Sous la gouttière du temple
y'a la romance
la saga du temps qui passe
le cortège des semelles de bois
le frisson des roseaux
le gond d'une porte
que l'on ouvre
et qui grince
demain ou après-demain
de rien en rien
les bras ballants
yeux levés
à l'horizontale
festons des nuages
hors limite du ciel
en syncope légère
sur le pavé d'argile
à griffer d'ongles écaillés
le passage des fourmis
en rivière d'être
vers le sans arbre
du sable ridulé.
336
Mon âge
assis contre l'arbre
regarde
boule de suif éteinte
шөнө болоход
un cataplasme en brise-glace
de retour de mission
de père et mère le descendant
au risque de connaître
flamme terminale
mes annales dispersées
un soir de grand vent
la carrière ouverte
гэх мэт
dernier charroi
de mèche
avec le raisonneur apocalyptique
notre bâtisseur
notre fossoyeur
notre inventeur.
337
Marée remise
marée rétrocédée
marée du compte à rebours
marée déposée
marée reprise
verrai-je le dernier hoquet
descendre toboggan
la pente aux ajoncs
la mise en veille
des sphaignes de l'étang
ma correspondance
en bel équipage
filant grand train
sans attendre que je m'éteigne
pleurs refluantes
sous le dais mercantile
des arrimages familiaux.
338
Noir de noir
en l'écritoire souterraine
de corolle en corolle
tendre la corde
entre chien et loup.
Capter la prosodie
du glatissement des vautours
vertigineux voiliers
éboueurs de vestiges
sans soupçon
sans contre-façon
accablant de tristesse.
Surgissement des mains tendues
jaillies
blanches
de la paroi anthracite
aux reflets de lune
en retrait des lumières de la ville
au son du buccin
sentinelle drapée du manteau de cuir
que revêt le vacher
le fouet dressé,
viatique devant l'autel
où surprendre la faille avouée.
Le Grand Bédé se dresse
le chapeau de clown vissé
sur son front Frankenstein,
gorille à la quenouille
taguant sur tablette d'argile
les blessures de sa pensée,
traces cunéiformes
gravées sur le pas de porte
au goutte à goutte
d'un ciel pleurant de se savoir aimé.
335
Au soleil vert
de notre enfance.
L'eau s'écoulant
du puits à la mare.
Deux tritons
un mâle une femelle.
Douce effluve
des senteurs printanières.
De haut en bas
l'effigie s'affiche.
Le clap de fin
mord la poussière.
Accolé aux barrières
l'arc-en-ciel épilogue.
Suif dans la gorge
le glissant d'une corde.
L'aplomb du désir
l'épuisette à la main.
Tout passe
tout reflète la présence.
Devant le miroir
le visage enjoué.
Passer de ce qui est dur
à ce qui est tendre.
Etre en amour
avec soi-même.
Pas de théorie
juste une intensité venue de l'intérieur.
La grâce
on la reçoit.
Maman
arrête de me dire qu'il faut pas.
La transmission
une course de relais.
Chaque âme est riche
de l'attention portée à l'autre.
Plein de papillons
ces messagers sans poids.
Entre genêts et ajoncs
хана нээгдэнэ.
File le vent
évitant les impasses.
D'avant le vrai silence
gambade douce gambade.
Ecoute
l'air respirer.
334
Сүүдэрт үнэхээр үзэсгэлэнтэй
мөн сүнсээр оёдог
гэж тэр гуйв
сүрэл малгай
матрицын харцны дагуу.
боссон
нохойн хооронд муур хооронд
богино гэнэтийн бэлэг
зовхио цохилгүйгээр
апостроф дахь тамхи.
Дээр нь ярвайв
уур хилэнгийн шүүх дээр
агуйн фрескүүд
түүний зээлсэн хувцаснаас
туяанд баригдсан
унадаг дугуйн
таяггүй
хонхны дуугаар
болон модон хаалт
шулуун босох.
