Parcheminé par l'aubépine Le Vieux du chemin creux Ploie sous le suint et le crêpi Que les amants du moment Ont déposé à son encan.
Tiède pluie ruisselante Emolliente comme tisane Le sombre vermiculé de son écorce S’enhardit à montrer ses blessures Au courant d’air d’un vent d'hiver.
Le djinn des origines est de sortie D’un déhanchement féminin Il s’est extrait à petits mots de poésie Du vert foncé compatissant À grand renfort d’un ciel d’ardoises.
Le lichen l’adoube Aux marches d’une profonde entaille Exhalant l’impeccable cartographie De lourdes couches basaltiques Ensemencés de cernes jaunes.
Le rugueux soulève ses croutes Au passage de la main Assignation écervelée Sortie des douves noires du castel Fixant à cru l’ultime dévotion.
Reste à hauteur d’yeux Quelque fatigue poussiéreuse Contemplant à la fraîche D’un matin de convergence avec le temps perdu La prégnance des aubes à venir.
Les cellules en excursion roborative S’accouplent à portée des ravines D’où monte le chant pusillanime D’un magma globuleux Bien au-delà de la terre noire des labours.
Brume légère filant quenouille Aux arbres de la haie Caresse passementière Portant dentelles et guipures Pour la Belle des bois.
Cœur battant Au sortir de la Grand Roue La tête penchée sur le tronc J’ai ouï le son mélodieux D’être amoureux.
Même en plein jour J’ouvre et me ferme Dans la zone interdite Sur le mur que le lierre étouffe Pour qu’à grandes lampées Être l’artiste Du craquement des feuilles chauffées à blanc.
Une odeur de cave Monte du sol caillouteux Au vertige des verdures Broutées par la guillotine De bleu parée Apte à tresser couronne de laurier Prompte à fleurer bon la fleur de farine.
Un trait de Mélusine Calfeutre le bas de la paroi Comme vole la poussière dans l’arène Au sortir des frisures d’une clameur Abat-sons permettant La juste flexion D’une fureur tarie en proie à la déraison.
Les claquettes métronomiques Caressent d’un hochement de menton La marche primevère Des ombres et lumières Au pion et trait Du devoir accompli Dans la couche d'une marquise acidulée.
Peut-être s’est-il usé Le fermoir de la boite Cliquetant avec élégance D’une position l’autre Lorsqu’à grands bruits Claque le volet contre le mur Devant l’œil surréel de l’enfant ébahi.
Puissions-nous en fin d’été Clore cette partie de chat perché En remettant à demain La poussée de vitalité Heurtant la limite des convenances Pour enivrer de picots de pluie Le huileux d'un feuillage sous l'orage.
Mille coups de griffe
Ont élargi le ciel
Jusqu’à couvrir de mucus
Les spasmes de la naissance.
Ouvrons les bras
Cueillons les fruits
Amassons dans les greniers la paille et le grain
Perpétuons le clinquant des offrandes.
À fleur d’eau
Au rythme des orages
À la cognée des arbres que l’on abat
Émergeons de la Misère.
Soyons l’impact
Des nuits que l’aube interpelle
Soyons de mise
Pour le jour d’après.
L’amertume
A reflué sur le devant de nos maisons
Comblement à mains nues
De l’apport de nos ancêtres
À point nommé
Les fleurs couvrent de leurs pétales d’argent
La commissure des nuages
Filtrant le vide comme fanons de baleine.
De mener à bien l’âme saisie
Amène à éviter les chausse-trapes de l’Avent
Réponse permise au contact de la Roue
Fragile éclosion des crosses de lumière.
À fréquenter la nuit
Conduit au Retournement de l’Être
Point d’accès au travail intérieur
Cadrant le débordement de l’ombre.
Plissement au suroît
De la conscience admise
Chaude et humide
Permettant la tenue des offices.
Parodie de la réalité
Profonde en ses attentes
Brise-lames sur le pourtour
Pour les mâchoires du Vieil Océan.
À la guignolade d’une fête aboutie
Bras et jambes à demi ployés
Les mains avec confiance
Saisissent la Geste de l’Histoire à rejoindre.
En attraction et sans subterfuges
Ne quittons pas le sol
Genoux en terre
Gouttons le champignon roux de l'interstellaire.
1450
Mon ami mon frère
Flèche rougie au creux de l’épaule
Venant déposer sur la margelle du puits
Le souvenir des nuits bleuies
Vous vous êtes arrêté
D’un dérapage contrôlé sur la route en terre battue
Aux portes de l’oubli
Près du saule fourchu
Devant la maison du sans-soucis.
Me parviennent les frissons
D’une lignée dépouillée
De ceux qui compagnons de toujours
Disparaissaient vieillesse venue
Comme le dernier son
De la cognée de l’aïeul
Abattant le peuplier de l’Aspavoune
Sous les cris et bravos
Des enfants de toujours.
Au pied de l’arbre
Un trou fermé par le caillou advenu
Par lequel accéder au royaume des djinns
Éclat de mystère faisant jaillir
Entre les carrés potagers
Travaillés par Jean et Grand-père
La fraise et la menthe
Des festins pris en bonne compagnie
Que les cloches de Saint-Lambert
Bénissaient au vent de la planèze.
