Vers le haut de la montagne   
 à la cime des arbres   
 pendent les chiffes colorées   
 que les rapaces ont dispersés.   
   
 A l'affût près des roches moussues   
 à la source intérieure  
 le loup guette   
 le museau frémissant.  
    
 Montent de la vallée   
 le cortège des humains   
 raclant de leurs souliers cloutés   
 les cailloux du chemin ferré.   
   
 S'arrêtant dans la clairière   
 ils déposent le fardeau   
 ce corps mort   
 sur un tronc d'hêtre brisé.    
  
 S'élèvent les chants de l'autre temps  
 d'ailleurs et d'aujourd'hui  
 mariage des sons gutturaux   
 et des plaintes légères   
 tel un feulement amoureux finissant.   
   
 Par dessus la forêt   
 l'astre solaire explose   
 écartant les brumes matinales  
 il redresse les forces inversées. 
     
 Il est temps de se mettre à l'ouvrage   
 de poser les gouttes de rosée sur la feuillée  
 puis d'allumer le feu de la fertilité   
 en éclosion d'infini.  

    
445

 Առաքինի փետուրներից   
 կոլիբրին սիրահարվեց.  
    
 Աչքերը կծկվում են   
 դիմակայելով մանկության մենակությանը. 
     
 բռունցքները սեղմում են   
 եթե ավելի լավ բան չկա անելու.  
    
 À demeure l'au-delà se recueille   
 երբ ժամանակը կոտրում է իր խողովակը.  
    
 À genoux devant la fontaine   
 յուրաքանչյուր ջրային սարդ մաքրում է.  
      
 Մարգարիտների շարքով
 արյունը աչքի հեքիաթի fleurette.   
   
 Հիշողությունը միշտ հիշողություն է   
 այլևս արցունքներ չունենալու համար.
      
 Իմացեք արցունքների պարգևը   
 matrice des connaissances.
      
 Տարիների ընթացքում   
 անցնել ինքնասիրության ավելցուկը  
 անցնել անհեթեթության պարը   
 անցնել հիմնադիր պատմությունը   
 անցնել մեծ վարդապետությունները    
 անցնել վերքերը   
 նոստալգիան այլ տեղ փոխանցել.
            
 Քանի որ դռները փակվում են   
 բացում է փոթորկոտ լռություն   
 մեր փոքրիկ կյանքը բացվում է   
 բացում է քնքշության ամպը    
 s'ouvre la nécessité de prendre soin   
 բացում է կատարյալ կպչունություն այն, ինչ կա   
 իմաստ է բացում նրա կյանքի համար.  
    
 À la cloche de l'étude   
 Ես հագա իմ մոխրագույն գոգնոցը   
 և նրա ամուր գոտին   
 avec au cou   
 հրաշք շքանշանը   
 և այս փոքրիկ գաղտնի թղթերը   
 ամրացված կախոցներին   
 թելքավոր վարտիք.   

    
443

 D'un revers de la main   
 il a convoqué le signe   
 apparu sur l'écorce du hêtre   
 embranchement des tensions   
 d'une poussée verticale   
 alors que le frisson parle   
 au cœur de l'humus foulé   
 par la galoche cirée.  

 Il est des nuits de lune pleine   
 à saupoudrer de fines étoiles   
 le pavement des villes éternelles   
 accrochant à la ramée   
 la chaleur du jour dissipée   
 que rosit les joues fraîches   
 de nos visages enceints. 

 
444

 Je te tiens tu me tiens   
 par la barbichette   
 et ne tiens que vent   
 et boule d'or   
 roulant à fond de ravin   
 vers la cupule des origines.        
    
 Je rêve de te tenir   
 par la barbichette   
 alors que tu dors   
 homme dissipé   
 aux incartades oubliées   
 sans appui sans chemin.    
  
 Le nouvel acte approche   
 le petit enfant rêve dans le sein de sa mère   
 et la question est pesante   
 être couché dans le vide n'a rien valu   
 terrifiant   
 que de regarder en arrière.      
     
 La boule d'or plonge   
 l'écume la recouvre   
 un bruit de rires cumulés   
 monte des marmites de géant   
 l'enclume sonne le dernier rappel   
 brisant l'ordre des choses.      

    
442

 Cette nuit   
 d'avant les chants d'Hildegarde   
 mirador planté dans les herbes folles   
 une pincée de sel à la volée   
 contre la carène des visions.   
   
 La calèche s'éloigne   
 sur la sente pierreuse   
 point de mission en perspective. 
     
 Juste une main tendue   
 dont les doigts se taisent   
 quand passent fraîches   
 les robes à fleurs des demoiselles d'honneur   
 de rires contenues   
 devant le vieillard aux galoches de vent.  

     
441

  Բացը իմ մեջ   
 բացը մյուսի համար   
 բաց ուրիշների համար.   
   
 Աչքի շեղում   
 ռումբերն ազատ ելքի արտացոլման մեջ   
 կենդանու աչքերով.  
    
 Մանկությունից   
 մենք հայտնվելու առաջին պլանում էինք   
 ցույցերի աջակցությունը. 

 Ամբողջական և ազատ գրելու համար   
 գագաթից մինչև ամբիոն   
 լանջով բարձրանալ.  
        
 Եվ հետո օրը մաքուր էություն էր   
 և ծաղիկները բացվեցին   
 թմբկահարների զանգը.  

    
440

   L’étrave des murailles   
 dans la douve profonde    
 inscrit la Certitude.  
    
 Ce qui paraît certain   
 c'est la Mort.   
   
 Le Nouveau est toujours incertain   
 un tout petit nouveau fait davantage que l'ancien   
 il est capable d'extraire.  

         
439

   As-tu vu le vent venir   
 et la fleur s'écarter ?   
   
 Si le vent recule   
 la fleur ne perçoit rien.        
 La fleur marche sur l'air,   
 non sur la terre,   
 la fleur marche sur le rien.   

   
438