თქვენ, ვინც ისმის შენ ვინც ხედავს შენ ბრუნდები შუქში მწუხარე გახსნა დროის კარები წინააღმდეგ შემთხვევაში ალბათ.
ამოქმედდა უხეშ ესკიფზე საშინელი საშინელების გამოკლებით ლამაზი დაურეკა დავიწყებამდე ის უნდა გადაიქცეოდა საზაფხულო სიმღერაში თუ არ უნდა იყოს ფუტკრის სხივები.
ხელი მოაწერა და გადადგა ფიტინგები დაბალი ხმით გადაკეთებული ბილიკი იმოგზაურა ფრინველთა ტირილს შორის ტკივილის ტირილი და სიამოვნება რომლებიც ერთნაირები არიან.
საბოლოოდ Rester coi წინ საშუალებას აძლევდა სეზონების ტაძარს გავლა საბოლოო დიდების ანონიმური ნისლი ეს ხის სკამი მომავალი საგნების მისაღებად.
უნდა იყოს პარამეტრები შერეული ჟესტები და სიტყვები ბესლები ცხვირზე წინადადება სხვათა შორის ჩალა და მარცვლეული ბრიგადის ემოციების ნადირობა ჯადოქრების დილა.
ათასი მიმდებარე ყვავილი საყვარელი ადამიანის ნაკეცში მოხარშული გვიან საღამომდე ცხიმოვანი ბეკონის ნაჭრისთვის სქელ ტარტინზე რბილი და ხრაშუნა ხელნაკეთი crumbs უჯრიდან.
ყვითელი დავალებები საგუნდო ნაბიჯებზე ფრთხილად ვარ ლილი პირდაპირ ისე, მე წამიყვანა, რომ რამდენიმე ცრემლი ჩამოაგდო ჩრდილოეთის შუქების ბოლოს რომ ბუჩქები გაირკვა ლურჯი სისხლით.
უცნაური სახლი დასხივებული გატეხილი ფანჯრებით ჩამოგდება კატაპულტი, Nave Crows- ის დემონური წესით.
ჭუჭყი ! მითხარი შენი საიდუმლო ვემსახურებით ძველს მოდით ვიყოთ გახეხილი ქვანახშირი ლურჯი კალმახის გადასასვლელად იცოდეთ ჩვენი თვალების შუქი.
სირენის ყმუილი დღის ბოლოს სიჩუმე ფრინველის კუნძულს შემოიჭრება კუნძული არასოდეს დააკაკუნოთ ისე, რომ კვერცხები არ გაანადგუროს რომ დღესასწაულის შეშუპება მარილიანი მალამო.
Prairie des salicornes- ში სეპულკრალური სისუფთავის სხეული ევაკუაცია გოგონების საიდუმლოებები დუნდულის მკვლელების მიერ პასპორტი უხილავი.
გაზაფხულს შეეძლო გრაზილიის განადგურება ერთი ხელით მიწის ნაკვეთი ეჭირა ტუჩებს მეორეს ხელით ცამ ბოლო სახე შეავსო სანამ ეკლესია გაქრება წყლების ქვეშ მიზეზების მწვერვალში დარგული ფრჩხილის საშუალებით.
აურზაურის წერტილი მიდრეკილებების მჟავებში გემრიელი ახალგაზრდები, რომლებიც ესაზღვრებიან კორექტირებას უფრო მეტი მეტრი იყოს რომ ყველას ობიექტის ჩრდილი.
სწრაფად ჩამოშორეთ ქრისტე მისი ნეგრიტიდან გოლგოთას ჩვევებში ჯიბეები სავსე სიმაღლეებით თაფლი ემსახურება როგორც ჩირაღდანი სიმართლეების მოულოდნელი ჩამონგრევის წინ.
ხიმინჯი შეკრული ბენი-იზი გუგისის რომ გიჟური ომი სავსე იყო მასობრივი საფლავებით ანუნგაციის ხიბლამდე.
Slugs ადიდებულმა შეშლილ ქარში მათ ზღვის გადაკვეთა საყვირი გაზომვა pas de l'oie– ზე იქ დარგული გონების ჩვეულებრივი.
