Nuit passée    
Au calendaire des obsessions    
Ai vu le jeu des morts et des vivants    
Arguant de l'arc bandé    
Dans l'entre-deux des migrations.        

Flèche vibrante décochée à la pointe du peuplier    
Les feuilles crissantes à souhait    
Enfournaient à hue à dia    
Les brandons de la guerre    
Dans la gueule du démiurge.        

Pigeon vole !    
Et me tiens en joue de son œil rouge    
Dans le théâtre outragé    
A diriger les chorégies d'un plain chant    
Vers l'horreur et la dévastation.        

تنهنجي اکين جا سيب
رميل جي هڪ اسٽرو سان ٺهرايو
ڳل جي هڏا کڻڻ
چانورن جي پاڇي جي مونجهاري ۾
پيرس ۾ شام ڄڻ کلڻ لڳي.        

پلگ ان ڪيو پوءِ ان پلگ ڪيو
ميريلين جي اکين مان وهڻ
سياري جي آسمان جو ڪارمل پاڇو
دلين جي رٻڙ کي حل ڪرڻ
شوقينن جي ڇنڊڇاڻ کان ڀڄي ويو.        


1004

چئن هٿن سان
مون کي ڏيکاريو انگوٺ غائب آهي
۽ اهو الفا ۽ اوميگا
ڪو به راحت نه آهي
اهو حصيداري جي صورت ۾.       
 
پوري ڏاڙهي
چپن کان سواءِ ننڍو وات
مون فيبروري جي اها رات وري ڏٺي
منهنجي ننڍپڻ جا گري هاؤنڊس
ميدانن ۾ وهڪرا.    
 
منهنجو ٽتوٽ ٿيل جسم
Gavrinis جي ماهر موجون
عقلمندي جون لهرون نظر آيون
موربيءَ جي خليج ۾
اوج جي اوج تي.        
 
سڪل سر
هيلوڊ هڪ مانيٽائيز بيسٽوئل طرفان
مان هڪ خوش خدا تي يقين رکان ٿو
اک کان اک
ڀرتي ٿيل انگن اکرن جي ڀائٽي پاسن تي.        
 
۽ مون وٽ اچي ٿو
خارش سبب
ڊگھي سيٽ سان
سج ۾ انتظار ڪرڻ
ڦاٿل پنن
ننڍڙن هٿن وانگر
ڍڳي جي وڻن جي ڇانوَ ۾
ڏکڻ دروازي تي
عمارت جي
معصوم پٽ
ڌرتيءَ جون اکيون
اڌ جيئرو ٿي ويو
افق جي چوڌاري
حقيقي رکڻ لاء
ٿلهو ۽ مضبوط
ٻن جهانن جي وچ ۾
هڪ نازڪ ۽ راضي
ٻئي کي فخر آهي ته ڪنجي ملي آهي
لفظ لازمي ترتيب    
حالتن جي مناسبت سان لباس پائڻ
ڪڏهن ڪڏهن ڇهيو
پر برف کڻڻ
اوندهه جي خاڪ تي
جنهن ۾ تخيل جلجي ٿو
وڏي اڪيلائي جي وقت ۾
هر منهن جي اوڀر ۾
پٿر کي ياد ڪرڻ
لائيٽ هائوس جي چوٽي تي    
موجودگيءَ جي ٻئي پاسي.    
 
 
1003

Souffrant de l'absence    
Ils se sont posés sur la ligne de crête    
Dans le champ des morts    
A la rencontre des étoiles.        
 
اسان اتان کان ڇا ٿا ڏسو ?     
Où la langue épelle les derniers mots    
D'un mystère sans fond       
Encillant l'envie de vivre.        
 
Ne parle-t-on pas d'effacement    
Alors l'axe du monde approche 
Au centre de cette quotidienneté    
Devant laquelle s'incline le Boiteux.         
 
Il est un jour    
A vivre ou à perdre    
Où le langage porte en terre sacrée    
Le bouquet du printemps.         
 
