Ce mur de sable durci  
 d'une luminosité déliquescente  
 aux ridules enchevêtrées  
 cachant une ville entière  
 et je suis à ses pieds  
 ombre sans corps  
 inscrit dans l'instant .  

 Tout autour de moi  
 un paysage désolé  
 pas de végétation  
 la terre à nu  
 des roches éclatées  
 une lumière sans relief .  

 L'horizon troublé  
 un sfumato de Léonard de Vinci  
 sans codicille  
 rien de repérable  
 rien ne sachant rassurer l'œil 
 d'avant la catastrophe .  

 Je suis seul  
 point de vie alentour  
 pas de vent  
 un souffle rauque en continu  
 ਦੂਰ  
 le bruit d'une foule en marche .  

 La bête est là  
 immense derrière moi  
 et je suis comme anéanti  
 devant elle .  

 Elle passe sa main sur ma tête  
 je n'ai plus de cheveux  
 ses doigts sur mon visage  
 et je n'ai plus de visage .  

 Irradié  
 je suis anéanti   
 et néanmoins toujours en vie  
 et me montre à la tombée du jour  
 me nourrissant de débris alimentaires  
 tombés du haut du mur .  

 Ai-je été rejeté ?  
 Suis-je définitivement écarté de la cité ?  
 Une trappe ne va-t-elle pas s'ouvrir   
 au détour d'un rocher  
 et cet être énigmatique m'enjoindra-t-il de le suivre ?  
 Je le suivrai  
 dans le labyrinthe  
 éclairé par une lumière venue de nulle part .  

 Hâtant le pas 
 je trébucherai sur les aspérités du sol  
 craignant de le perdre de vue .  
 
 Longtemps très longtemps  
 nous avons marché  
 le long des collines renouvelées  
 sans cesse  
 telles des vagues de dunes  
 pour au détour 
 percevoir la cité des élus  
 son enceinte d'acier  
 luisante sur son promontoire  
 par dessus la plaine ourlée d'un crépuscule .
  
 Mon amour !  
 ne retiens pas tes larmes, 
 pleurons . 
 
 " Tu sais  
 c'était le temps passé  
 et maintenant il y a l'enfant,
 le Nouvel Etre . "  


 253 

 Assagi, cage ouverte
 de ma poche tombe le petit carnet, page ouverte .

 Au feutré de l'imagination
 au lendemain d'un train retardé
 à la vaillance d'idées à transmettre
 au déclenchement d'une oeuvre .

 Lorsque définitivement entré en rébellion
 s'inscrire dans la différence
 sans presser le pas
 de petit boulot en petit boulot .

 Et qu'en réponse
 à court de souffle
 enchanter de traces convenues
 une poignée d'oreilles disertes .

 Cette plaine implicite et lointaine
 faite de faim et d'épuisement
 sans nous ôter la vie nous plonge en dépendance .

 Devenons l'être humain
 contre les démons de la permanence
 aptes à faire irruption et se déchaîner
 dès confiance revenue .

 Outre l'enfermement dans la démesure
 au bord du gouffre de la démence , dansent
 l'ennui , la nausée , le marasme , la réitération
 toutes bestioles endimanchant la conscience .

 Soyons la bonne pensée
 en liant l'épreuve nommée
 son processus reconnu avec l'émotion suscitée par l'ouverture .

 Hors de l'enchevêtrement des chemins de traverse
 évitons le doux chant crépusculaire
 sortons de la cage des quolibets
 soyons les enfants de l'huîtrier au long bec .


 252 

 ਤਣਾਅ ਆਉਂਦੇ ਹਨ  
 ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਤੱਤ  
 ਕੰਕਰੀਟ ਦਾ ਟੁਕੜਾ  
 ਕਣਕ ਦੇ ਕੰਨ ਨੂੰ ਕੁਚਲ ਦਿਓ.  

