Ես քայլում եմ, ուրեմն ես եմ    
 և ինձ շատ բան պետք չէ    
 թող զանգը հնչի    
 մեր զորքերի դուրսբերումը.        
  
 Նրանք մեր քաջ զինվորներն էին    
 երբ նրանց հառաչների հենց ստվերը    
 թռավ հոգու գիշերից առաջ    
 կրակոտ ամպի հարմար քույր.        
  
 Աղետից հետո խոտ    
 յուղոտ էր և հյուսվածքային    
 ճիշտ այնպես, ինչպես դամասկոսը    
 կարմրած կանացի արյունով.        
  
 Մեկ քայլ, հետո մյուսը    
 մարմինը սկսեց դողալ    
 արևի համբույրի դիմաց    
 տանջվում է ճմրթված ամպերով.        
  
 Դաշտերի ցորենի մեջ    
 հարբած թիթեռի հետ    
 Ես հավաքում եմ կրակի ճառագայթը    
 ողջերի վերադարձի համար.        
  
  
 735