Sur la pierre carrée devant la fenêtre
Où discourir après repas
Nous prîmes le séjour pour une éternité
Alors qu’ondoyaient les blés
Sous le souffle chaud de l’été
Prélude d’un déplacement pour plus de confort encore
Assis ou allongés
Contre le mur de pierres sèches
À l’ombre de la toile de tente.
1449
შემთხვევით
საშინელი სუბიექტი გამოთქვა
სერვიულობის ჩვენება
მეორე მხარის მიღმა
Du tenitudes ფერდობზე.
ხაფანგი დაძაბული იყო
კეთილგანწყობით
სიტყვებს "ოსტატი" და "მონას" შორის
ეს ყველაფერი მიახლოება
დიდი სპირალური სლაიდი.
ინფექციები ზეცასა და დედამიწას შორის
საჭესთან მიმაგრებული ბალახები
ჰორიზონტის გარეთ გასასვლელად
შეეხეთ მათ ათი თითს
ერგოტორული გონების ჭურვი.
დანგრევა
ამაღამ ჯილდოების ცერემონიაა
სადაც შიშველი ფეხები გადაარჩინა მადამ ფილოსოფოსი
ჩაქუჩით აღშფოთებული გამომეტყველებით
ფერდობზე და წერტილი, რომელიც მოჰყვება .
მე შენი ხელი მომიჭირა
კარგი პურისთვის
და დამიბრუნე სწორ გზაზე
შეირყა, რომ მე შენს მკერდზე ვარ წინააღმდეგი
მარადიული ჩახშობის ტკბილი და სატენდერო აფეთქება.
ის ჰაერზე ისვრის
ქარი აფუჭებს თავის ჟანგბადის ფაფას
მომავალი არის საიდუმლო
სად უნდა გააკეთო დიდება
ასეთი სული ეპიდემიით.
1448
შეცვალეთ ორგანოები, როგორც გსურთ
აურიეთ მისი წარმოშობა
მყიფე მთვარის ბრწყინავს
ბავშვობის მწვერვალში
გადალახეთ დაზარალებულთა სარკე.
ის აღარ არის
ეს იქნება
დროზე ფიქრის გარეშე
ფრინველების სიცოცხლის შენარჩუნებისას
პრინცი პოეტი.
მომავალი სწრაფად ახლოვდება
საშინელი უცნობი
ცეცხლოვანი ღრუბლების სპირალში
დაუყოვნებლად ჩაერთეთ ვერცხლის ისრები
თავისუფლების მხრივ.
მოდი და მითხარი
შეუთავსებელი ამბავი
ყველა იქ
ვარსკვლავების დარტყმის გარეშე
ხალხის შუაგულში.
ბრმად
მის მომრგვალებულ მხარეებზე
დამონტაჟებული კაცები, რომლებსაც სჭირდებათ სიყვარული
ხოლო ათასწლეულების იქიდან გაჩნდა
პოეზიის მძინარე ცხოვრება.
პრეტენზიის გარეშე
აღმართიდან ნახევარი
კარგი იყო ელვის ლოდინი
და მისი ენის მშრალი ვადამდელი
ღამის ოცნებები თეთრთან ერთად.
1447
ექვსი საათი თხუთმეტი
სიწმინდე ცის სიბნელეში
შენობა, ღვთის ცეცხლის მჭიდრო ყოფნა
ძალა
დაწყნარება
გული სცემს
Sweet Chamade
Suckled by light
მაღალი.
ყურება
მზადაა წაიკითხოს დიდი მთლიანი
და მისი ნიშნები ჰორიზონტზე მაღლა
ღრუბლის ბარიერი
ზედაპირი
კარგად გაწმენდილი სივრცე, რომელიც გულს აფართოებს
ზეცისა და გულის უზარმაზარი
გული არის ცა
მე იქ ვარ
მე იქიდან ვარ.
მოწითალო დავალებები
მომავლის ადგილმდებარეობაზე
მოხვდით უნისონში
გაფართოება
მუცელი მუცელი
მზად არის სიწმინდის მისაღებად.
პატარა ჰომუნკულები ქუჩას კვეთენ
ზოგი გადის
სხვებმა მანქანები გაიარონ.
Sky Beach- ის მიღებას ფართოა
ღრუბლების დიდი ლარვა პროგრესირებს მარცხნიდან მარჯვნივ
იზრდება ლარვა, რომელიც იზრდება
სწორი, მშვიდი და მშვიდი, ცა ელოდება
ლარვის ზემოთ, უზარმაზარი ბათილობა
მსუბუქი ფორთოხლის ჰალო ჰორიზონტზე მიდის
მოდის
არაფერი მე მეკუთვნის
და მაინც მე აქ ვარ
რაც შეიძლება მეტი რა არის.
მტრედი პოზირებს იატაკის ნათურზე
ის ტოვებს.
კლერის მკაფიო პუბის სამკუთხედი
მშვენიერი და ღრმა ჭრილობა მასალის ცენტრში
უბრალოდ ინტერვიუ
დიდი ბარძაყები ხურავს გახსნას.
