აბრაზიული ჰერსი Coupa court au crâne pelé . Puis agrippé au murPétrifia les ressources migratrices . დაფქული ოქრო elle enfreignit la règleშემანარჩუნებელი აკრილის კრემი მხოლოდ რამდენიმე იერატული ღერო . Nous ne pouvions rester làძალიან , გაფართოებული გუგები , nous approchâmes de la jugulaireჩამოკიდებული მტვერი des stèles coopérantჭურჭლისკენ ველური ღამეების მეწამულისკენ du couteau d'Abraham . Flanqués de notre armadaმოხდა, რომ წარმოშობის საბადო მოპოვებული იყოს ცეცხლოვანი წყაროებიდან de nos vitrifications . ოჰ ბრწყინავს ! შენი ჩლიქების ქვეშ რჩება დავიწყების სიმშრალე ღამეების ბეწვის ქვეშ , ფერმკრთალი დღე შენი ტუჩის ქვეშ , განუმეორებელი სულისკვეთება შენი კალმის ქვეშ , იოჰანინის კვირტი დანახშირებული მინერალების ქვეშ , გაჩნდა მომავალი გახეხილი კენკრის ქვეშ , სუნთქვის არქიტექტორი . ჩემი ცრემლი ! cette plaie où refléter nos visagesეს ზარები ახსენებს კვამლს pyres d'une cosmogonie du tempspassé . Ჩვენი მომავალი , ეპიფანის ფისი ეპიდერმისის ნაოჭების მოხსნას პას დე დე ცისარტყელას ჰორიზონტზე როგორც ტყვია აბსოლუტს ჩვენი გავრცელება ეს ენიგმა où se fondre dans la vision . 284
ვერ იტანს ჭეშმარიტებისგან შვებულებაში ყოფნა ვეცდები ჩემი ცხოვრების წინაშე არა შეურაცხმყოფელი les tendres და საზრიანი სიბნელის სიმღერის მანები .
ვყვინთავ და ვჩხრიალობ საკათედრო ღამის ბრწყინვალება .
მიწისა და სისხლის ბორცვებს თან ვატარებ თხრილებიდან გამოსული .
ვფილტრავ და გავუშვი იმედის მძიმე ფიქრები .
სიკვდილს ვტაცებ იმას, რაც არ დაბადებულა და ბადებს გარემოებების სასწორზე სინათლის დიდი როზეტები .
ომბრე პროგრესირებადი სიბრმავე თანდათან ავფეთქდი და მოფენილი უამრავ ფრაგმენტით მომავალი დღეების იდუმალი ბინდის საბოლოო ნათება ბოლო ვიზიტის წინა დღეს .
გაშლილი ხელები ვევედრები უზარმაზარ ცას და გაანაყოფიერეთ ჩვენი მიწა საკუთარ თავთან დაბრუნების საბოლოო იმპულსი ზღაპრული ღორის მარადიული დაბრუნება წყაროსკენ სადაც უნდა გაჩუმდე .
A contrario du mystère du verbe Il y eût l'illumination d'un soleil spirituel Écartement des données primesautières Splendeur reconstituée du désir Sans que la phrase se dégrade .
Mienne est la tâche Au passage inattendu de l'obscurité Eclipse d'une vision première L'énigme s'interpose Sans que négligence fasse loi .
Fort de lumière L'obscur vitrail révèle son envers Martyre devant la porte des anges S'ensevelissent les trésors de l'appartenance S'enfle la transcendance du point final .
Conscience d'être ceriseSouffrir de tant de conscienceSourire du noyau à la pulpeQue me soit donnée l'âmeIrradiante âmeAu sortir de cette déchéanceParfois souffranceEn illusion de tant d'absencesCoagulées au mirliton des afflictionsEn rachat d'une tristesse humiliéePuis vivre éternellementChêne liège naisseur de peaux parfuméesEn sudationTraces de laves pétrifiéesAu soleil qui verse la nuitAu cœur même de la beautéRencontrer l'ours du pays des graminées souplesPuis disparaîtreLa partie saine propagée en épilogueAu filtre du silence . 280
Pensée errante d'une force terre à terre précipitant l'imperceptible de l'action réalisée .
Révolte du fondamental à rendre l'homme plus fort , sursaut de l'évolution , juste perception du pic d'amour .
Ouvrir les vasques du mental , briser l'illusion , craquer l'avant-tracé de nos désirs , paroxysme des morales .
Finie la transmission des choses dites , nous sommes en marche vers l'ère pleine , affouillant la grève des mers refluantes , sur les pas des bâtisseurs .
