სახის ფარანი ვარდისფერ ლოყებამდე Sourire étoilé éclaire les entrailles მაქმანის სახე რძით დაასხით მგრძნობელობა მხრის წინააღმდეგ კატა კისერზე გიხვევს. უფოთლო ხე le rouge ronge les lèvres პატარა მშრალი ბირთვი რომ მზერა იპყრობს შეშლილი თმა მწიფე მუცლით წითური ქავილი საკურთხევლის წინ აცვიათ კარგი გოგოების ხმა გადაკიდებული გაუმჭვირვალე სათვალეები ჩახუტებით ქვიშაზე დაჩოქილი სახე ქვემოთ ტირილი იყოს ქვა ვარსკვლავური ძელი ცაში d'une gymnopédie.
Ჩემი ქალიშვილი ჩემი პატარა ჩემი მარადიული შვილი კარმინი უკან ჩემი მოცვის ბავშვი რომ დედის მუცლიდან გამოვძვერი. მერე ძმა მოვიდა. და დავტოვე ციხე სხვა კაცის სურვილით მხოლოდ გაფანტული კიდურების შენახვა რომლის სხეულიც აღვადგინე დაცემული ოსირისი რამდენიმე შაბათ-კვირა ბოდიში, რომ არ ვიცი შეინახეთ სითბო ბუხარში ჩემს უსარგებლო ხელებში წვრილი მტვერი que le vent porteსინანულის გრძელ დერეფანამდე. შემდეგ ბრინჯაოს კარები გაიღო ცივ კედლებზე სისხლიანი კვალი დაწინაურდი აღქმა მოციმციმე შუქები მეორე მხარეს მაღალ ტყეებს მიღმა de mes passions en déraison. მატარებელი თავისუფალ ზონაში შევიდა მუხრუჭები აკოცა ორთქლის ჭავლებიდაბურა საკეტის ფანჯრები. სიჩუმე ჩამოვარდა ყვავები ღრიალებდნენ des voix hurlaient. სადემარკაციო ხაზი გავიდა ვიცოდი, რომ ადრე არაფერი იქნებოდა. ზოგიერთი გაუგებარი ზრახვები ვერ უპასუხა თქვენს თხოვნებს უკან სახლში ბავშვური ხელწერა ვარდისფერ ქაღალდზე თვალთახედვის მიღმა მთის გზის გასწვრივ ჩემი უძილო ღამეების გაზიარება ვარსკვლავები და მთვარე მომარაგებულია ქურთუკებზე მიწებებული ძაღლი უკანმოუხედავად წავედი. სამფეროვანი ლენტი გადაკვეთა რბოლა დასრულდა მოხეტიალეთა ლაბირინთში დედა დედამიწა უნდა მეპოვა ურევს გადამუშავებისთვის მზა ატომებს. ავდგები ჰაერი მაგარი იქნება გული გაუსკდება ნაბიჯები იქნება დაჭერილი აღმოცენებული კომპანიონის მოსაძებნად მემორიალური მოწოდება შეკვეთაზე ჩემი მეგობარი ორმაგი ყვავილების გვირგვინს მაწვდის ჩემი ქალიშვილი მანდორლაში ჩემი პატარა ჩემი მარადიული შვილიma bleuetteრომ დედის მუცლიდან შევკრიბე სიხარულის დღე. 351
ზარის რქებს თავხედურ ჭიშკართან გადაყრილი კენჭები მთა ყინავს სიტყვას.
თანაბარი მანძილი ემბრაზურებისგან გაზომეთ ბიძგი და ზომის დარტყმები ჩრდილის მოსვლის გარეშე. შენს ტანსაცმელზე სისხლია გამკაცრებული მაქმანები იძულებით მსვლელობას გააკეთებს. აწიე მთვარე კლანჭებზე საზღვაო ქარვა. შენი ნაბიჯები მიჰყვება გზის პირას პატარა კენჭები unscrew ფიქრები ჩანთიდან გამოდის.
დაიკბინე მუხრუჭები იყოს მოღრუბლული ხაფანგების საყრდენი იყავი მაღალი წვიმის დროს. ინებეთ და მოდი ჩემთან ნედლი პრერიების კალუნუმი წართმევას სთავაზობს.
ჩუმი ღამე ირგვლივ წიგნებით სავსე ~ მიუხედავად ამისა მე ხველება. კატა თავის ადგილზე პატარა ბავშვებს სძინავთ ~ მაღვიძარას tick tock. ვყვირი და ვიკაწრები კანი მთვარეს მღერის ~ სხდომაზე ვფიქრობ.
ესკალატორი ფანჯრის წონა დროის ამოწურვა აისახება კანკალი. ეფემერული ფენა შეუერთდა აზრებს ორთოგონალური წესრიგი გაშლილი სუნამოები ჩამოთვალეთ ნაბიჯები ანტიფონზე წვდომა შესძახეს ანგელოზებმა დამაგრებული თავშესაფარი დავიწყების ნაპრალები ჯაჭვები მიწას აფრიალებს ad hominem ექსცესები.Სიმღერა და მერე არაფერი მხოლოდ ოფლი ხარები სამსახურში. 347
Amie des flux abyssaux à saute mouton de la vie en plein cœur veux-tu devenir une voix parmi les voix toi qui est bien plus que toi toi qui est métamorphose en la pulpe réticulée que la main broie pour devenir lendemain.
Passons le gué du plein et du délié devenons sang et sens du cheval sanguine de la vague à l'océan en l'accroche des désirs que le vent fait actes radicelles d'une peinture vernaculaire rencontre à la touche du jour que le chercheur abjure et morigène du père au fils fille des temps sois fidèlement ardente sur le formant de la mémoire.
Margelle des motsaux portes souterrainesდამღლელი სუნამოები que le vent portesage renaissancedes sons de l'enfanceprésence chériedes cerises en printempsque la dent croquemitaines dans les pochesde notre avenirsous l'ombre des platanesტაძრის მოედანზე la morsure du froidatteignant le tréfonds de l'âmesouplementparmi les graminéesun souffle sur ta mainen descente du soleilcomme en passant. 345
Les mots qui nous viennentnous font être. Ils sont là, en bouche, d'encre vêtus, et labourés de près. Pourtant, telle l'abeillecette envie d'être, dans le sens du vent, au plus près du nectar, nous obligeà pousser la charrue, inexorablement, jusqu'au bout du champ, juste les mots advenus. 344
Voix d'entre les galets prise tôt une pincée de miel sur l'haleine du vent de mai.
Grande femme aux jambes fines posées en asymptote contre le cœur à l'unisson. Unique pressentiment des courtes pailles rassemblées à la dérobée au creux des vagues lasses.
Les arpèges de la guitare accompagnent d'un soupçon de couleurs armoriées le pavois des rencontres.
A foison les purpurines lèvres de mon amie du fond des bois lèvent la voix d'entre les voix. Toutes voiles dehors vers le frémissement d'un printemps en portance sous la brise.
