Menus éclats de voix    
pour dire que l'on est vivant    
et qu'importe sa propre vie    
si l'entrechat est présent    
danse au dessus d'un lit de narcisses    
au printemps d'une collation avec le beau    
décollation du mental    
en osmose avec la rencontre    
avec ce qui est là    
vers l'élévation de Soi.         
 
Au souci d'être vrai    
sans le souci d'avoir à le montrer    
en ascension douce    
cette curieuse vie    
sans cul ni tête    
si ce n'est le devoir de refléter    
le manque et la quête    
sans que paraisse    
la rive opposée
dans le silence du sans-regret.
 
660

Би эдгээр мөрүүдийг элсэнд үлдээх хүсэлгүй байсан    
арцны зүү далдуу модыг хатгажээ       
бага нас Plomb du Cantal руу нүдээ анилаа    
энхрий гар мөрөн дээр нь тулсан л бол.        
 
Өсгөний толгойг тасалсан байв    
бяцхан хоньчин ялаа барьсан сүргийн ард гүйж байв    
том хучлага дээр боодол нь хүнд байв    
l'arc - in - Тэнгэр далангийн ард нууцлаг инээмсэглэл тодруулав.        
 
Би саваагаа чанга атгалаа    
ундны савнаас үнээ авчрах    
нүцгэн газар дээр тэмдэг бич    
мөн агаарт шүгэлдүүлээрэй.    
 
Эмээ хорт хавдраасаа зугтаж байсан    
хүйтэнд гарах    
эр хүндээ шуналтай    
бяцханыг хэт их ажиллуулах.        
 
Зөв цус алдахаас өмнө азарган тахиа    
далавчаа хүчтэй хийв   
мөн аяганаас хэдэн дусал цус    
жүчээний хайрга чулууг асаав.        
 
Орилж хашгирах нь миний давуу тал биш байсан    
шоглоом болоогүй    
шүүгээнд ташуурдах нь миний үүрэг байсан    
зуны энэ сүүлчийн хүйтэн шүршүүрийн дагуу.        
 
Нарсны холтостой жижиг завь    
замын шалбааг дээр хөвж явсан    
салхи хар чулуун дээр хаалтуудыг цохив      
Энэ газарт олон сүнснүүд байсан.               
 
Сэвэг зарамтай хоол    
хайрга чулуугаа буулгаж байв    
задгай зуухны дэргэд    
гал тогооны алчуур хатаж байсан газар.        
 
Түүний таглааг өмс    
дууны шатаар дөрвөөс дөрөв өгсөнө    
хархны өрөө рүү    
давстай гахайн махны үнэрээр дүүрэн.        
 
Салхи шаналж байв 
in дээврийн хөндийн трапиллоусаар гүйж байна       
Pierrot allait partir pour l'Indochine    
vers cette jungle mille fois évoquée    
sur le lino de notre chambre parisienne 
ma sœur et moi.        
 
 
659