Etre simplement là, dans son corps, souplement. Respirer l’air présent.

Et voir. Ressentir tout son être se dissoudre face à ce qui est devant soi.

Et qu’importe si la limite entre moi et ce que je me donne à voir est émergente, mouvante, floutée et semblant alors animée par une énergie sans source ni destination.

Pour de longues minutes, attendre ou ne pas attendre, qu’importe puisque je suis tout autant l’origine que la fin du monde, et que le temps pulse hors le temps qui passe une musique si insistante que je calque ma pensée et mes mots sur le présent mystère.

Que seule l’alouette me sorte de cette rêverie pour me dire qu’il est tard et qu’il va falloir que je rentre.

010

  Le calme est déjà là, en moi, à demeure si je puis dire.

Si je le cherche ailleurs, je lui suis infidèle.

Etre dans le dépouillement c’est être totalement soi, totalement nu, pour laisser éclater cette joie qui est déjà présente en nous, cette joie qui nous précède même.

Nul besoin d’aller le chercher pour qu’il vienne. Il est déjà là.

009

Une des voies de la liberté intérieure n’est pas à trouver dans l’affirmation de soi comme on l’entend trop souvent, mais juste dans le fait d’être là. Juste là.

 Juste être soi, ni plus ni moins, et être ouvert à l’autre.

008

Mais ils sont inévitables.

Par moment on a le sentiment d’un échec total. A d’autres moments et de manière beaucoup plus dangereuse on a le sentiment d’avoir réussi.

Ces sentiments doivent être pris pour ce qu’ils sont : des jugements de l’ego sur ce que l’ego n’est pas qualifié pour juger.

007

Хашму газаби акти эчодй бо тамоми нудтадои мавчудияти худ ба назар чунин менамояд, ки аз масъалаи равонии шахси сеюм, ки бо таъкид дохил карда шудааст, бармеояд таъсирнокии шахси сеюми пинҳоншуда.

Мантиқи зиддиятнок .

(чашмак задан ба Басараб Николеску)

006

    Celle de l’écrit qui inscrit le concept en rompant le mystère du rhapsode,

Celle du blanc ligneux chargé de la sueur ouvrière,

Celle de la trame tissée qui fait émerger le palimpseste de l’empilement des connaissances

Et celle blanche de la fin de course, blanche puisqu’ouverte en vacuité à ce qui sera.

005

  Ҳар як чеҳра як матнест, ки шифр карда мешавад .
Агар мушохида кунам руйи дигарро бе 
онро ба он чизе, ки ман фикр мекунам, дар бораи он медонам, кам кунед, 
пас дар он кушодашавӣ метавонад рух диҳад 
виҷдони ман ва ҳамин тавр Худо 
ба хотир меояд .

Чеҳраи дигареро дар дигар будани худ шинохт 
аз тартиби дастнорас аст ва 
беохир .
 
Чеҳра як қитъаест, ки мо ҳеҷ гоҳ надорем 
тадкикотро ба охир расонд, замини беканор, 
укьёнуси бепоён. 
 
Хусусиятҳои сес, рельефи он монанди он 
кишри Замин, осори худро доранд 
ҳама ларзишҳои хурду калон 
ки уро кайд кардааст .
 
Мутолиаи байни сатрҳои рӯй тахмин мекунад 
" дурандешӣ " ки аз дил мебарояд, Рост рафтан 
дар дил ва ки онро ишк меноманд.
Лд виза, ин нишонаи ноаён, хуб аст 
плюс хуб, киматтар ва боз хам зеботар аст, 
вакте ки он шахсе, ки онро бо тачрибаи худ ранг кардааст, аст 
аз имтихон гузашт.

 Муносибат бо чеҳра чун ба амал меояд 
некӣ .

Ба чеҳраи шахс нигоҳ кунед, гузоштан аст 
нафси худро як сӯ, фаромуш карданй мешавад, 
сои ; иљозат додан аст, ки бо чеҳраи худ андеша карда шавад 
дигар, аз ин ҳамсоя, ки дар он ҷост, дар пеши 
худ ва моро вазифадор мекунад, ҳатман ва меҳрубонона, 
ки бегонаро бародари наздиктаринаш кунад.
 
 " Ба ту нигоҳ карда, табассуми хубат маро фаро мегирад ... 
Оё ман то ҳол аз ин дунё? ? "                                                     
 " рахмат апачон . Ташаккур ба шумо афсонаи хуби ман . "
 

 004  

   Ва гарчанде ки ба рӯйдодҳои беруна аз ҳад зиёд ба маблағи камтар аз ҳеҷ чиз дода шуда бошад, Бо вуҷуди ин, ин ба ман имкон дод, ки девҳои ботинии худро хонам ва як қадами хурде ба сӯи рӯшноӣ гузорам.

Ва он қадар бад нест, хусусан агар, шамол турбинахои шамолиро ба харакат медарорад,  имкониятхои ачоиби чахонро номбар мекунад.

003

 Ба назари ман, баргардонидани он хеле муҳим аст қарзҳое, ки фарзандон ё наздикони мо метавонанд аз мо қарздор бошанд .

” Ту аз ман қарздор нестӣ, ки ман нисбат ба ту дорам дода шудааст, шумо озодед, ки онро қабул кунед ё рад кунед ” .

Ин беҳтарин шартҳост, ки дар занҷирҳои сахттарин ва бадтарин қарзҳо намонанд., ки мехру мухаббат .

002

  ” Ин аст, ки амалия комил месозад, ин бо хондани он кас ба бандгард табдил меёбад. “

Ва бо аксбардории он кас суратгир мешавад – Ин айби график ва замина аст ва агар он якҷоя шавад, он мешавад ” графики заминаро тартиб додан лозим аст ” –

Ин як навиштаҷоти наздик ба Vision аст. Ҳамин тавр, дар инкишоф додани раванди муттаҳидшавии занҷир аз калимаҳо ва садоҳо чи нишон медихад, мо аз девори рамзй мегузарем. Он гоҳ дастрасӣ ба он вуҷуд дорад шудан сухан, айб, ки тавассути он парадоксҳо фаро гирифта мешаванд, сафсатае, нафас навоварй, ва парвози тасодуфии паррандаи бузург аз озодӣ маст : ба девонавор, ки дурнамои ҳама гуна лоиҳаи инсонпарвариро баръакс мекунад.

Дар байни Туйльер ва Санадоир.

001