En bordure de la forêtil y avait litière commune des festivités de la veilleet nous attendions en gradinsque cela vienne. Des pins en grand nombrefiltraient la lumièresur le chemin déjà fouléet nous étions en silence. Je suis sorti du rangj'ai descendu les marchesmon torse revêtu d'une peau légèreet le bas du corps alourdi d'un paquet de hardes. Disposé devant l'assembléeà la gauche du dispositifj'ai levé les mains devant mes bras tendusen formant la coupe des offrandes. Et je me suis avancéle cœur de liens arrimépoitrine ouverteen disant : " Il est venu, Il est ici ". J'enlevai une pièce de vêtementet répétai : " Il est venu, Il est ici, Lui " et l'assemblée répétait après moi" Il est venu, Il est ici ". Et j'avançai lentementen disant les mots sacrés et me dévêtaià mesure de mes pieds que j'enfonçai dans le sablej'affirmai ce pourquoi j'étais. " Il est venu, Il est ici " et l'air était douxavec une brise chaude par le traverset la caresse d'être là où je me porte. J'ai été rejointet l'assentiment du groupe m'enveloppaitet la femme que j'avais tiré du maraism'accompagnait dans la joie du grand Récit. Entre mes doigt le texte s'effaçaitquelques signes manquaientpour laisser paraître les petits fruits des originesces pommes de pin ouvertes par l'écureuil. J'étais transportéguidé et j'allai nupour que le groupe mute d'un même élandans l'Unité avec Lui. Je me retrouvai alors dans la grande chambre des familleset je fouillai dans l'armoire au miroirpour prendre le gilet des ancienset j'étais en sabots. Et l'air était douxdu devoir accomplil'air était mon sanget le sang de mes compagnonsle Léthé retrouvémes lèvres avaient goût de mots sacréset nous étions dans la Paixen pays d'éternité. 833
Նրանք կորչում էին միմյանց ավելի լավ գտնելու համար Մեկ տարվա երեխաներ աննկարագրելի. Նրանց մեջ մնալու համար ուղու եզրին որսը տխուր էր ինչպես ձմռանը գորգերը. Իսկ եթե ամենաաշխույժի կացարանը հակադարձեց ավանդույթը նրանք չէին վախենում բազմազանությունից որ բոլոր եկողներին սկանդալացնելով. Եկեք ուժեղացնենք մրցույթը այնպիսի երաժշտական գործիքների ստեղներ սխալ նոտաներ հանելը հիշատակի պատարագին. Թաքցնել ձեր սիրտը առանց լրատվամիջոցների աջակցության գաղտագողի դաշինքներ որտեղ բացահայտել պարզ տեսադաշտում ապագայի ստվերից դանդաղ և ծանր պալպացիա բուռն պարտավորությունը պատի մոտեցումից. 832
Հեղեղ և թռչունների երգ առաջարկվում է բանաստեղծի մեխակը գագաթներից քամու մեջ point d'immortalité.
Ամպերը ստվեր են գցում լի ու բարակ դեպի Լակոմբի այս բարձրանալը où les pierres sont levées.
Փոքր մատը տաբատի կարի վրա ոչ մի բանդոնեոն ժամանելիս քանի դեռ հիշողությունը վատանում է d'un pas de deux le calme de ces lieux.
Բթամատի վրա թիթեռ pompe la crème solaire Կլոդիից մինչև Պասկալ le fruit se déguste à midi.
Անջատումը շարունակվում է այծեր՝ մեջքի վրա մի ճանճ՝ դատարկ էջում Ռորանչից ոչ հեռու փայտը վայրէջքի համար un quarteron d'aigles սավառնում է գեղեցկության մեջ un jour de juillet.