Тэр зигзаг хийж байв
Чинар модноос чинар хүртэл
мэлхийн суваг
түүний гашуун бөмбөлөгүүд хагарч байна
тэнүүчилж байхдаа.
Ёслолгүйгээр
салхинд нэхсэн тор
тэр өглөөний мананг урав
бариулын соронзон хальс дээр гар
хамар дээрх мимозагийн шинж тэмдэг.
Сүүдэрт үнэхээр үзэсгэлэнтэй
мөн сүнсээр оёдог
гэж тэр гуйв
сүрэл малгай
матрицын харцны дагуу.
333
Алхам алхамаар,
аялалаас аялал хүртэл,
циркийн тойрогт
элс нь тусгаарладаг
цуурхал шоуны хөшгийг өргөж байна.
өнгөлөг хаалга,
чимээ шуугиантай саравч,
тоос босгосон
амьтны цуваа,
сэтгэлийн хүсэл тэмүүлэл
сүм хийдийн оргилд өргөгдсөн
задлах,
утга учиртай болгох
болон хувиргах.
Цус, өнгө,
Эринүүдийн ууртай хашгирал
бага насны ландшафтыг сүйтгэсэн,
булгийн шавар уруул
зам тавьсан
цементийн хушуутай,
хамгаалалтын чулуу урагдсан байна,
хеджийг тайрсан,
дүүрсэн суваг,
мөнгөн үнэг
төвийг нь олохгүй,
муу салхи газрын бөөгнөрөлийг үлээж байна
хуурай чулуун дэнж рүү,
хөгшин үнс мод сүүлчийн зан чанараа шивнэдэг.
Шөнө сэрүүн байна,
сүнсний тагтаа
хэт унжсан
хүний нөхцөл байдлыг зөрчих,
популист худал
яруу найрагчдын дууг солих,
дайны хөдөлгүүрүүдийн мөр
үсэрхэг хүний төмөр гутлыг дага,
тэнгэр харанхуйлж байна,
баруун салхинд сийлсэн модод хүртэл
шуурганд хэвтэх.
Агаар бохир байна,
уйлах ханан дээр
амьдралын баримтууд
үрчийж, албадан
чулуунуудын холбоос дээр
хаг өвсөөр бүрхэгдсэн
амьсгаадах мах болох
санамсаргүй тзимцумын.
туранхай гар,
тааруулахын тулд халааснаасаа гарна
зураас мартах,
эргэлдэх нүд
сүнсний үнэт зүйлсийг клип,
цөцгий
алиалагч инээмсэглэл будалт
бидний сүүлчийн тэнүүчлэл.
Уур хилэн эзэмдэнэ
шөнө,
чимээгүйхэн,
зэвсгийн дамжуулалтаар муухай болгосон
зодоон, үзэн ядалт,
өргөхөд будагдсан
шинэ ургац,
бэлэн хамсаатан болох
чанаргүй сэргэн мандалтын үеийн.
Албан ёсны ургамал байдаг
хаврынхаас илүү,
коллежийн ургамал
хайрлагчдын үнсэлт
тараагдсан
их үймээн самууны эрэлд,
нэг хэсэг талх
уутны ёроолд,
цибориум дахь ус.
Бид ricochets-ийн дууг өндөрсгөх болно,
гол дээр хаясан хайрга,
орогнол хүсэгчдэд хүртээмжтэй,
манай цөллөгөөс гарч ирсэн.
