სასახლეები და ყვავილები   
 მობრძანდი ჩემო მეგობარო   
 ჩემი აზრების მდიდარი მოყვარული.   

 მოჰყვება ერთმანეთის დაძაბვას   
 სიტყვის მარტოხელები   
 დაუშვებლობის დადასტურებაში.   

 არხის გასწვრივ   
 მკვდარი ფოთლების მკლავები   
 ფრენა ქარში სიმღერა.   
 

374

 Cette plaie caramel   
 devant l'âtre lacéré   
 capture le gémissement des ailes.   

 Lignée des sièges de bois dur 
 envahissant l'espace de nos nuits   
 la calèche passe brinquebalante.  
 
 A ne plus nuire   
 le temps se met à l'index  
 sans l'arogance d'un regard.   


360

  Spirale chantante de la flamme   
la paresse suinte et claque des dents   
sous le doute permis.   
 
Se passent le mot   
en basses funérailles    
les marcheurs de l'oubli.   
 
Pour encore se dire   
que demain sera demain   
et le jour une étoile filante.   

 
361
 
  

 Les mots se méfient du réel entendu
 en dégoût de soi-même   
 meurt l'écrit de l'après.   

 A l'ouverture il y eût foule   
 de passants et de passantes   
 disparaissant dans la nuit froide.   

 Წავიდა, პოეტებს,   
 les yeux clos   
 sitôt l'orage passé.  

 
362

 საგუშაგო კოშკები დასრულდება   
 nos échos lointains entendus   
 დავიწყების დიახ დროს.   

 დელიკატური დიდი ხნის განმავლობაში   
 ზაფხულის მუქი წრეები   
 კაკლის ქერქზე ღრუბლები გადაიტანოს.   

 მოცული ღამისა   
 სმენა მიუთითებს არსებობაზე   
 თხრობის ნაკლებობის შესახებ.   
 

363

   მოხატული flyweight   
 რეალობის დაცინვაში   
 ღია კარი.   

 ხელები შეუერთდა   
 ტუჩების სია   
 თვალთახედვის მიღმა.   

 ჩემი NAME დიდი ასოებით   
 სასოწარკვეთილი გაქცევა   
 კიბის ფიქალს ურტყამს ნაბიჯები.  

 
 364

 Ne cherchez pas   
 არ დაიძინო
 soyez la vigie éternelle.   

 D'un pincement au cœur   
 si la vie fuit   
 soyez le gisant de vos nuits.  
 
 Les créateurs sont durs   
 les solitaires sont vides.
  
 Qu'il est bigarré de vivre.    


365

 Ces mains d'envie tenaces   
 poursuivent la question   
 sans que réponse vienne.   

 La fleur qui ose 
 clame son existence 
 à contresens du chemin proposé.  
  
 Purement fictive   
 la garde n'est pas relevée   
 sans l'appel du petit matin.  

 
366

   L'Art se chauffe des éclats de voix   
 en retombée des belles phrases   
 la nuit promise est susurrée à l'oreille.
   
 A l'aube nouvelle   
 nouveau départ   
 entre doute et certitude. 
  
 A cheval sur le parallèle   
 le franchissement du gué   
 se fera malgré nous.   


367

 Cette poupée contre le mur   
 apparue d'un clin d'œil   
 mâche la déraison à dents crûes. 
  
 Reviens le banal en sourdine   
 sur le revers du veston   
 papilles sèches mains dans les poches.  
 
 Marchons   
 relevons les clôtures sur la neige   
 soyons ivre du vin à venir.   


 368