 ਤਣਾਅ ਆਉਂਦੇ ਹਨ  
 ਨਵੀਆਂ ਅਸਲੀਅਤਾਂ  
 ਲਹਿਰਾਂ ਦੇ ਖੋਖਲੇ ਵਿੱਚ  
 une mousse superbe.  

 ਤਣਾਅ ਆਉਂਦੇ ਹਨ  
 ਗਹਿਰਾਈ ਵਿੱਚ  
 ਇੱਕ ਕਾਲ  
 ਹੋਰ ਤਰੀਕਿਆਂ ਨਾਲ.  

 ਤਣਾਅ ਆਉਂਦੇ ਹਨ  
 ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਚੱਕਰ ਦੇ ਦੌਰਾਨ  
 ਇੱਕ ਠੰਡਾ ਬੱਦਲ  
 témoigne des migrations.  

 ਤਣਾਅ ਆਉਂਦੇ ਹਨ  
 ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਘੇਰਨ ਬਾਰੇ  
 ਸਿਰਫ ਕੀਟਾਣੂ ਹੈ  
 ਮਾੜੀ ਸ਼ਾਸਨ.  

 ਤਣਾਅ ਆਉਂਦੇ ਹਨ  
 ਜਦੋਂ ਦਿਲ ਦੀਆਂ ਰੁਕਾਵਟਾਂ  
 cèdent et déversent  
 ਬੇਹੂਦਾ ਅਤੇ ਉਦਾਸੀਨਤਾ.  

 ਇਹਨਾਂ ਤਣਾਅ ਦਾ ਸੁਆਗਤ ਕਰੋ  
 ਕਿ ਉਹ ਜਗ੍ਹਾ ਲੈ  
 ਉਹ ਗੜਬੜ ਵਾਲੇ ਘੋੜੇ 
 ਸਟਾਈਕਸ ਤੋਂ ਆਉਂਦੇ ਹਨ.   
  
 ਆਓ ਮੇਜ਼ ਦੇ ਕੱਪੜੇ ਨੂੰ ਖਿੱਚੀਏ  
 ਛੁੱਟੀਆਂ ਦੇ ਮੇਜ਼ 'ਤੇ  
 ਆਉ ਅਸਲੀ ਆਰਥਿਕ ਸਾਧਨਾਂ ਦਾ ਤਾਜ ਕਰੀਏ  
 ਉਤਪਾਦਕ ਝੁੰਡ.
  
 ਆਓ ਬੱਤੀ ਬਣੀਏ  
 ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੇ  
 ਸਿਆਣਪ ਵਿੱਚ  
 ਚਲੋ ਨਿਰੰਤਰਤਾ ਦੇ ਬਹੀ ਬਣੀਏ.  

 ਆਓ ਕਾਲ ਕਰੀਏ  
 ਖੁੱਲ੍ਹੀਆਂ ਅੱਖਾਂ  
 ਅਸੰਭਵ ਸੰਭਵ ਹੋ ਗਿਆ 
 ਸਾਡੇ ਡੂੰਘੇ ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਵਿਆਹ.  

 ਆਓ ਟਰੇਸ ਅਤੇ ਰੋਸ਼ਨੀ ਬਣੀਏ  
 ਸਾਡੇ ਟੀਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ  
 ਨਿਰਪੱਖ ਕੋਟਾ ਉਪਲਬਧ ਹੈ  
 à notre vie quotidienne.  


 251 

 ਮੇਰਾ ਸਰੀਰ ਜਿਵੇਂ ਟੁੱਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ   
 ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੇ ਪੈਚ   
 ਕੋਰਸ ਦੇ ਅੰਤ ਨੂੰ ਮਿਟਾਉਣਾ.   
   
 ਮੈਂ ਅਭੌਤਿਕ ਦੀਆਂ ਚਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ    
 ਮੈਂ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ.      

