ვადაგასული კრემისგან მუყაოს ქოთნის ძირში მან თავისი კერძი მოამზადა მერყევი ბუზივით ფანჯრის რაფაზე. ხის სკამი ჭუჭყიანი იყო გაზეთი გააკეთებს თხოვნა თავის ჭუჭყიანად გამაგრებულ მანტიაში მსუბუქი წვიმის ქვეშ. შემდეგ ადექი შემაძრწუნებლად ტროტუარის გასწვრივ რხევა რამდენიმე ნაბიჯით სწორი ხეების ხეივნისკენ დაკბილული ფოთლებით. არის დღეები სადაც სქელი ღრუბელი ყოყმანობს გარღვევას უბედურების წინაშე სადაც მიგვაყენეს მიცვალებულთა ხეივანში. ბარგი, წერტილი კარგი საწვიმარი, წერტილი დახურული ფეხსაცმელი, წერტილი შალის ხელთათმანები, წერტილი ღიმილის მინიშნება, წერტილი. ჰირსუტი, დაბურული თმა ქუჩიდან ქუჩაში დადიოდა იჯდეს შენობის ძირში ორ ძაღლურ ჭორს შორის შავ სავაჭრო ჩანთას ეჭირა. ფურცელზე ექიმთან უნდა მისულიყო მაგრამ დაავიწყდა და სოციალური მუშაკი ასედიდი ნაცრისფერი კატა ჩუმად გაიარა. მზის ჩასვლისას ადგილი უნდა ეპოვა დაწექი იქნებ დაწექი მოძრაობის მუდმივ ხმაურში რომელიც შემცირდებოდა. იცოდა ტერიტორია მას შემდეგ, რაც ის მოხეტიალე ჩვენი დროის კაცი მხედველობის ფარგლებში რომ შეგვეძლო მისთვის შეთავაზება. ვიატიკუმი ჰქონდა ფიტუალური ცხოველი დაღრღნილი ყურებით ძაღლის მიერ, რომელიც თან ახლდა ცოტა ცხელი ამინდი და პოლარული სიცივე, თანმიმდევრულად. 741
მაღლა და ქვევით აწევახის პანელზესულის ღობეებიavaient fière allure.იქ ველური ყვავილები გაიზარდაშიშველი, როგორც ჩვენი მხიარული სიცილიჩვენი ინსტინქტების პიგმენტირებაdes gouttes de sang sur la pierre blanche.თითი ჩასხმაზემიზნის გასწორებითჰერალდიკის გაკვეთილიprenait corps contre le frêne.Დილითამ შემთხვევით ფიქაზეჩამოყალიბდა კუნძულები და ნახევარკუნძულებიà petits jets de vapeur humidifiante.ნაზი ცრემლებისთვისმონანიების ლოყაზეუპასუხა ფერფლის ცხელებაsous les crocs de l'absence.ოიდიპური მოფერებაგანივი ფლეიტაზეიმპულსი სერიოზული იყოun deux trois soleil.ჩრდილებისა და სინათლის შერევაგამარჯვების წინსადაც სიცოცხლე იშოვებაs'engagèrent des nuits sans sommeil.გასხვილი სანთლისთვისაკრძალვა ჩვენი ციხეებიდანle lingot d'ordes ténacités événementielles.პირდაპირ ჩემს წინააღმდეგ გამოვიდამარტივი ნივთების გამოჩენაეს ფიქრი სიცხეზე : რაც ითქვა ჩემზე ? გამორჩეული, ორივე, სამზეისევ მზეიდეალური გაქცევის საშუალებას მაძლევსdans les halliers de la forêt.გაზიარებული ისტორიები, შეძენილი მოსაზრებებიჩვენ შევძელით ჩვენს ოჯახში შეერთებაწრეში პალავერის ხის ქვეშéchanger le thym et la lavande.იქ იყოამდენი სინაზე და გულწრფელობარომ ყოველი სიტყვა ორგეატით იყო გაჟღენთილიclochetait aux pinacles de la mémoire.739
ის ჩამოხტა თავისი სკვერიდან მჭლე და ხოჭო აჟიოტაჟის გამოწვევა ლითონის დაფებზე ვარდისფერ ზარს ჰგავდა საათების ჩამოთვლა სწრაფად გაკეთდა კარგად გწყურვილის საკითხი საჭიროების შემთხვევაში სცენაზე ასვლა.
