Faut-il que le temps implose et desserve la terre de ses histoires fourchues.
Faut-il que la plaie à jamais suppure quand la vie se rétracte.
Passe ton chemin homme sans horizon que la peur subjugue. Passe la main par la fente du secret qu'une autre main saisira. Ne remise point tes rêves en carême d'être au hasard des connivences. Évoque l'arbre pliant dans l'orage en cadence sous la rafale à faire sien l'âme du vent. Écarte les chemises du printemps sous la douceur des cerisiers en fleurs à compter les abeilles butineuses. Sois l'épée de feu parcourant le terrain de chasse des phrases incises. Sois l'épousée de la réalité éternelle dans sa transcendance fleurie. Sois le sel et la myrrhe sous l'eucalyptus frissonnant qu'anime les eaux de Tibériade.
Ce matin je suis mort et ne puis concevoir ma vie comme révolue. Les souvenirs ne pèsent plus le temps n'a pas d'horloge la neige est étale les oiseaux chantent le silence je ne marche plus je ne vole plus et ne sais si la moindre chose se fait. Puis-je alors dormir sans vigilance d'un sommeil permanent dans l'indifférence d'un état naturellement surnaturel. Puis-je revenir aux lieux de ma naissance sans effort à mesure que pelote se défait fil à fil centimètre par centimètre les ferrures de l'esprit sautent pour un pas de plus ne plus toucher le sol pieds nus les mains papillons inutiles sans que le sourire opère à même les coulures rouges groseilles contre le mur de l'oubli. Ce fût un instant sans que paraisse la nuit un instant de lèvres sèches devant l'enveloppe à encoller missive survenue. Je pouvais alors porter en terre la caresse d'être et enfanter.
Hija gliding ta’ għajnejh miftuħin caressed l-għoljiet u l-widien. Ħaslet tad-dmugħ tagħha l-kontinenti biex tfur l-oċeani. Hija mxiet fuq il-frak taż-żmien kollass f'daqqa minn toqba sewda għal toqba sewda. Hija ħadet is-sħab u l-mareat fl-erba’ punti kardinali tal-patt qaddis. Hija caresses l-istilel fir-riħ solari ta 'eċċess ta' dawl mingħajr id-dell jippenetra fih. Hija jżuruha korpi blat tal-gass u riħ li tmut u titwieled mill-ġdid. Hija refreshes ma 'uqija ta' ċans l-impulsi tal-ewwel kawża l-essenza stess tal-bniedem. Hija l-ankra għaqlija tal-eżistenti u tas-sopranaturali żfin u passaġġ ta’ silenzju sensibbli. Hija blalen u spins eclipsing innifsu triq lejn it-tmiem misterjuż. L-ebda widna ma tismagħha drappijiet bi openwork luminuż minqux fl-offerta tiegħu. Art oh art tiegħi omm earth hija sabiħa art o art tiegħi. 390
Hekk żgħar l-idejn ta’ Marija li l-orgni jarmi l-għana tal-għasafar ċajpir minn bejn il-qlugħ de la montée vers l'aube. Fuq il-ħmar mużiċist I kejl bil-ħarsa tiegħi id-distanza minni għal jien daqqa ta’ eternità. Tal-kranji fir-ramel punt ossidjan min-naħa l-oħra se lamentant d'ordres laissés là. Ġilda sewda u fowm abjad fil-qafas tat-tieqa id-duħħan jogħla douce et tracassière. Huma sbieħ u tajbin kanzunetti tal-être ġlud miftuħa ta’ wlied Għemmaws ħielsa mid-diqa u x-xejn. caress dell fuq il-gradilja tax-xemx d'une quête danse l'amourkif xieraq. 389
Dawn l-idejn li qisu xejn lanqas fl-għeluq tal-ferita. Dan il-bieb qasmet biex tieħu n-nifs aktar diffiċli. Dik il-ħarsa daqshekk imbiegħda mingħajr ma tneħħi l-velu hemm kontra l-ispalla inkwadrar jiem imdejjaq jikkontempla l-faħam ta’ Sylvain dħul fil-wiċċ dardir tal-court-bouillon wirdien tal-memorja jibżgħu l-ħmieġ tagħhom mar-ritmu ta’ sigarett. It-tieqa kienet miftuħa il-gawwi daru ir-riħ irda’ l-mudullun mill-għadam l-aħħar darba iġbed l-ilma mill-bir tal-Qadim storbju wara l-bieb Kont naf li ma kienx se jiġi mimgħuda fil-vertigo ta oblivion riħ fl-isqaqien biex gore l-devil u s'y wonder fowm artab fil-ħama tal-ġranet fertili xemgħa fuq quddiem fanal fuq wara. 388
Tibni biex ma jkollhiex għalfejn issir. Injora l-gdim ta’ kuljum għal aktar ħeffa fl-elevazzjoni. Kun af kif tiġbor il-bqija tal-fallimenti fi proċess ta’ kuxjenza.