332
апноэ дахь санах ой
цонхны тавцан дээр дөрвөн цэцэг
дөрвөн хөлтэй бяцхан охин
хөвөх
хагарсан нарны
миний дүү, Миний найз, Миний хүү, Миний найз
хамтрагчид
үүр цайх үед цэцэглэж буй бүйлс мод
хадаас үед
хурц шугамаар цохих
зуны улирал
харуулын цамхаг сэрэх
тэгш тал дээр зохион байгуулсан
ухаалаг урд хэсэг
ойн дээгүүр
туслах нүд
sans qu'alunissent
бодол
хариуд нь дээшээ яв
энэ сүм хийдийн дээвэр
өвийн зэгсэн сагсыг хагалах
хэмжээ
гарал үүслийн хуудсан дээр
байх явцад
өлгөөтэй галошууд
туранхай хөлний төгсгөлд
явахдаа
алтны тоос
гараа арилгах
шаардлагын таяг
зугтсан дууны үг
хагарсан арьс
дурсамжийг сэжиглэх
өлсгөлөнгүйгээр
энэ харанхуй нутагт
хаана эмэгтэйчүүд, grapeshot дараа эрэгтэй, хүүхдүүд
тэдний тунгалаг байдлаар хүж
бүдгэрсэн цэцэгс
сэгсэрсэн үс
шээстэй дуулгануудын ёжлолд
цайрсан биеийн шилбийг хугалах
яаралтай нүүлгэн шилжүүлэх циркт
тааруулах тэргэнцэр, боодол
Миний бяцхан охин
Би гал асаах болно
дахиад нэг удаа
унтахын өмнөх түүх ярьж өгөөч
мөнгөн тугалган цаас
цонхны тавцан дээр байрлуулсан
хөвөх
дурсамжийн далай дээр
үерхэх зан үйл
цагаан диафрагм
хайрын хаалга
зөөлөн дохио зангаагаар түлхэх
эргээс хол
асар том хайлаасны сүүдэр.
331
Ниссэн
тамхи барьсан залуу
Энэ шат дамжлага дотор
алхам харагдахгүйгээр
жижиг сандлын оронд
суугаад хүмүүс юу гэх бол
урт хуруугаараа
шоолох
бага зэрэг
Троя морь
эвдэж, оруулна
Винсентийн өрөө
хүлээлтийн танхимд
муур ширээн дээр үсэрч байна
хүүхдийн хүзүүг тэврэх
эцсийн харцаар таслах
мянга нэг уруу таталтын тоглоом
эвдэрсэн шөнийн зуух
чичирсээр боссон
шинэчлэлтийн сэлүүр дугуй
сэрүүн өглөө
гэсэн хэдий ч cauterized
эдгээр бодлын шар айраг
сэтгэл хөдлөм амьсгалтай
чөлөөлөх
усан онгоцны зогсоол дээр
галт тэрэг агаарыг урахгүйгээр
түүний сээр нуруугүйтний хатуулаг
шаталтын хог хаягдлын хуримтлал
хэсэгчлэн
ан амьтдын галзуу гулзайлтыг шинэчлэх
дуулах онгон охины өмнө.
Цонхны ард
өвлийн мод
газар дээр нь шийдвэр гаргахаас зайлсхийсэн
өнгөрсөн үеийн хайрын үгс.
330
Мөрөөдлийн ирмэг дээр
Эцэг
гараа сунга
эх
гар арынхаа ард
нохой
мөрийг хаа
Хүүхэд
нуудаг.
Холын зайд Голландын тээрэм
нэгдүгээр давхар
орон сууцнууд нээлттэй
баганууд нь нуман хаалгануудыг дэмждэг
сүүн цагаан нь ханыг бүрхдэг
морь бэлэн байна.
Нэг !
монте
амттанг арилгах
дохио зангаагаар
үхлийг бүү барь
цэлмэг өглөөний сэрүүн салхи байх
орон зайгаа гэрэлтүүлэгч бай
гажиг амьдрал
спазмтай вермилион
алдар тэнгэр байх болтугай
Миний хүүхэд
миний тэр үеийн алмаз
уруулын буланд
инээмсэглэлийн цэг
зүгээр л морин цуваа хийх боломж
зүгээр л мөнхийнтэй хийсэн үрэлт.
аянга цахилгаан
чи замыг мэднэ
аажмаар
hors l'inter-fingers
сүүдрийн хазайлт.
Бай
гэрлэсэн хүмүүсийн хоолонд хөлдсөн
үнэний бай
энэ хилэн хэсэг
толгойгоо хаана тавих вэ
нүд рүү
нулимсны өмнө.
317