ფლამენკო ასე დიდხანს გაგრძელდა მხოლოდ ჩამოსასხმელი ცეკვები და კასტანეტები გაანადგურე მათი მაგნიტური ცოდნა მეტონიმიურ შეთავაზებებზე à cru et à dia ქალის თვალები იძულებული გახდა მრისხანებაზე თანხმობა ოკულები გამოდიან მათი ბუდეებიდან ურჩხულის გარეშე ნაცრისფერი.
Ამ დროის განმავლობაში მარცვალი დაგროვდა ჩირაღდნის შუქით ნაკაწრები მათი ტრემოლოებით მუშათა ლოფტები ჩაყრილი ბუნკერებით ყვირილის ხანჯლის გარეშე არ აკმაყოფილებს საზიზღარ პოეტს რომ სასაზღვრო დავალება მგრძნობიარე გახდა ქარის წყალობის მიმართ.
თავის ჩანთაში მიჯაჭვული უბედურებითა და მრისხანებით სავსე კაუდინის ბუჩქის კაცი შეუყვარდა გათენებული დღე. ადგილი არასტაბილურია სიკვდილით დასჯა ფრთხილი თვითმფრინავის ნიმუში უკანასკნელი აღმავლობის თაფლი. ქვედა ყბის შესანარჩუნებლად კლანჭიანი ფოქარი გააუარესოს სიტუაცია დროის გამრუდების მიღმა. Არ გაინძრე დამოკიდებულების მონსტრი იყოს ბავშვობის კრიკეტების გაგრძელება შეამცირეთ ვნებათაღელვის მოთხოვნილება ერთი დონის მიხედვით. სიამოვნების სახელის გაჟღერებით dewclaws არის ტკივილი გაყვანის წყალგაუმტარი კედლები უმიზეზოდ გაშენებული მდელოები ყვავილების გარეშე. არავითარი ღიმილი ამ ნაგვის ქვეშ ხელები მიუთითებს წარმოშობის საყელოზე მზე ანგრევს მის საიდუმლოებებს დროა ადგომა ადრე. 737
წყალი ისეთი ტკბილი მკვლელთა მკლავის გასაწმენდად რათა წმიდა ქრისტემ crochet ზოგიერთი მიღწევების. ამგვარად გამაფრთხილე მიიღოს მსჯავრდებულის შეწყალება და ითვლი დღეებს ჩემი განმარტოებული ცხოვრებისა. ცხოველებმა ფანჯრის ქვეშ გაიარეს ვარსკვლავური ჩურჩულის ღამე რომ ქიმერები გაიყო დიდი ბიძგებით. არ შეიძლება მაგრამ მამას და დედას დავურეკე დედამიწის მუცლიდან შიშველი ხეების თმებამდე. გავიგე ეკიპაჟის თანხლებისთვის თოკებში დაჭერის გარეშე ამ დავალების სამუშაოს. იქ იყოდა მუშკი და ჭრილობამხოლოდ ჩანგალზედღე ძლივს ფართოვდებოდა.