 ਮੈਂ ਇੱਕ ਟਰੌਟ-ਮੇਨੂ ਨੂੰ ਕੱਟਦਾ ਹਾਂ   
 ਗਿਰੀਦਾਰ , ਬਦਾਮ ਅਤੇ ਉਗ   
 ਮਨ ਦੇ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿੱਚ. 
    
 ਮੈਂ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਅਤੇ ਹਿਲਦੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕਰਦਾ ਹਾਂ   
 ਮੈਂ ਟੈਂਡਰ ਐਨਕਾਊਂਟਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ   
 ਇੱਕ ਹਾਰ ਜੋ ਰਾਤ ਨੂੰ ਗਲੇ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ.   
   
 ਮੈਂ ਘਾਹ ਅਤੇ ਅੱਗ ਨੂੰ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ   
 ਦਿਲ ਅਤੇ ਰੂਹ ਦੀ ਲਾਪਰਵਾਹੀ ਨਾਲ   
 ਪੈਂਡੈਂਟ ਵਿੱਚ ਚਮਤਕਾਰ   
 ਮੈਂ ਅਚਨਚੇਤ ਨੂੰ ਸ਼ਾਂਤ ਕਰਦਾ ਹਾਂ   
 ਅਤੇ ਗਿਰਝਾਂ ਨੂੰ ਖੁਆਉ.   
   
 ਮੈਂ ਇੱਕ ਫਾਈਲੇਸ਼ਨ ਦੁਆਰਾ ਚਿੰਤਤ ਹਾਂ   
 ਮੈਨੂੰ ਬੈਂਕਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਲਿੰਕ   
 ਮੈਂ ਅਕਲ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਭੁੱਲ ਨੂੰ ਦੇਖਦਾ ਹਾਂ   
 ਵਿਰੋਧਾਭਾਸ ਅਤੇ ਮਿੱਥ.  
    
 ਮੇਰਾ ਜੀਵਨ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਗਤਾ ਹੈ   
 ਉੱਚੇ ਜੀਵ ਵਿੱਚ   
 ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ.   
   
 ਤਿਮਾਹੀ ਵਿਚਾਰਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ   
 ਮੈਂ ਰੈਡੀਕਲ ਸਬਵਰਸ਼ਨ ਦਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਕਰਦਾ ਹਾਂ   
 ਸਤਾਏ ਹੋਏ ਨਾਲ ਇਕਵਚਨ ਨੇੜਤਾ ਵਿੱਚ.   
   
 ਕੋਈ ਸੰਬੰਧਿਤ ਸੁਨੇਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ   
 ਜੋ ਉਸਦੇ ਸੁਤੰਤਰ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ   
 ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਡਿਮਿਨਰ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ.    
  
 ਐਤਵਾਰ ਦਾ ਬਾਜ਼ਾਰ ਹੁਣ ਖੁੱਲ੍ਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ   
 ਛੂਟ ਵਾਲੇ ਸਟਾਲ    
 ਫੁੱਲ ਗੋਭੀ ਦੇ ਡੰਡੇ ਵਿਚਕਾਰ   
 ਸ਼ੁੱਧ ਕਰਨ ਦਾ ਜੀਵਤ ਪਾਣੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ.  
      
 ਪੰਨਾ ਪਲਟ ਗਿਆ ਹੈ   
 ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਚੜ੍ਹਦੇ ਹਾਂ   
 ਪਹੁ ਫੁੱਟਦਿਆਂ ਹੀ, ਸੁਬ੍ਹਾ - ਸੁਬ੍ਹਾ    
 ਸੂਰਜ ਭਰਾ   
 ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਦੇ ਸ਼ੀਫ਼ ਵਿੱਚ   
 ਮੇਟਾਮੋਰਫੋਸਿਸ ਦੀ ਚਮਕਦਾਰ ਚਮਕ ਵੱਲ. 

