اڄ صبحآستين ۾ وڌيڪ گئسولين آهي ,خاڪ ٿڌيون آهن ,اسان جعلي گل وجهي هاque l'effet en aurait été plus fumant .شڪايت ڪرڻ ڪافي ناهي ,وڙهڻ لاءِ پڻ جنگ آهي .اسان وڙهندا آهيون , هو بيٽ آهي .پر ڪنهن جي خلاف ?ڇا جي خلاف ?مان پيئر يا جيڪس سان وڙهندو آهيان ,جڏهن ته مان اهو آهيان جيڪو انهن بابت گهڻو ڪجهه تصور ڪريان ٿو .مان دنيا سان وڙهندو آهيان ,پر ان شاخ کي ڇو ڪٽيو جنهن تي مان ويٺو آهيان ?مان فطرت جي خلاف وڙهندو آهيان ,پر ڇو وڙهان جيڪو مون کي کائي ٿو .جڏهن ته زندگي هتي آهيهن پاڻي وانگرڦاٽڻ هڪ غير متوازن clepsydra جيچمڪندڙ سج طرفان چمڪندڙ گلاس ,هن ڪلاڪ گلاس وانگرجيڪو اناج ذريعي اناجتڪرار جي وقت کي ڇڪي ٿو .ڪا به جنگ مضحکہ خیز لڳي ٿيڇاڪاڻ ته ڪجھ به زندگي کي روڪي نه ٿو ,اڳتي وڌو ,چوڌاري رڪاوٽون حاصل ڪريو ,هلڻ ,چڙهڻ ,هيٺ وڃو ,مٿي وڃڻ , مشڪلاتن ۾ مالا مال .گذرڻ تي ڪڏهن به زور نه ڏيو ,ياداشت جي ڳچي ۾ ٿورو سوراخ به نه ڪيو .۽ منهنجو سگريٽ اڃا نه ٻاريو آهي ...( تصوير ايلانٿ ڊيوٽس پاران ڪم مان ورتو ويو آهي )218
توهان جي آبنوس جي چمڙي تي ٻرندڙ ٿڌ ,طوفان کي آواز ۽ روشني جي ضرورت آهي .پاڻي ۽ عڪس جو رقص ,بناوت کي رول ڪري ٿو ,جدا جدا نسب نامو ,ڪنيڪشن ٺاهيا ويا آهن .تيز نظرجيڪو اڳ ۾ ئي موجود آهي ;استقبال ۾سائنسدان سگنلانا جون تقاضائون ڇا آهن .وڌايل شعور ,نگراني ۽ porosity ,هن وقت جو سٺو ٽڪرولفظ ڳالهائڻle temps d'une caresse nocturne .هن چڙهائي ڪندو ;تصوير ظاهر ڪرڻهن جي غسل ۾ bromide .هر فائبر جي جاڳرتابناوت جي قوس قزح ۾برفاني علحدگيءَ کان ٻاهر ;آخري اسڪولجتي اميدن جو قدمشڪ کي موڙيو۽ نئين معني کي خوش ڪري ٿو ,منفرد نشان ,پراڻي موسيقي ,نازڪ راتين جي لڙڪ ,صابن جا بلبل ,نمايان ٽوپيون ,جادوءَ جي ڇنڊڇاڻ ,تنهنجي اکين جي تارن لاءِrévéler le dialogue avec l'invisible .219
موقعي جي ضرورت ۾ ,ليڪ کان سواء ,بغير ليبل جي پڪڙيو وڃي ,ڪو به منصوبو يا قانون ناهيpour cette occupation d'espace ,اسان ازل کان ,ثبوتن کي بند ڪرڻ لاء ,de coïncidence en coïncidence ,مخلوط نشانين ۽ لفظن جو پردو کڻڻ .نعمتن جي باغ ۾ ,آئيس نيو ,اهو فيصلو ڪندڙ آهياهو تڪرار رڍن کي ڇڏي وڃڻ جو سبب بڻائيندو آهي ,آئيس تمام خوبصورت آهي ,اسان جي خوابن جي پٽي ,خط و ڪتابت ڪندڙ ,ڪائناتي خوبصورتي وارو ,ٻوڙا ڪن ٻڌندڙ ,عورت روشني ڪئي ,دائمي اوورليپ ۾دائمي سانسجيڪو وڏو وڻ پيش ڪري ٿو ,منتقل ٿيل وڻ ,دنيا جي آخر ۾ وڻ ,arbre élevé dans la métaphore ,اڻڄاڻائيءَ جا نتيجا ,fruits replets du plaisir à venirوهندڙ , هڪ وقت جي نديحقيقي جي پٿرن جي وچ ۾ ,le long des golfesخدا ڏانهن کليلجيڪو جانور پيش ڪري ٿوهن جي مُڇن جي لڙڪن ۾ .217
