La nuit silencieuse pleine de livres tout autour ~ néanmoins je tousse. Le chat à sa place les petits enfants dorment ~ tic tac du réveil. Je baille et me gratte la peau fait chanter la lune ~ assis je contemple.
Escalatordes pesées en fenêtrese reflète l'hors tempsdes frémissements. Calque éphémèredes pensées jointesl'ordre orthogonalfragrances déployéesénumère les marchesd'accès à l'antienneclamée par les angesrefuge sanglédes anfractuosités de l'oubliles chaînes raclent la terred'outrances ad hominem.Un chantիսկ հետո ոչինչ juste le suintdes bœufs à la tâche. 347
Amie des flux abyssaux à saute mouton de la vie en plein cœur veux-tu devenir une voix parmi les voix toi qui est bien plus que toi toi qui est métamorphose en la pulpe réticulée que la main broie pour devenir lendemain.
Passons le gué du plein et du délié devenons sang et sens du cheval sanguine de la vague à l'océan en l'accroche des désirs que le vent fait actes radicelles d'une peinture vernaculaire rencontre à la touche du jour que le chercheur abjure et morigène du père au fils fille des temps sois fidèlement ardente sur le formant de la mémoire.
բառերի եզր ստորգետնյա դարպասների մոտ հոգնած բույրեր que le vent porteիմաստունի վերածնունդ մանկության հնչյուններ սիրելի ներկայություն կեռասը գարնանը թող ատամը ծռի ձեռնոցներ գրպաններում մեր ապագայի սոսիների ստվերի տակ տաճարի հրապարակում ցրտի խայթոցը atteignant le tréfonds de l'âmeնրբագեղորեն խոտերի մեջ շունչ ձեռքիդ արևի իջնելիս ինչպես անցողիկ. 345
Բառերը, որոնք գալիս են մեզ nous font être. Նրանք այնտեղ են, բերանում, թանաքով ծածկված, և սերտորեն հերկեց. Այնուամենայնիվ, ինչպես մեղուն լինելու այս ցանկությունը, քամու ուղղությամբ, ավելի մոտ է նեկտարին, ստիպում է մեզ à pousser la charrue, անխուսափելիորեն, jusqu'au bout du champ, միայն այն խոսքերը, որոնք տեղի են ունեցել. 344
Ձայն խճաքարերի արանքից վաղաժամ վերցված մի պտղունց մեղր մայիսյան քամու շնչառության վրա.
Մեծ կին բարակ ոտքերով դրված որպես ասիմպտոտ սրտի դեմ միաձայն. Միայնակ տրամադրություն կարճ ծղոտներ հավաքվել է խորամանկ հոգնած ալիքների խոռոչում.
կիթառի արպեջիոներ ուղեկցվում է կասկածով զարդարված գույներ հանդիպումների տաղավարը.
Առատ purpurines շուրթերին իմ ընկերոջից անտառից բարձրացնեն իրենց ձայնը ձայների միջից. Բոլորը դուրս են գալիս դողացողի նկատմամբ աղբյուրի զեփյուռով զեփյուռված.
Եթե այլ տեղ և ինտիմ մատների ծայրին արի ու մեռիր Այն երկիրը, որը նման է քեզ սպառված սպազմի տակ Ժան իմ Հոգու ընկերը իմ խաչը իմ լացը. Հողի վրա փոշու մեջ աստղն արտացոլում է խորհրդավոր երգը փախուստի մեջ աշխարհներով մեկ. Ֆրանսուա իմ խաբեբաների ընկերը իմ ճանապարհը իմ փրկությունը.
Բույսերի լռություն~ գնացքի սպիտակ կապույտ եզրերին որ քամին փչում է.
*
Խրված է բլրի վրա տների դոմինոն ~ devil bugs.
*
Անցիր սև թռչունին ամպերի բույրի մեջ ~ portico վերևում.
*
Կաչակի բույնը en réserve rectangulaire~ source of spite.
*
Կրծկալ serpentiforme ~ արագ գարնանային արցունքներ բառերից դուրս.
*
Կշեռքավոր ձեռքեր պատշգամբի բացվածքի վրա ~ the day բացվում.
*
Իմ հոգին է տիրում փորիր կյանքը և ասա ինձ ~ հանգիստ ու նուրբ մուտքագրում.
*
անցեք ձախ աջ առավոտյան մեքենաներ ~ boarding for Kythera.
*
Կանաչ ափին դեղին բեռնատար մագլցող ~ clameur soudaine.
*
Սալիկապատ տանիքի մերկացում ~ file the one of other place la courte paille.
*
Ցինկ հիմքում կեղտոտ աղյուսով բուխարի ~ scheduling.
*
Նոթատետրից գիրք la gomme sèche et dérive~ սառը հավաք.
*
Մյուսի մերժումը ինքնատելություն է ~ together դա կարող է լինել. 341
Visage visage au touché de nos cœurs à portée du frêne sans geste ni parole regard élevé sommes de veille sur les photos graves et tristes à se jeter du haut de l'arbre colibri des incendies passacaille des brumes laissant paraître les veinules d'une main à décrypter le soir à la bougie les papiers d'identité jaunis que le vent éparpille devant nos yeux sans sommeil.
Ô visage unique visage du temps qui passe infante éblouie sois le réceptacle de nos pleurs որsel de notre rencontre du bâton au chardon du Job au gris à maugréer devant les bouses se mêlant aux cailloux de basalte mélange incandescent de la vigne vierge et du mur roux ô visage qu'un manquement d'esprit efface pierre plate posée au matin sur le mur du jardin souffles mêlés d'un face à face de toute éternité.
Es-tu là glissando sans dérobade à me porter sur l'onde douce lune entrevue au parloir écorce arrachée du chêne-liège se faufilant dans la foule lente passager ébloui des sentes odorantes. Mon âme seule au hasard d'une sortie se vit prise dans le flot des migrants ô mon âme l'altérité est une autre identité de l'autre à soi la source même des solidarités.
