მენიუს ხმაური

მენიუს ხმაური    
pour dire que l'on est vivant    
et qu'importe sa propre vie    
si l'entrechat est présent    
danse au dessus d'un lit de narcisses    
au printemps d'une collation avec le beau    
décollation du mental    
en osmose avec la rencontre    
avec ce qui est là    
vers l'élévation de Soi.         
 
Au souci d'être vrai    
sans le souci d'avoir à le montrer    
en ascension douce    
cette curieuse vie    
sans cul ni tête    
si ce n'est le devoir de refléter    
le manque et la quête    
sans que paraisse    
la rive opposée
dans le silence du sans-regret.
 
660

კვალი ქვიშაში

არ მინდოდა ეს კვალის ქვიშაში დატოვება    
ღვიის ნემსებმა ხელისგულს სტკივა       
ბავშვობამ თვალი პლომბ დუ კანტალისკენ გააპარა    
სანამ სათუთი ხელი მხარზე ეყრდნობოდა.        
 
ეკლებს თავები მოწყვეტილი ჰქონდათ    
პატარა მწყემსი მირბოდა ნახირის უკან, რომელმაც ბუზი დაიჭირა    
თასები მძიმე იყო დიდ მულჩზე    
რკალი - in - ცამა ფრთხილი ღიმილი ასწია სანაპიროს მიღმა.        
 
ჯოხი მაგრად დავიჭირე    
ძროხების ამოყვანა სასმელი ღუმელიდან    
დაწერე ნიშნები შიშველ დედამიწაზე    
და აიძულე ჰაერში სასტვენი.    
 
ბებია სიმსივნით გაურბოდა    
სიცივეში გასვლა    
გაუმაძღარი მისი კაცი    
რომ პატარამ მეტისმეტად იმუშაოს.        
 
მამლის სისხლდენამდე სწორად    
ენერგიულად აფართხალდა ფრთები   
და რამდენიმე წვეთი სისხლი თასიდან    
აანთო თავლის კენჭები.        
 
ყვირილი არ იყო ჩემი ძლიერი მხარე    
ხუმრობები არ შედგა    
მბრძანებლის მიერ მათრახი ჩემი დამსახურება იყო    
ზაფხულის ამ ბოლოს ცივი შხაპის მიხედვით.        
 
ფიჭვის ქერქის პატარა ნავები    
მიცურავდა გზის გუბეზე    
ქარმა ჟალუზები აკრა შავ ქვას      
ბევრი სული იყო ამ ადგილას.               
 
ოსპის კერძი    
კენჭებს ხსნიდა    
ბუხართან    
სადაც სამზარეულოს პირსახოცები შრება.        
 
ჩაიცვი მისი საცობები    
და ოთხ ოთხზე აძვრება ხმის კიბეზე    
ვირთხების ოთახისკენ    
ღორის მარილის სუნით სავსე.        
 
ქარი მტანჯველი იყო 
in ჩქარობს სხვენის ტრაპილოქსში       
პიერო ინდოჩინეთში აპირებდა წასვლას    
ამ ჯუნგლებისკენ ათასჯერ გამოწვეული    
ჩვენი პარიზული საძინებლის ლინოლეუმზე 
მე და ჩემი და.        
 
 
659