انهي کي سمجهڻ چاهيان ٿو , توھان جي نالي جي تلفظ جي ھن ڪوشش جي ڪري , هن اصرار جي توهان کي قبول ڪرڻ لاءِ , پيدائش جي جڳهن تي هن سياحت جو , دادا نگارن جي اوزارن جي هن غير موجودگيءَ جي ڪري , هن gorilla جي phylactory سان , سلوين منهنجو پٽ, گهٽ ڳالهائڻ , هاٿي جي ٽنگ مان نڪرندڙ لفظن سان , انهن شين جي وچ ۾ وقفو , هن بي ترتيب لفظن جي ڳولا ۾ , دروازو کلي ٿو , پڌرو , منظم ڪرڻ , مٿاهون افراتفري واري دنيا des grands chevaux de la présence . خراب موسم جي ڀڃڪڙي مداخلت مائع ۽ جامد رياضياتي طور تي مائل à la levée du sens . پريزنٽيشن جو وقت هو زنده ۽ ثمردار , ٽٻڪن ۽ سڪل گھاس جيڪٽ جي چادر تي , حقيقتن جي دروازي جي سامهون زوال جي جسم جو مقام , بلندي جي جڳهه , lieu de joie au-delà de l'oubli .
شدت ۾ رهڻ تنگ دلين جي ڪاليج ۾ , گلا کليل , بلندي جي عمل ۾ روح جو عڪس . اتي ساحل آهن جيڪي جيلي فش سان تاج ٿيل آهن , شڪايتون شامل آهن , مقدس مدار جيڪو هٿ کي لنگهي ٿو ٿلهي کجيءَ جي پاڙن مان . هن انتظار ۾ , متحرڪ , حاضر ٿيڻ پهرين ڪلاڪ ۾ سج جو ان جي اضافي کي slaming تيز پٿر جي پويان پيدائش جي جھٽڪي جي مطابق ٺهيل . ۽ هم آهنگي سچ ٿيو , هاڻي اسان جي دستانن جي هٿن مان نه ڪڍو ڊونر ذريعن ڏانهن , چور ٿيڻ , ڳاڙهو , ڪو به افسوس نه آهي , بنيادي لمحن جي مالا تي . اچو ته منظر کي رد ڪريون , اچو ته رڳو نشان ھجن اميدن جي مرڪز تي , اچو ته فلائي تي برونز جي گھنٽي بڻجي وڃون ڳالهائڻ لوم جي ميدانن تي , اچو ته خدمت ڪريون فينڪس جي ونگ تي .
جيڪو انسان جي وس کان ٻاهر آهي زندگي جي پڄاڻي , هڪ اپٻيٽ . اسٿمس سان گڏ اسان ڇا آهيون , نازڪ ماڻهو , اسان جي سينگار ۾ سائنس , فن ۽ روحانيت جو ميلاپ . ماڻھن جي وچ ۾ ھڪڙو ماڻھو ٿيڻ , اڻ ڄاول انساني humus , جن جون پاڙون اسان جي اوسر ۾ ڦاٿل آهن , اسان , گھمڻ وارا , غريب ڪري ٿو نسب نامي , قدم قدم لاء , پوزيشن کان پوزيشن تائين , ڪاميابي ڏانهن وڌڻ ٽانڪن ۽ ٽمبرن جي وڏي مضبوطي سان اسان , قائم ڪيل حڪم جي وڏائي , جذباتي لشڪر جي موڪليل سوار , نقل جي پنن سان سينگاريو . اتي هڪ وقت آهي تمام ويجهو بي خوف وقت اسان جي وقت کان ٻاهر هڪ وقت جيڪو نئون ماڻھو ھلندو هن جي سوچ جي زندگي ۾ ٿيڻ جي لائق اسان جي معدنيات کان ٻاهر , اسان جي حيوانيت جي , اسان جي تاريخ جي , هڪ ضمير پروپيٽيڪل نشانين سان , اڻڄاڻ جو گراف .