Օգտագործեք կիսով չափ կենդանի արտացոլման առաջարկել մոխրագույն մազերին կալվածքի ծառի կառուցվածքը. մեծ վնաս քեզ նրան, ով նահանջում է խղճի մեջ բավարարվում է չբնակեցված ջրանցքով փայփայելով մելամաղձությունը. Քայլե՛ք և մի՛ վերադառնաք անխորտակելի հարստություն ունեցող մարդիկ միայն a pas de deux վերագտնված պարը սուրբ է դարձնում. Ե՛վ սպիտակ, և՛ շագանակագույն առաջին փաթիլների ձյունը արշալույսը բծախնդիր փաղաքշանքով պարուրեք վարդագույն ժպիտի գլխապտույտ. բաներ են կատարվում սովորութային մանսերի շարքում վերամիացնել իր ծայրերը ոգու մուրճով քան Սողոմոն թագավորի հանքերը ջրի երես հանել հավերժական Բնության մեջ ազդեցության աղբյուրները ի հիշատակ մեր հանդիպման. 830
Կապտած ու առանց ակնկալիքի չոր պատյանը խփում է այն, ինչ ասվելու է անցյալի բռնությունների ներքո սպանիչ ատամներով քաշված աղիքներ. Կյանքը սպանելու համար իր փոշու առաջ առաջացնում է թեթև ցնցումներ մանկության պարզ լուսաբացին. Մաքրիր ինձ խնձորը և լուծվում եմ հացենիի ստվերում մեծ ցուրտ լուսին անորոշ կտրվածքով. Արմատները ծառայում են որպես ապաստան հնագույն ավանդույթների պանդեմոնիային եղջյուրները փլվել են փոթորկից ստվեր գցելով մեր տառապանքի վրա. կան ժամանակներ տարօրինակ խայթոցներով քան թանկարժեք սիրտը կոպտորեն չորացավ հատկացված ստվերներով թշվառության ոգով տրվում է որպես հյուրասիրություն կարգի վնասատուներին. 829
Իր արտաքին տեսքով իր թմբուկներով նա ներխուժեց աշխարհ սատանան իր ընկերության մեջ. Իր երասաց մարդկանց հետ նրա խորամանկությամբ նա գրավեց ողջերին և մահացածներին սատանան իր ընկերության մեջ. Իր երգերով, ինչպես տանը արթնանալու և քնելու այս փոփոխությամբ նա չափազանց շատ էր ռադիո լսում սատանան իր ընկերության մեջ. Իր քաջությամբ Նրա գրվածքների վերահրատարակությունը Նա շարունակեց կռապաշտության մեջ Սատանան իր ընկերությունում. որ դա կանխատեսելի է որ առանց սերունդների դարբնոցների անջատման երեկոյան ցանկացած հարաբերություն ինդեքսավորվում է ջանքերի վերադարձի վրա և դա բանտերի հատակից մենք նախընտրում ենք մնալ ընկերությունում մեր շարժական ընկերներից. 827
De lourds nuagescomme après les laboursla terre qui colle aux bottesvous l'ouvrier des souvenirs. De lourds nuagesm'accompagnenten sortie de nuitaprès le passage des rêves. De lourds nuagesont encalminé ma mémoireque la potion du matinfait se délier comme paquet cadeau. De lourds nuagesimmobile fenêtre ouvertela fraîcheur envahit la piècevite, Grand Chat m'appelle ! De profonds sillons balaient le cielau carré d'as des apparitionsla voûte s'éclaire de l'Apocalypseheureux engendrement en quête d'absolula main et sa mitaine pendouillent au clocherles grandes orgues rendent la nef grossemon cœur est en poutrellesavec plein d'attaches métalliques entre elles. 826
Les doigts claquentsur la couture du pantalonpour rondement menée depuis le Pradoula panière pleine du linge séché émerger. Les doigts claquentet la pierre d'entrée vacillequand le saut du garçonpose le pied après un bond de géant. Les doigts claquentet tu verras Montmartrecar faut pas rester comme çaplanté à ne rien faire. Les doigts claquentsous l'injonctiond'aller chercher du boissans oublier quelques pignoles. Au feuen sortie de tranchéeil y avait les plus émoustillésle galurin de traversles terreurs de la boueles accapareurs d'oublisous la mitraille insenséeà faire face aux tenanciers de la mort. 825
Il pleut, ma mèreet ne puis rien retenirpas même la nuitque hante la dame blanche.Il fait silence, mon pèreen caresse des pâturagesl'ombre recouvre la lumièrepar cette fin d'été.Çà craque dans l'arbrede l'enfant un appelpour que mission s'accomplisseavec le retour du fils.La patte de l'oursposée sur mon épauleachève de démêler l'écheveauen bonne gouvernance.S'emplissentdes lampées de l'Espritles jarres de vin nouveausans que franchir le guén'augure des odeurs de jasminpar temps de piétéen pleine ascensiondu jour absolu.824