ყოველგვარი უბედურება კარგია მისი ყურის ბოლოს მშვენიერმა იცის სუვერენული სიხარული ბარიერის კარზე დაგროვილი თანაგრძნობის კიდევ უფრო დიდი ბოროტმოქმედების ულამაზესი გაშუქებით.
მოდით მოვისმინოთ სულის ყურება ქუჩების ქუჩების თაღის ქვეშ ბზინვარების მარტოობის ფიჭვის ნემსებით წყლის გუბე ახალი შეკვეთით.
Quand je lisais « la manu » d’avant-guerre Il y avait des bicyclettes, des fusils Des instruments de cuisine, des articles de jardin Et même des vêtements dessinés en taille douce Sur les feuilles racornies et jaunies.
Au loin les monts du Cantal Par-dessus les frênes du Pradou De l’autre côté du jardin La fontaine aux belles dalles Et ce pré de descente en vélo vers l’abreuvoir.
იქ იყო, les trois sœurs Devant la clide près de la gargote À parader sur les biclous sortis de l’écurie Fernande, Jeanne et Renée Drivées par Gérard, Claude et Georges.
La route n’était pas encore goudronnée Les flaques d’eau laissaient libre court à la patauge Le tertre était raide Une alouette parfois tirlipotait Dans la ruine des Matillou.
Les poules gloussaient librement dans la cour Leurs crottes collantes nécessitaient De frotter les chaussures sur les pierres de l’entrée Augurant quelques remarques parentales Quand les rires débordaient la vigilance.
Vaisselle faite sous l’ampoule unique de la salle Il fallait jeter l’eau souillée Le plus loin possible sans se mouiller les pieds D’un geste ample de semeur Faisant se courber orties et framboisiers.
Étrange composition Au solstice d’été Quand la lumière s’éprend du chemin creux Près du mur de pierres sèches À pointer l’espace d’un éclair Le cœur et le cœur et le cœur სამი გული ღამის ფრინველისთვის Qui viendra nous ensevelir Au couchant du furtif passage Vif encore de flammes virevoltantes Pour nous dire adieu Par delà la nostalgie du germe.
Creusant les plaies De qui entend les mots en échos Lancés comme chant du loriot D’appels arrachés à la pointe du couteau Alors que une à une Se pétrifient les ombres D’un douloureux voyage Acheminant vers le fond du miroir Promesse de sang Où brûler les serments De l’autre côté de l’horizon. À point nommé, gémissements.
Ils écossaient les petits pois du jardin En présence de l’impensée vie terrestre Dans la gloire de l’été À embraser les lucioles de la mémoire Égarées là en fidèle compagnie Des ancêtres, point de mire Signifiant neuve partance Creusée à mains nues Dans l’humus, source inviolée D’un panier en osier Bougie allumée sur le pas de porte Où bercer la veillée de paroles échangées.
Ne me dis-tu pas qu’il soit mort hier De frayeur De manquement de soins D’allers-venus en bord de précipice À se fendre d’amour d’échancrure en échancrure გული მკლავის სიგრძეზე Jusque dans l’embrasement des choses dites.
Plus bas dans une démarche immémoriale Plus haut dans le vide Avons-nous investi les résonnances qui prophétisent Bien au-delà des possibilités Alors qu’il suffit d’avancer Entre les deux rives D’une plaie ravivée.
Marcher doucement sur les pierres de la source Aux serrures du ciel, j’ai préféré le ciel À la clé des énigmes, les vibrations du lendemain À la brûlure, la brise des souvenirs À la tornade, la feuille qui tombe À la nuit, le jour d’ouverture À l’unique dignité, le clapotis infini des vagues.
Un faisceau de souvenirs soutient la futaie J’ouvre les bras Et me viens Gentil ami Dans l’alignement des exvotos Le désir d’une fête Guirlande de branche en branche Marouflant la ramure De mille feux Corps s’accordant Âmes refluantes Du parterre de feuilles sèches Pour que vie s’élève Au grand festin des intimités Flammes et larmes Du fond de la frondaison Tracer la sente faisant chant Du bruissement des pas Dans l’immense éclair des grains de poussière Pulvérisant la beauté du lieu Aux noces mémorables Pour qu’advienne La douce pluie Crédence tintinnabulante Offerte à l’inapaisable fontaine.