Des coquilles d'œufsplus ou moins flexiblesque la marée déposeau porte à portedes regards éteints .Dans la vasque des couleursle mirliton des choses diteseffleure d'un coup de fourchettel'ordre contenu des brisures de l'esprit .Il est des soirsplus clairs que d'autresoù l'enfant espèrene plus revivre ça .Le souffle des animaux anciens ,ces reptiles marins du précambrien ,
quand les cerveaux étaient plumes légères ,
bien avant que les hommes soient ,
mais que soleil et lune assemblaientpour quelques repèresdéposésavant la fin de l'histoire .212
Et c'est bien ainsi ,car cela n'a pas été faciled'oublier les guenillesde l'enfant construit dans l'obéissanceet de l'adulte formatésommé de fléchir le coldevant le joug des savoir-faires sociaux .Tu as vécutu as parcouru le mondetu as éprouvé la souffranceet mutésans toujours naître à toi-même .Le mimétisme qui t'a fait survivren'est qu'un cache-misèredevant l'épreuve ultime ,n'est qu'un cache-sexedevant la pulsion à perpétuer l'espèce ,n'est qu'un cache-cœurpar le forçage des sentiments à évacuer le malheur ,n'est qu'un cache-nezpour n'avoir pu respirer les effluves d'un nouvel-âgen'est qu'un rince-doigtspour n'avoir pu manipuler la connaissance ,n'est qu'un croche-piedpour tes envies d'espaces inassouvies ,n'est qu'un cloche-piedpour avoir fait des choixsans soutenir plus avant le paradoxe créatifmarche imposéeaurore vers la transdisciplinarité.
Tu es figétu es fossiliséet le vent du désertau crible de ses particulesfait disparaître les protections charnellessquelette vibrantlivrer au grand videle chant premier des origines .Il est des cadavres desséchésaux graphismes mystérieuxque l'aventurier rencontreet croque sur le carnet de voyage ,menues tâches d'encrestraits aigus et blanchisd'entre les tracesd'un temps ailleursd'une conscience autre .Il est des parenthèsesde mise en scènede rodomontadesde mise sous tutelleoù ne plus s'appartenirobjet de convenancesalors qu'il y a tant à faireاسان les sujets du royaumeen conquête de notre humanité .Juste un gestejuste une chanson pour embrasser l'universpour signes de Vieunir l'eau et le feusous l'arche des solitudes .Être en étincelle d'êtrele frisson des morsuressans que l'esprit ne se relâche ,ٿيڻhors du chaosl'émerveillementnous les rousses fourmis livréesau précipité de nos occupations quotidiennes ,être impérativement responsable .Puis avant que le sabotne lève la poussière d'une sente blanchesavoir couper court aux illusions ,être enjouédes souvenances passagèresjuste ce qu'il faut ,être en haleineà perdre le souffleet que vienneen notre attentela lumière du fond des âgesau précipité des chose suessans abrisle regard levéla verticalité assuméle sourire aux lèvresgratifiant d'une entière acceptionاهي شيونces éclatsces brumesque nul enchanteur de pacotille ne peut déceler .Reste à la mer de caresser la grèvesous un ciel de traîne ,à contempler une fois encorenotre chance d'être du mystèrepour que cela soit ,de fairede défaireau fil à fil du chemin vertla bobine de bois ,denteléeélastique torsadémorceau de savon secallumette désouffrée ,avancer sur le parquet disjointaux épingles couturières abandonnéesà la commissure d'un sourire igné .Ce qui est là ,cet inattendu ,d'une façon très intense ,c'est la vie avant la mort ,la nôtrecelle qui me porte ,m'imprègne et m'anime .Cette vie là ,l'éternité .211
En haut du murCimaise de schiste chaudÉclat du visage aux yeux douxà la barbe blancheque la voix fait vibrer .Écaille de vietombée du reptile premierque le vent écarte de la senteaux bogues pirates .Corne de brumelors du souffle de la bêteremontant la vallée .Échancrure estampilléedu nombre d'Avogadrodont la veste ouverte laisse entrevoirle cœur ceint de myrrhe .Vol soupledes anges par dessusle châtaignier et le chêne vertpiliers de ma maison .Pensée verticaliséehors la vague primesautièredes effluves rugueusesd'empreintes échangées .Simplement soien qui l'autreépargne la tradition .Sagacitéau risque d'êtrejuste ce retournementà l'orée du jour commençant .210
