Il-postijiet kollha minn Gael Gerard

la réalité éternelle

 Faut-il que le temps implose   
et desserve la terre
de ses histoires fourchues.

Faut-il que la plaie
à jamais suppure
quand la vie se rétracte.

Passe ton chemin
homme sans horizon
que la peur subjugue.

Passe la main
par la fente du secret
qu'une autre main saisira.

Ne remise point tes rêves
en carême d'être
au hasard des connivences.

Évoque l'arbre pliant dans l'orage
en cadence sous la rafale
à faire sien l'âme du vent.

Écarte les chemises du printemps
sous la douceur des cerisiers en fleurs
à compter les abeilles butineuses.

Sois l'épée de feu
parcourant le terrain de chasse
des phrases incises.

Sois l'épousée
de la réalité éternelle
dans sa transcendance fleurie.

Sois le sel et la myrrhe
sous l'eucalyptus frissonnant
qu'anime les eaux de Tibériade.


391

ce matin je suis mort

 Ce matin je suis mort   
et ne puis concevoir ma vie
comme révolue.

Les souvenirs ne pèsent plus
le temps n'a pas d'horloge
la neige est étale
les oiseaux chantent le silence
je ne marche plus
je ne vole plus
et ne sais si la moindre chose se fait.

Puis-je alors dormir
sans vigilance
d'un sommeil permanent
dans l'indifférence
d'un état naturellement surnaturel.

Puis-je revenir aux lieux de ma naissance
sans effort
à mesure que pelote se défait
fil à fil
centimètre par centimètre
les ferrures de l'esprit sautent
pour un pas de plus
ne plus toucher le sol
pieds nus
les mains papillons inutiles
sans que le sourire opère
à même les coulures rouges groseilles
contre le mur de l'oubli.

Ce fût un instant
sans que paraisse la nuit
un instant de lèvres sèches
devant l'enveloppe à encoller
missive survenue.

Je pouvais alors porter en terre
la caresse d'être
et enfanter.


392

Għajnejh miftuħin beraħ

  Hija gliding   
 ta’ għajnejh miftuħin   
 caressed l-għoljiet u l-widien.   

 Ħaslet   
 tad-dmugħ tagħha l-kontinenti   
 biex tfur l-oċeani.   

 Hija mxiet fuq il-frak taż-żmien   
 kollass f'daqqa   
 minn toqba sewda għal toqba sewda.   

 Hija ħadet is-sħab u l-mareat   
 fl-erba’ punti kardinali   
 tal-patt qaddis.   
 
 Hija caresses l-istilel   
 fir-riħ solari ta 'eċċess ta' dawl   
 mingħajr id-dell jippenetra fih.   

 Hija jżuruha korpi   
 blat tal-gass u riħ   
 li tmut u titwieled mill-ġdid.   

 Hija refreshes ma 'uqija ta' ċans   
 l-impulsi tal-ewwel kawża   
 l-essenza stess tal-bniedem.   

 Hija l-ankra għaqlija   
 tal-eżistenti u tas-sopranaturali   
 żfin u passaġġ ta’ silenzju sensibbli.  
 
 Hija blalen u spins   
 eclipsing innifsu   
 triq lejn it-tmiem misterjuż.  
 
 L-ebda widna ma tismagħha   
 drappijiet bi openwork luminuż   
 minqux fl-offerta tiegħu.   

 Art oh art tiegħi   
 omm earth hija sabiħa   
 art o art tiegħi.   


 390

Caresse d’ombre

 Hekk żgħar l-idejn ta’ Marija   
 li l-orgni jarmi l-għana tal-għasafar   
 ċajpir minn bejn il-qlugħ   
 de la montée vers l'aube.   

 Fuq il-ħmar mużiċist   
 I kejl bil-ħarsa tiegħi   
 id-distanza minni għal jien   
 daqqa ta’ eternità.   

 Tal-kranji fir-ramel   
 punt   
 ossidjan min-naħa l-oħra   
 se lamentant d'ordres laissés là.  
 
 Ġilda sewda u fowm abjad   
 fil-qafas tat-tieqa   
 id-duħħan jogħla   
 douce et tracassière.   

 Huma sbieħ u tajbin   
 kanzunetti tal-être   
 ġlud miftuħa ta’ wlied Għemmaws   
 ħielsa mid-diqa u x-xejn.  
 
 caress dell   
 fuq il-gradilja tax-xemx   
 d'une quête danse l'amour   
 kif xieraq.   


389

Dawn l-idejn li qisu xejn

 Dawn l-idejn li qisu xejn   
 lanqas fl-għeluq tal-ferita.   

 Dan il-bieb qasmet   
 biex tieħu n-nifs aktar diffiċli.   

 Dik il-ħarsa daqshekk imbiegħda   
 mingħajr ma tneħħi l-velu   
 hemm kontra l-ispalla   
 inkwadrar jiem imdejjaq   
 jikkontempla l-faħam ta’ Sylvain    
 dħul fil-wiċċ   
 dardir tal-court-bouillon   
 wirdien tal-memorja   
 jibżgħu l-ħmieġ tagħhom   
 mar-ritmu ta’ sigarett. 
  
 It-tieqa kienet miftuħa   
 il-gawwi daru   
 ir-riħ irda’ l-mudullun mill-għadam   
 l-aħħar darba   
 iġbed l-ilma mill-bir tal-Qadim   
 storbju wara l-bieb   
 Kont naf li ma kienx se jiġi   
 mimgħuda fil-vertigo ta oblivion   
 riħ fl-isqaqien   
 biex gore l-devil   
 u s'y wonder   
 fowm artab   
 fil-ħama tal-ġranet fertili   
 xemgħa fuq quddiem   
 fanal fuq wara.  