     
 250 

 ਦੂਰ ਚਲਾ ਗਿਆ
 ਸਾਡੀਆਂ ਦਾਦੀਆਂ ਦੇ ਗੀਤ
 ਨਿਰਜੀਵ ਸੀਮਾਵਾਂ 'ਤੇ ਸਿਰਫ ਸੀਮਾ ਹੈ
 ਉਲਝਣ ਦੇ ਨੀਵੇਂ ਕੰਮਾਂ ਵਿੱਚੋਂ
 ਇੱਕ ਕੁੱਤੇ ਨੂੰ ਵੀ ਕੋਈ ਕਸੂਰ ਨਹੀਂ ਮਿਲੇਗਾ .

 ਉਹ ਅੱਗੇ ਵਧਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ
 ਮਾਰਗ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਸਲਾਟ ਚਲਦਾ ਹੈ 
 ਜੋ ਸਕ੍ਰੋਲ ਕਰਦਾ ਹੈ
 ਸ਼ਾਵਰ ਦਾ ਭਰਮਪੂਰਣ ਅਨੁਮਾਨ
 ਅਨੰਤ ਦੇ ਕਾਰਨ ਦਾ .
 
ਪਰਛਾਵਿਆਂ ਵਿੱਚ ਲੁਕਿਆ ਹੋਇਆ
 ਇੱਕ ਭਵਿੱਖ ਵਿਅਕਤੀ
 ਅਯੋਗ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ
 ਵਿਅਸਤ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਨਾਲ ਗੂੰਜ
 ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਖੋਖਲਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ .

 ਉਹ ਪਾਊਡਰ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮੰਨਦੀ ਹੈ
 ਕਬਜ਼ੇ ਦੀ ਇੱਛਾ ਦਾ ਹਥੌੜਾ
 ਭੁੱਖ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ
 ਦੁਖਦਾਈ ਸਪਸ਼ਟਤਾ ਨਾਲ
 ਮਨੁੱਖਤਾ ਦੇ ਰੱਥ ਨੂੰ  .


 249 

   ਜੀਭਾਂ ਕਿਨਾਰੇ ਨੂੰ ਚੱਟਦੀਆਂ ਹਨ
 ਬੱਦਲ ਜੀਵਨ ਦੇ ਨਿਪਟਾਰੇ ਦਾ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਿੰਦੇ ਹਨ 
 ਉਦਾਸ ਲਹਿਰਾਂ ਦੇ ਖੋਖਲੇ ਵਿੱਚ
 ਧੁੰਦ ਦੇ ਸਿੰਗ ਵੱਜੋ .

 ਮਰੇ ਹੋਏ ਸੂਰ ਦੇ ਗਲੇ ਦੁਆਲੇ ਲਾਲ ਤਾਰ
 ਸਪਿਨ ਪਰੇਡ
 boors the belching the monsters
 ਮਨ ਵਿੱਚ ਬਾਗੀ .

 ਇੱਕ ਡੀਸੋਪੀਲੈਂਟ ਦੇ ਸ਼ੌਕੀਨ
 ਉਹ estaminets ਦੇ ਬੇਤਰਤੀਬੇ ਦੁੱਖ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਦੇ ਹਨ
 ਬਦਸਲੂਕੀ ਦੀ ਜਗਵੇਦੀ 'ਤੇ ਆਤੰਕ ਮਾਊਟ ਹੈ
 ਜਿਹੜੇ ਹੋਰ ਥਾਂਵਾਂ ਤੋਂ ਮਤਲੀ ਦੇ ਪੂਰਕ ਹਨ .

 ਵਿਚਾਰ ਦੇ ਸਮਰਪਣ ਦਾ ਗਾਇਨ ਕਰਨਾ
 ਉਹ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਉਹ ਆਉਂਦੇ ਹਨ
 ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਲਾਸ਼ਾਂ ਵਾਲੇ ਨੌਜਵਾਨ
 ਜ਼ਬਰਦਸਤੀ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਕੁਧਰਮ .

 ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਨਾਲ ਔਰਤ ਨੂੰ ਪਾਸ ਕਰੋ
 ਕਲੋਸਟਰਾਂ ਦੇ ਬਾਹਰ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ 
 ਉਸਦੇ ਬੇਨਤੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਫੈਲਾਉਣਾ
 ਇੱਕ ਦੁਖੀ ਸੂਰਜ ਦੀ ਅੱਖ .

 ਆਓ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਘੱਟ ਨਾ ਕਰੀਏ
 ਆਓ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਸਮਰਥਕ ਬਣੀਏ
 ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਖੂਨ ਦੇ ਰਿਲਜ਼ ਵਿੱਚ
 ਹਰੀ ਊਰਜਾ ਦੇ ਬਾਅਦ .

 ਸਵੇਰੇ ਜਲਦੀ ਬਾਹਰ ਜਾਓ
 ਸਾਡੇ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੇ ਚੂਹੇ
 ਝਿਜਕਦੀਆਂ ਫਾਇਰਫਲਾਈਜ਼
 ਸਾਡੀਆਂ ਉਜਾੜ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ .

 ਨਸਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸਮਾਂ ਛੋਹ ਲੈਂਦਾ ਹੈ
 ਲਗਾਤਾਰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ
 ਅਪਰਾਧਾਂ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ
 ਸਮਝੌਤੇ ਦੀ ਦਲਦਲ ਵਿੱਚ .

 ਖੜੇ ਹੋ ਜਾਓ
 ਗਰੀਬ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਲੰਗੜੀ ਆਵਾਜ਼ ਕੱਢੋ
 ਦੰਦ-ਰਹਿਤ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ 
 ਉਹ ਕਾਲਾ ਸੋਨਾ ਨਿਰਾਸ਼ਾ .

 ਫਿਰਕੂ ਡੈਸਕ 'ਤੇ ਕਿਰਿਆ ਬਣੋ
 ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਾਤਲ ਵਾਕਾਂ ਦੀ ਲੱਕੜ ਲਈ ਗਰਮ ਕਰੋ
 ਆਪਣੀਆਂ ਖੇਡਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਮਲਮਾਂ ਨੂੰ ਬਚਾਓ
 ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਕਹੋ ਕਿ ਆਦਮੀ ਮਹਾਨ ਹੈ .

 ਅਵਸ਼ੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਖੋਜਣ ਵਾਲਾ
 ਮਨ ਦੇ ਮਾਲਕਾਂ ਦਾ ਪਿੱਤ ਬਣੋ
 ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਕਬਰ ਖੋਦੋ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਰੂਪ ਲਿਆ ਹੈ
 ਭਰਮ ਦੇ ਸਾਮ੍ਹਣੇ ਆਪਣਾ ਰਾਹ ਪਾਸ ਕਰੋ .

 ਅਤੇ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਣ ਲਈ ਵਾਪਸ ਆਉਂਦਾ ਹੈ
 ਕਿ ਜੀਵਨ ਇੱਛਾ ਹੈ
 ਇੱਕ ਗਿਟਾਰ ਧੁਨ 'ਤੇ
 ਉਲਟੇ 'ਤੇ ਘਾਟੀ ਦੀ ਪਿਆਰੀ ਲਿਲੀ .

 ਤਾਂ ਜੋ ਕਾਗਜ਼ ਦੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਚੱਲੇ
 Tuileries ਬੇਸਿਨ 'ਤੇ
 ਦਸੰਬਰ ਦੀ ਇੱਕ ਸ਼ਾਮ
 ਸੱਚ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ 'ਤੇ .

 ਬੱਚਾ ਜੋ ਅਸੀਂ ਹਾਂ
 ਬੱਚਾ ਜੋ ਅਸੀਂ ਸੀ
 ਸਾਡੇ ਸਦਾ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ
 ਆਓ ਧਰਤੀ ਦੇ ਲੂਣ ਅਤੇ ਸ਼ਹਿਦ ਬਣੀਏ .