Un visage    
Ça se voit    
Des racines    
Point    
Juste une épaule    
Effleurée de la main    
A l'orée de l'enceinte    
Alors que la voix    
Creuse l'air    
De nos égarements    
Quand semblables  
A un lac qui se vide    
Les eaux boueuses    
Grouillent de vie    
Hors d'atteinte    
De l'asymptote    
Aux alliages reconstituée    
Alors que cela se boit    
Monsieur    
Pour que charitablement     
Lever le verre    
Soit l'acmé de l'égarement     
Produit à petits cris    
Aux suçons de l'esprit    
Espadouillés      
Dans le face à face    
Avec les fosses profondes       
Retournées    
Sous l'ondée énigmatique     
De l'enfance des hommes.        
 
 
1002

En bout du chemin    
Le passage des hongres    
A serti les barbelés de crins fins.        
 
Point de repère    
Juste l'odeur de suint    
Imagerie obsidionale des oppositions.        
 
Naguère la roche métamorphique    
De creux et bosses compressée    
Fut soleil retourné.        
 
Navré de n'offrir que des mots    
Nous eûmes la délicatesse de monter à bord    
Par temps de mauvaise mer.        
 
Quand soudain    
Ombre furtive au ras des eaux hurlantes    
L'Homme apparut dans le fractal des origines.        
 
ترتيب وار ڌڪ
چکر اسان کي وڪوڙي ٿو
پيءُ سان ملڻ لاءِ.        
 
اڄ رات
هوءَ اتي هوندي
خبر ناهي ڪيڏانهن وڃڻو آهي.        
 
۽ مان ان کي قبول ڪندس
انتهائي ڪشش ثقل ۾
دائمي دنيا جي وچ ۾.        
 
سٺي برسات
پنهنجي زبان کي ڍڪي ڇڏيندو.        
 
ماضي توهان جي آڱرين تي
ان جي رنگن کي ترتيب ڏيندو.        
 
آسمان جو نيرو
ڪڪر کائيندا.        
 
مان ڪاري پکيءَ کي ڏسندس
باغ جي پوئين پاسي.        
 
Il épellera mon prénom    
Jusqu'à ce que le nom vienne.        
 
کلڻ به ريڪوچٽ
چپن جي روئڻ تي.         
 
ٻڪرين جي وچ ۾
ماکيءَ سڪل پنن کي ڇهندي.        
 
اسان ٿلهي مان نڪرنداسين
ڊان ٽيٽراولوجي جو انتظار.        
 
Rigoureuse    
Faisant ciller les yeux    
Elle pénétrera le saint des saints    
En grand apparat.        
 
Moi l'enfant de mai issu d'une plaie    
Je retournerai la peau    
Pour inscrire quelques mots de Rimbaud    
 Sur le dos de la cuiller.      
 
1001


 

افاديت ۾ ڦاٿل
پنهنجي مدد پاڻ ڪر
ڇڏي ڏيڻ
مضبوط ٿيڻ.        
 
انصاف نه ڪريو
دوستي رقيب
هن کي ٻڌاء
پنهنجي پاسي ۾ ويهڻ.        
 
اڪيلائي ڪرڻ
ريشمي، بي لفظ راڳ
ڌماڪو ٿيو آهي
پردو کڻڻ.        
 
ننڍو نشان
ڪا خبر ناهي
ڪاغذ تي
ڪافيءَ جو داغ.        
 
هڪ اهم سوال
پوءِ اسان جي اصل شڪل اختيار ڪري ٿي
دل جي دل ۾
روشني داخل ٿيندي.        
 
مٺڙي آواز سان
اڪيلائي جو شڪار ٿيڻ
دل ۾ نہ ڪندا
وڏي اشتهار ڏيندڙ ڏانهن.        
 
مرڻ کان اڳ ڏيو
توهان جو سر متاثرين ڏانهن
۽ پنهنجي ڏک تي کلڻ
هميشه لاء دفن ڪيو ويو.
 
منهنجي ويجهو رهو
ڪرسمس جي مجسمن
خوشنصيب گهٽين جا رهواسي
لوسيرام کان خوبصورت.        
 