736
დავდივარ, ამიტომ ვარ და ბევრი არ მჭირდება დაე, ზარი დარეკოს ჩვენი ჯარების გაყვანა. ისინი ჩვენი მამაცი ჯარისკაცები იყვნენ როცა მათი კვნესის ჩრდილი ფრიალებდა სულის ღამემდე ცეცხლოვანი ღრუბლის შესაფერისი და. კატასტროფის შემდგომი ბალახი იყო ცხიმიანი და ტექსტურირებული ისევე როგორც დამასკარი ქალის სისხლით გაწითლებული. ერთი ნაბიჯი მერე მეორე სხეულმა კანკალი დაიწყო მზის კოცნის წინ დაქუცმაცებული ღრუბლებით ტანჯული. მინდვრის ხორბალში მთვრალ პეპელასთან ვაწყობ ცეცხლის სხივს ცოცხლების დასაბრუნებლად. 735
ზედმეტად არ აწიო სიტყვა ხის ჯვარი რკინის ჯვარი ჯოჯოხეთში წადი მომაკვდავის შვილები. ნელ-ნელა გამორთე წინა ღამის ნარჩენები შერეული ფერფლი ის შესაწირავი ღმერთებისთვის, რომლებსაც გონება თაყვანს სცემს. უარესი შიში არ არსებობს ვიდრე ნადირობა ირმის უკან შემდეგ ცეცხლის ჯვრის ამაღლება. დარეკეთ თავბრუსხვევა და გულისრევა როცა დუმილი თანამონაწილე ხდება სინანული სხვა კოუტის გაკეთების გამო რუბლის გარეშე. მიაწოდეთ შესანიშნავი წვენი მირაბელი ჩემს დებს ქლიავს სად უნდა დატკბე სარკე ზაფხულის მშვენიერ ღამეებში. ოსტატის ხელით გათხრების ქვანახშირიდან დაბადებული კეთილი სიტყვების მდიდარი ძალა გუზი-გუზი გაუკეთოს სულის შვილებს. 734
La poésie c'est direc'est rire du rienc'est partir sans se retournerpour que la vérité advienne. La poésie accrochée au Levantrefait les gestes d'antanen guettant par le trou de serrurel'arrivée du printemps. La poésie c'est attendrec'est atteindrec'est attenter aux bonnes mœursen soupçonnant le mal d'être de la partie. La poésie c'est le claquement secd'une fin de partieoù restent après la représentationles diamants purs du néant. La poésie c'est la terreet le ciel et la merquant au rythme d'une escarpolettele revenez-y t'appelle. La poésie c'est mourir un peuau fond de la caverneà convertir en motsles aléas du dehors. La poésie c'est vivre à bon escientla chair fraîche des tempêteslorsque le livre replie ses pagesla mèche allumée. La poésie c'est être hors toutà vif à blancau feu de l'occasionet mourir sur le flanc après la mitraille. La poésie c'est grand et carréà contresens des fleurs bleueslorsque les yeux de flanellejaillissent d'un crâne éclaté. La poésie c'est mignonnette et compagniesur le bord de la soucoupeà compter les boudoirs de l'afflictionà cinq heures de l'après-midi. La poésie est tueuseet colérique et monstrueusepour mâter le rebelle endormiaux marches de la déraison. La poésie c'est être autreau plus bas comme au plus hautau coin de la rue telle l'abeilleà guetter le bourdon. la poésie tripatouillepour s'infiltrer dans le manchon de fourrurequand sonne le bétonsous la santiag de l'optimiste. La poésie pleure le divin perdupour enquêter sur ce qui demeuredans la cité aux quatre ventsouverte à la parole. La poésie c'est lettre molleaux lèvres de l'humanité nouvelleà lécher fraternellementle retour vers l'Absolu. La poésie c'est Dieu et pas Dieusans violence sans virulencetoutes lances dehorsen gardant ses distances. La poésie est paresseusequand passe le marchand de sableallégorie des cieux intérieursau service de sa progéniture. La poésie c'est pensersans y pensermais jamais s'agenouillerdevant la prise de pouvoir. La poésie cette rebelletourne autour de soiet détoure la figurine de l'amourdes avances de Narcisse. La poésie manque à l'appelen contournant l'auto-dérisionlorsque le plaisir vous hèlesur un air d'accordéon. La poésie est làsource d'angoisseles vaisseaux brûlésau port de l'astreinte. La poésie c'est le bon père de famillequi furtivementde sa sacoche au verbe hautfait jaillir le génie de la lampe. La poésie c'est moi c'est toic'est ce qui heurte du chefles poutres du grenieren verticalité assumée. La poésie c'est une caressesur la joue du ventlors les larmes de la louveappeler ses petits. 733
Éloigné des romanceséquarri au sceptre divinle carénage des vieilles autosfait la nique aux icônesà travers champsასეთი ვერცხლის ისარი piquée au cœurque les sapeursretrouvent sous la herse du temps. Sonnailles de tous les joursorgue tenant la note sous la rosacele pas des moinesglisse sous les arcadesà l'unisson du pont-leviscaressant de ses chaînesles pierres usées du porcheà l'approche souffreteused'une claudicante valetaille. Mesurez vos approchesne gardez en mémoireque la main leste de l'entre-lignesderrière l'étroit vitrailde ces feuilles glacéesque le givre a scelléesau vent des pleursde l'enfant épelant l'alpha et l'oméga. 732