248 

      ਇੱਕ ਸਾਟਿਨ ਪਹਿਰਾਵੇ ਵਿੱਚ ਰੋਸ਼ਨੀ  
 ਕੰਬਦੇ ਫੁੱਲ  
 ਧੁੰਦ ਦੇ ਛੋਟੇ ਜੈੱਟ ਨਾਲ ਖਪਤ  
 ਇੱਕ ਪਤਝੜ ਦੇ ਦਿਨ ਦਾ ਅੰਤ ਚੱਕਰ ਆਉਣਾ .  

 ਪੰਨਾ ਪਲਟ ਗਿਆ  
 ਅਤੀਤ ਦੇ ਸੰਗਮਰਮਰ ਵਿੱਚ ਝਲਕਦਾ ਹੈ  
 ਚਿੰਤਾ ਵੀ ਵਾਰ ਮੁਬਾਰਕ  
 ਭੁੱਲਣ ਦੀ ਅਸਫਲਤਾ ਦੇ .  

 ਸੁੱਕੀਆਂ ਹਥੇਲੀਆਂ ਦਾ ਖੋਖਲਾ ਉਭਰਦਾ ਹੈ  
 ਕੋਮਲ caresses ਵਿੱਚ   
 ਰੁੱਖ ਦੇ ਮੋਟੇ 'ਤੇ  
 ਨੰਗੀ ਛਾਤੀ  
 ਇੱਕ ਪੈਰਾਸੋਲ ਤੋਂ ਫਟਿਆ  
 ਹਵਾਵਾਂ ਨਾਲ ਰਲਣਾ  
 ਹੇਮਡ ਚੌਲਾਂ ਦੀ ਸਵੇਰ ਵੱਲ .  

 ਉਸ ਨੇ ਮਹਾਨ tits ਹੈ  
 ਤਿੱਖੇ ਚੀਰ-ਫਾੜ ਨਾਲ  
 ਪਰਦਾ ਉੱਠਣ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ   
 ਵਿਆਹ ਦੀ ਪਾਰਟੀ ਫਲੋਟ .  

 ਸਾਰਾ ਰੋਮਾਂਸ ਇੱਕ ਦੁਰਲੱਭ ਮੋਤੀ ਹੈ  
 ਸੂਰਜ ਦੀ ਕਿਰਨ ਦੀ ਪਕੜ ਵਿੱਚ ਸਾਰੇ ਮੁਸਕਰਾਹਟ   
 ਰਾਤ ਨੂੰ ਰਿਟਾਇਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ  
 ਦਾਈ ਟਾਡ ਦੇ ਰੋਣ ਲਈ .  

 ਖਿੰਡੇ ਹੋਏ ਗੁਲਾਬ ਦਾ ਮਿੰਟ  
 ਸ਼ੈੱਲ snort  
 ਕੋਮਲ ਜਲੂਸਾਂ ਦੇ  
 ਸੰਪੂਰਨ ਅਨੰਦ ਨੂੰ .  