Li tkun il-lupu fuq it-tarf u tippretendi li tinjora l-barbed wire tal-Pjanuri l-Kbar. Għajnejn miftuħa beraħ quddiem l-espansjoni tar-riħ tal-punent.
Fil-bidu tas-sebħ provi tal-qamar li timxi lejn id-dawl. Ħlief ix-xemgħa mingħajr ma jaħarqu l-pire tal-memorji.
Sacralize mijopija ta 'ġewwa fil-bjankerija mgħammra ta 'ljieli ta' rtirar.
Kun af kif iddawwar ir-rota biex ixerred ir-ramel.
Qum għal darb'oħra u għal darb'oħra minkejja l-feriti tat-tfulija.
Lejl ta’ tenerezza elk sprejjat weraq tal-ħarifa orkestra l-effett fuq l-art. Storbju fil-makna tal-ħasil ċavetta involontarja jitħalla fil-but sorveljanza biex ngħidu l-inqas. Fil-livell Poġġi bil-qiegħda u allura xejn raġġ ta 'xemx mill-xater louvered. Nitilqu bil-mod tħawwad fir-riħ mingħajr riżentiment biss qronfol bejn is-snien. Jasserixxi l-wasla tiegħu fuq il-ġebla iebsa tad-daħla taħt il-vireg tat-twieqi Oh nanna ! 387
Li tkun, perdusDans la frilosité des avancées technologiquesCoups de gueule contre le mur des incompréhensionsSe lient et se délientLes bonnes raisonsAu sens giratoire d'un consumérisme béat. Frappant d'un zeste du sabotLe condominium des afflictionsL'homme de bureEn ses vérités surannéesDevient Don QuichotteDerrière le miroir des lamentations. Monte des fosses d'orchestreL'appel des repris de justice, Vêtus d'hardes spectrales, Corps éventrées, Rigueur ajoutée, Harnachés d'obsolescence programmée. Cellulose dégoupilléeEn effraction d'un ordre disperséLe temps appelle le tempsAu creux d'un nid de coucouLa vase refluanteColmatant les brèches de l'oubliS'enquière d'une halte secourable. Proviennent d'on ne sait oùDans un faisceau de lumièreLes mains ouvragèresAux doigts grêlés de piqûresRonde enivranteLe regard baisséRassemblant les myriades d'âmes errantesAutour d'un chant psalmodiéQue le tissage expose. 385
dans la frilosité des avancéestechnologiques coups de gueule contre le murdes incompréhensions
se lient et se délient les bonnes raisons au sens giratoire d’un consumérisme béat
frappant d’un zeste dusabot
le condominium desafflictions l’homme de bureen ses vérités surannées
devient Don Quichotte derrière le miroir deslamentations.
Monte des fossesd’orchestre l’appel des repris dejustice, vêtus d’hardesspectrales, corps éventrées,
rigueur ajoutée,
harnachés d’obsolescenceprogrammée.
Cellulose dégoupillée en effraction d’un ordredispersé le temps appelle letemps fil-vojta ta’ bejtaBongu la vase refluantetimla l-lakunioblivion jistaqsi dwar waqfautli.
Ġej minn ħadd ma jaf d’fejn f'gozz ta'dawl idejn tax-xogħol b'swaba maqluba tagdim ronde enivranteil ħares 'l isfel
Kollha daqshekk sensittivi werqa tal-aġġru tal-ħarifa aħmar mal-ewwel daqqa t'għajn jaqgħu fl-art fleurant bon la cigognequ'un air de fête accompagnâtfit-titjira tagħha. Tidher ruħ f’bukkett ta’ sforzi ħarir au soleil naissant de tendres accolades.
Haut les cœurscaressing li jkun ikkaratterizzat minn xita ta’ stilel kien irrumblat fl-inklinazzjoni ir-rota tal-ħajja 'l isfel għall-fluss memorji mferrxa lèvres levées rosesvers la nef de nos yeuxde tant d'étoiles éclose.383