 
388

qabel ma jiekol il-melh

   Tibni   
biex ma jkollhiex għalfejn issir.

Injora l-gdim ta’ kuljum
għal aktar ħeffa fl-elevazzjoni.

Kun af kif tiġbor il-bqija tal-fallimenti
fi proċess ta’ kuxjenza.

Li tkun il-lupu fuq it-tarf
u tippretendi li tinjora l-barbed wire tal-Pjanuri l-Kbar.
Għajnejn miftuħa beraħ
quddiem l-espansjoni tar-riħ tal-punent.

Fil-bidu tas-sebħ provi tal-qamar
li timxi lejn id-dawl.

Ħlief ix-xemgħa
mingħajr ma jaħarqu l-pire tal-memorji.

Sacralize mijopija ta 'ġewwa
fil-bjankerija mgħammra ta 'ljieli ta' rtirar.

Kun af kif iddawwar ir-rota
biex ixerred ir-ramel.

Qum għal darb'oħra u għal darb'oħra
minkejja l-feriti tat-tfulija.

Issir perla mtaqqba
qabel ma jiekol il-melh.


386

Jasserixxi l-wasla tiegħu

 Lejl ta’ tenerezza   
 elk sprejjat   
 weraq tal-ħarifa   
 orkestra l-effett fuq l-art.  
 
 Storbju fil-makna tal-ħasil   
 ċavetta involontarja   
 jitħalla fil-but   
 sorveljanza biex ngħidu l-inqas.   

 Fil-livell   
 Poġġi bil-qiegħda   
 u allura xejn    
 raġġ ta 'xemx mill-xater louvered.   

 Nitilqu bil-mod   
 tħawwad fir-riħ   
 mingħajr riżentiment   
 biss qronfol bejn is-snien.   

 Jasserixxi l-wasla tiegħu   
 fuq il-ġebla iebsa tad-daħla   
 taħt il-vireg tat-twieqi   
 Oh nanna !   


 387

Fi żmien is-siġar mitlufa

 Li tkun, perdus   
 Dans la frilosité des avancées technologiques   
 Coups de gueule contre le mur des incompréhensions   
 Se lient et se délient   
 Les bonnes raisons   
 Au sens giratoire d'un consumérisme béat.  
 
 Frappant d'un zeste du sabot   
 Le condominium des afflictions   
 L'homme de bure   
 En ses vérités surannées   
 Devient Don Quichotte   
 Derrière le miroir des lamentations.   

 Monte des fosses d'orchestre   
 L'appel des repris de justice,   
 Vêtus d'hardes spectrales,   
 Corps éventrées,   
 Rigueur ajoutée,   
 Harnachés d'obsolescence programmée. 
  
 Cellulose dégoupillée   
 En effraction d'un ordre dispersé   
 Le temps appelle le temps   
 Au creux d'un nid de coucou   
 La vase refluante   
 Colmatant les brèches de l'oubli   
 S'enquière d'une halte secourable.  

 Proviennent d'on ne sait où   
 Dans un faisceau de lumière   
 Les mains ouvragères   
 Aux doigts grêlés de piqûres   
 Ronde enivrante      
 Le regard baissé   
 Rassemblant les myriades d'âmes errantes   
 Autour d'un chant psalmodié   
 Que le tissage expose.   


385

Le mont de la journée

Li tkun, perdus

dans la frilosité des avancées technologiques
coups de gueule
contre le mur
des incompréhensions

se lient et se délient les
bonnes raisons

au sens giratoire d’un
consumérisme béat

frappant d’un zeste du sabot

le condominium des afflictions
l’homme de bure en ses vérités surannées

devient Don Quichotte
derrière le miroir des lamentations.

Monte des fosses d’orchestre
l’appel des repris de justice,
vêtus d’hardes spectrales,
corps éventrées,

rigueur ajoutée,

harnachés d’obsolescence programmée.

Cellulose dégoupillée
en effraction d’un ordre dispersé
le temps appelle le temps
fil-vojta ta’ bejta Bongu
la vase refluante timla l-lakuni oblivion
jistaqsi dwar waqfa utli.

Ġej minn ħadd ma jaf d’fejn
f'gozz ta' dawl
idejn tax-xogħol b'swaba maqluba ta gdim
ronde enivrante il ħares 'l isfel

jiġbru l-għadd kbir ta’ erwieħ wanderers

madwar kanzunetta psalmodié

que le tissage expose.

384

Si sensible

 Kollha daqshekk sensittivi   
 werqa tal-aġġru tal-ħarifa   
 aħmar mal-ewwel daqqa t'għajn   
 jaqgħu fl-art   
 fleurant bon la cigogne   
 qu'un air de fête accompagnât   
 fit-titjira tagħha.   

 Tidher ruħ   
 f’bukkett ta’ sforzi ħarir    
 au soleil naissant de tendres accolades.  

 Haut les cœurs    
 caressing li jkun   
 ikkaratterizzat minn xita ta’ stilel   
 kien irrumblat fl-inklinazzjoni   
 ir-rota tal-ħajja   
 'l isfel għall-fluss   
 memorji mferrxa   
 lèvres levées roses   
 vers la nef de nos yeux   
 de tant d'étoiles éclose.

   
 383