 247 

 ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ebb   
 ਇੱਕ ਆਖਰੀ ਛਾਲ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ   
 ਕੰਕਰੀਟ ਚੀਰ ਰਿਹਾ ਹੈ   
 ਕੱਚ ਦੀਆਂ ਨਾੜੀਆਂ ਨੂੰ ਤੋੜੋ   
 ਨਮਕੀਨ ਪੰਜੇ ਦੇ ਅਧੀਨ   
 ਫਿਟਿੰਗਸ ਚੀਕਦੀ ਹੈ   
 ਮਾਰਰਮ ਘਾਹ ਭਟਕਦਾ ਹੈ   
 ਮਲਾਹ ਕੀ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ   
 ਨਿਊਫਾਊਂਡਲੈਂਡ ਦੇ ਦੂਰ ਦੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ   
 ਇੱਕ ਕਠੋਰ ਠੰਡ ਦੇ ਚੱਕ   
 ਹਵਾ ਰੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਪਾੜ ਦਿੰਦੀ ਹੈ   
 ਚਿੱਕੜ ਟੋਇਆਂ ਨੂੰ ਭਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ   
 ਬਾਰਗੇਜ਼ ਵਧਦੇ ਹਨ   
 ਬੁਆਏ ਉੱਡਦੇ ਹਨ   
 ਝੱਗ ਦੇ ਸਪਰੇਅ ਵਿੱਚ   
 ਕੰਢੇ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ   
 ਲਹਿਰਾਂ ਸਮੁੰਦਰੀ ਕੰਧ ਨੂੰ ਚੀਰਦੀਆਂ ਹਨ   
 ਹੈਡਲਜ਼ ਖੜਕਦੇ ਹਨ   
 ਰੇਤ ਹਰ ਮੋਰੀ ਨੂੰ ਭਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ   
 ਅਸਮਾਨ ਹਲਚਲ ਹੈ   
 ਜ਼ੋਰ ਦੇ ਇਸ ਫੇਇੰਟ ਵਿੱਚ   
 seagulls pirouette   
 ਬਲਾਕਹਾਊਸ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੀ   
 ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਮਤਲੀ   
 ਇੱਕ ਰੌਲਾ   
 ਅਣਸੁਣਿਆ   
 ਚੁੱਪ ਦੇ   
 ਘੰਟੇ ਸਾਬਣ ਦੇ ਬੁਲਬੁਲੇ ਹਨ   
 ਪਾਗਲ ਘੋੜ ਸਵਾਰ   
 ਘੋੜੇ ਭਜਦੇ ਹਨ   
 ਕੰਕਰ ਟੁੱਟ ਰਹੇ ਹਨ   
 ਰੇਲਿੰਗ ਨੂੰ overhanging   
 ਇੱਕ ਕਲਮ ਦੇ ਸਟਰੋਕ ਨਾਲ ਠੀਕ ਕਰਨਾ   
 ਯਾਦਾਂ ਦੀ ਅੱਖ   
 ਪਰਛਾਵਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ   
 ਖੋਖਲੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਪਤਲੀਆਂ ਹਿੱਕੀਆਂ ਨਾਲ ਭਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ   
 ਬੀਚ ਦੇ ਫੁੱਲ ਬੈੱਡ   
 ਧਰਤੀ ਦੀਆਂ ਤਰੇੜਾਂ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ   
 ਜਾਨਵਰ ਦੇ fangs   
 ਇਸ ਦੇ ਵਾਧੂ ਵਿੱਚ ਲਾਲ ਰੰਗ ਦਾ   
 ਅਪ curled ਅਤੇ unlove   
 ਗੰਦੇ ਅਤੇ ਪੈਂਟ ਅੱਪ   
 ਬਾਗੀ ਅਤੇ ਗੁੱਸੇ   
 ਚਾਰ ਹਵਾਵਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ   
 ਸਾਹ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ   
 ਇੱਕ ਕੈਰੀਅਨ   
 ਜ਼ਖ਼ਮ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ   
 ਬੋਕੇਜ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ 'ਤੇ   
 ਜੈਵਿਕ ਨਾੜੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ   
 ਢੋਲ ਰੋਲ ਕਰੋ   
 ਫਾਇਰਫਲਾਈਜ਼ ਨੂੰ ਤੋੜੋ   
 ਅੱਡੀ ਦੇ ਹੇਠਾਂ    
 ਢਹਿ-ਢੇਰੀ ਬਿਟੂਮੇਨ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਬਲਵਰਕ   
 ਕੁੜੱਤਣ   
 ਕਾਲੇ ਅਤੇ ਚਿੱਟੇ ਬਦਲ   
 ਸਵੈ ਕੈਪਚਰ ਵਿੱਚ   
 ਆਤਮਾ ਵਿੱਚ ਮੌਤ .   

 246