La terre fumait en sortie d’averse




La terre fumait
en sortie d'averse.

La houle claquait son fouet
sur les galets sonnants.

Le phare d'une œillade
fermait la nuit.

Père Louis pipe au bec
vint céans sur le banc des attentes.

L’herbe salée mouillée
ourlait ses sabots d'étoiles luisantes.

Un volet claqua
Faby à sa fenêtre.

Des rais de lumière
zébrèrent la mer.

L'arc au sept couleurs
s'éleva sur l'horizon.

Cela méritait chanson
l'abbé prit son violon.

Et Fanette l'aimait
sortie tout droit de l'oraison.


641

Mag-iwan ng reply

Ang iyong email address ay hindi maipa-publish. Ang mga kinakailangang field ay minarkahan *

Ang site na ito ay gumagamit ng Akismet upang mabawasan ang spam. Matutunan kung paano pinoproseso ang iyong data ng komento.