizde tortul donma ,fırtına ses ve ışık gerektirir .Suyun ve yansımanın dansı ,dokuları aşağı yuvarlar ,kesişen soylar ,bağlantılar yapıldı .keskin bakışzaten oradaki adamın ;resepsiyondabilim adamı sinyalleriego talepleri nelerdir .Genişletilmiş Bilinç ,uyanıklık ve gözeneklilik ,anın güzel bir parçasıkelimeyi söylemekle temps d'une caresse nocturne .Bu yükselen irade ;görüntü ortayabanyosunda bromür .Her lifin uyanışıdokuma gökkuşağındabuzlu müfrezeden ;nihai okulbeklentilerin basamağı neredeşüpheyi bükve yeni anlamı sevindirir ,benzersiz iz ,geçmişin müziği ,kırılgan gecelerin leylak rengi ,sabun köpüğü ,sivri şapkalar ,sihirli değnek ,gözlerinin yıldızları içinrévéler le dialogue avec l'invisible .219
En nécessité du hasard ,sans linéarité ,sans que l'étiquette ne soit collée ,il n'est de plan ni de loipour cette occupation d'espace ,nous les immémoriaux ,à se bander les yeux devant l'évidence ,de coïncidence en coïncidence ,soulever le voile de signes et de paroles mêlées .Au jardin des délices ,Isis nue ,Isis la décisionnelleque la discorde fait renoncer au cheptel ,Isis la toute belle ,la striée de nos rêves ,la captatrice des correspondances ,l'enjoleuse cosmique ,la chuchoteuse à l'oreille des sourds ,la femme faite lumière ,en perpétuel chevauchementdu souffle immémorialque le grand arbre propose ,arbre dévolu ,arbre du bout du monde ,arbre élevé dans la métaphore ,fruits de l'indécision ,fruits replets du plaisir à venirs'écoulant , fleuve d'un tempsentre les récifs du vrai ,le long des golfesde l'ouverture au divinque le fauve proposedans le frémissement de ses moustaches .217
De ce vouloir saisir , de cet effort à prononcer ton nom , de cette insistance à te prendre pour une évidence , de ce tourisme sur les lieux de naissance , de cette absence d'outils grand'parentaux , de ce gorille au phylactère , Sylvain mon fils, parlant bas , avec des mots surgis d'une trompe d'éléphant , de ces brisures entre les objets , de cette chasse faite aux propos disjoints , la porte s'ouvre , révèle , organise , exalte le monde chaotique des grands chevaux de la présence . Furtive intervention des intempéries liquides et solides mathématiquement enclines à la levée du sens . Il fût un temps de présentation vivant et fécond , brindilles et herbes sèches sur le revers du veston , devant le portillon des réalités lieu du corps de chute , lieu d'élévation , lieu de joie au-delà de l'oubli .
Vivre en intensité au collège des cœurs serrés , branchies ouvertes , reflet des âmes en instance d'élévation . Il est des plages couronnées de méduses , de plaintes jointes , l'orbe sacrée laissant passer la main hors des palmeraies grasses . En cette attente , hareketsiz , être présent à la première heure du soleil claquant sa démesure derrière la roche aiguisée faite selon le soubresaut de la naissance . En harmonie s'accomplir , ne plus puiser de nos mains gantées aux sources des donateurs , être le vif , l'écarlate , le sans regrets , le radical sur la guirlande des instants . Écartons le paysage , soyons la trace unique au centre des attentes , soyons cloche de bronze à la volée portant parole sur les champs de terre grasse , soyons le service sur l'aile du phœnix .
Ce qui dépasse l'homme en bout de vie , une presqu'île . Avec pour isthme ce que nous sommes , homme fragile , en nos atours de sciences , d'art et de spiritualité mêlés . Etre homme parmi les hommes , humus de l'homme à naître , dont les racines plongent en nos vicissitudes , Biz , les errants , les pauvres faisant généalogie , pour pas à pas , de posture en posture , se hisser vers l'accompli à grand renfort de fifres et de tambourins Biz , les matamores de l'ordre établi , les estafettes de la horde émotionnée , parés des plumes du mimétisme . Il est un temps si proche un temps sans peur un temps d'au-delà notre temps qu'arpente l'homme nouveau en sa vie pensante apte à être au-delà de notre minéralité , de notre animalité , de notre historicité , une conscience aux signes propitiatoires , un graphe de l'Inconnaissable .
Vieillir enfinet que le vent me viennefrais sur la nuque . Qu'importe l'âgepourvu qu'on ait l'enfance , qu'importe les chemins parcouruspourvu qu'on ait la vision , qu'importe le corps en faiblessepourvu qu'on ait de la hauteur , qu'importe la dépendancepourvu qu'on ait la maturité , qu'importe de ne pouvoir gravir l'échelleparce que nous sommes échelleavec cette liberté de se relier . Ouverture et douceurd'une paix parée de pas menusautour de l'étang où tout repose . Vieillir enfinet que le vent me viennefrais sur la nuque . 213
