Дар давоми солхо 
 ягон изи наҷот вуҷуд надорад   
 ки шикастани одатхои мо.
   
 Дар замони вайроншавии чизҳои инсонӣ   
 голибон чои маглубонро ишгол мекунанд   
 ва маглубшудагон чои голибонро гирифтанд.   
   
 Ягон эълони ёдбуд вуҷуд надорад   
 назар ба қадами паҳлӯ   
 ки давраи бачагии моро гизо медихад.      

 Ба тарафи дигар убур кунед   
 кашидани кунҷҳо канорагирӣ намекунад   
 ба варам кардани хохиш.      
 
 Киштии ман бодбонҳои танг аст   
 байни гирду атроф ва шамоли шамол   
 тайёр аст, ки гӯшти нокомро бигирад.  
    
 Кор — хаёт аст.


  528