რბილი ჩრდილების მილტონი
იღებს რამდენიმე პასტელი გასაღებას.
წევრები ვითარდება
იდაყვი
მიამაგრეთ კისერზე
მრგვალი კუნთი
მკერდი დამადასტურებელ არეოლაზე
ნელი იმპულსში ქალღმერთი გადალახულიათავისუფლება ხელმძღვანელობს ხალხს
მუსიკოსები უერთდებიან თავიანთ ადგილებს
პირველი ხმა იზრდება
შემდეგ სხვები არეულობაში
მუსიკოსები ეძებენ
ფილარმონიის ჭუჭყიან ძვალზე
მარცხნიდან მარჯვნივ
ტყავი და რგოლები გაჭიმულია
კოლონა იწყება
იქ, თეთრი თეთრეული
ჰემ არაფერი
შენი თვალების ნაღები
მოაჯირის ფრინველი გაფრინდა
სამუხრუჭე ინარჩუნებს ტურგუსს
კოსმოსური ჭურვი.
შვიდი საათი თხუთმეტი.
უნდა მახსოვს
სიყვარული ტკივილის შემდეგ მოვიდა.
პირველი სხივების გაზაფხული
ჰორიზონტალურად
ღრუბლების ღრუბლები იწმინდება
ცრემლი
მუნჯი გამთენიისას
სხივები ღრუბლების ქვედა მხარეს აყენებს.
ცოტა მტკნარი წყალი
Sun Soleil- ზე !
ისე, რომ არ შეინარჩუნოს იმპულსი, რომელიც ანათებს მას, ვინც არის.
მოაჯირზე რამდენიმე მტრედი ერთად იკრიბება
თავი მზისკენ მიტრიალდა.
იქ
სვეტი
ასპირაცია
ვენეციური ნიღაბი
თვალები მკვეთრი ცხვირით არის გამოყოფილი.
ის დააჭერს
შემდეგ ზამბარები
საზღვრების ლიმიტების გამოკლებით
დისკი გამოირჩევა მისი ბანდაიდან.
ის ანათებს
ეძებს ქვემოთ
მისი მსუბუქი ჯაგრისები
შეხვდით ნაზავს, რომელიც იზრდება ხეობებიდან.
სქელი წარბი
წყალი ყელში
წყალი და შუქი
კარგი დღე დღეს დღეს !
ჩინებული
რკინიგზის პილონებზე
მატარებელი შუქში ჩნდება.
დროა ყველაფრისთვის
და გუშინდელი infirm- ის თითები ავარიაშია
ცხოვრების წვენზე.
1446
ბარკაროლი ჯუიში ამ ნაჭრის შავი წყლის წინ წყლის ხმა, რომელიც ტოვებს ბიფინგს მუდმივი შხაპი ქაფის ბორბალიდან.
სველი და მოლიპულ ხის კარიბჭე არათანაბარი და შესაბამისი მოაჯირებისთვის ითამაშა ფორდის ფორდის ანარეკლებით ერთობლივი და ოქროს ქვები დაშვებაე შემოგთავაზეთ სხვა ბანკი.
უხვი ფოთლები წყალს ზემოთ ეშვებოდა მზის შუქები თან ახლდა ფოთლებს ყველაფერი მოძრაობდა და კანკალებდა ციგაცობა ჯადოსნური და მუქარა.
დაბალანსებული მატჩი მაგრამ ვის შორის და ვინ ? შიში და სილამაზე მომხიბვლელობა და სიღრმე თერთმეტი წლის ვიყავი და სექტემბერში მეექვსე ვიყავი.
ბაბუა დუნაი შეუერთდა თავის დას მწვრთნელში ვილეტ პარკიდან ჯუამდე მან პარიზიდან გამოგვიყვანა მე და მურიელი დეიდა გიტეს ქალიშვილი წმიდა chrême ჩართულია მის ემოციურ გარემოში.
მურიელი ცხრა ან ათი წლის იყო შავგვრემანი ხუჭუჭა თმით და თვითმფრინავის თვალში რომ სხვა დროს გავიარე ცემის გული ჩვენს ხელს უჭირავს.
დიდი და ლამაზი სანთლები
სამლოცველოს ბნელ გარემოში
წმინდა ბენინი მართალი იყო
რეპატრიაცია არ არის
შუშის გატეხვამდე.
შემდეგ მოუხვიე სახლში
ბლისვარში
ზარმა
ყინულის ფირფიტების თავიდან აცილების გზით
ყურადღების მიქცევის გარეშე.
ძაღლებს შეეძლოთ ამტკიცებდნენ
ხელსაყრელი ტვინის ძვალი
ერთ -ერთი მათგანი გაიქცევა
Insipid სხეულიდან ძალისხმევამდე
ბოროტების მოპყრობა საკუთარი თავის განსახიერებით.
ცეცხლის ქვა
რკინის ცეცხლი კედელზე
მესმის ცეცხლის ღრუ
მეამბოხე ჩემი ბავშვობის ტიონერის წინააღმდეგ
დღეების ნავის ყვავილი.
1444