Le Retournement    
Élèvera le corps    
Sur le pavois    
A la vue des assaillants.        
 
ڇڏي ڏيڻ
تعليم يافته ۽ سٺي لاءِ زنده
سڀ اجنبي واپسي
تيز هوائن ۾ ٻڌي نه سگهبو.          
 
هڪ قدم پوئتي وٺو
اکين جي ڇت تي
عورتن ۽ ٻارن
ٿڌي ترتيب سان.       
 
غير حاضر
پر مسڪرائي ڇڏيائين
خلا کي وڌيڪ تحقيق نه ڪيو ويندو
آخري فريم جو خلا.        
 
پٿر ڳالهائين ٿا
ڪنسرٽ
تحريڪ پنهنجو رستو ٺاهيندي آهي
ايندڙ ڏينهن جي باري ۾ ڇا ?        
 
پوءِ اوچتو
سڀ ڪجهه وري شروع ٿيندو   
ڳائڻ
حمايت ڪندڙن جو گيت.        
 
نه رهندو
اهو هجڻ جي غير موجودگي
اڃا ڪجهه وقت
جيئرن ۽ مئلن جي وچ ۾.        
 
ڪهاڻي ڇڏڻ
ڪي ڏند ڪٿا تائين پهچن ٿا
آسمان ۽ زمين جو بيان
واپس اچڻ جي روشني ۾.        
 
عقلمند ۽ باغي
توهان گرينائيٽ سليب تي پائونڊ ڪندا
سمجھڻ جا نشان
فيصلي جي عروج تي.        
 
اچو ته هلون
پر هڪ لفظ نه چئو
هن غير اخلاقيات جي
امر ٿيڻ.        
 
 
1000
 


 

ڏور
اڳيون پويون
ناني جي رولنگ سيٽ تي
برفاني دروازي ڏانهن وڃڻ لاءِ
چانديءَ جي وڻ هيٺان
ريجنٽ اوپيرا جو
محبت جو سڏ
هن شموليت
جادوگرن جي گڏجاڻي ۾
منهنجون ڀينرون
بهار جي جبل جي پويان
Daffodils ۽ narcissus
هوا کي خوشبو ڏيڻ
پئسن جي وهڪري کان.        
 
ڪلوپين هبل
پونٽ ڊي آرٽس جي ٽپ تي
مون تارن جي مارچ کي سڃاڻي ورتو
آڱر اشارو ڪرڻ
ڀاڪر پاتو
صبح جو
روح جي اجازت ۾
Poseidon سان گڏ
بيسن کان ٻيڙين تائين
marshmallow وات
کلندو آهي
ڌاتو جي ڪرسي جي سامهون
ناچ ڪارمگنول
پوپٽن سان
ايلس جي محل مان.        
 
Nous nous sommes mis d'accord    
Pour grimper au faîte des maisons    
En conclusion sage    
Des cœurs cherchant cœurs    
Appliques de bronze posées    
Sur cette double vie    
A bâtir en liberté     
Les choses si particulières    
Que sont le chant de pierres    
Au passage du "برڪت وارو"    
آگسٽ استعارا
ان جي تسلسل ۾ تڪڙو
ابديت کي سمجهڻ
بلائن جي ڀاڪر ۾.        
 
( منون ويچي پاران ڪم )
999

Etre capable    
De souffler    
Entre les omoplates    
Le son d'une guitare    
Aux ailes étendues.        
 
لائق ڀيڻ
کولڻ
زندگيءَ جو ٻيو حصو
سرحدن تي
جيڪو اسان کي تبديل ڪري ٿو.         
 
سندس پٽ کي چمي
جڏهن ته اڳ
هن جي روئڻ ۾ غرق ٿيڻ
تباهه ڪري ڇڏي ها
جوڙو ۽ سندن اولاد.      
 
Se raccrocher    
Aux branches    
De cet arbre mal foutu    
Alors que de fixer le regard sur la poignée    
Jamais la porte ne s'ouvrira.        
 
Silence    
Quand ébranlé par la douleur    
Il faudra rentrer chez soi
Lettre lue     
Pour la métamorphose du papillon.        
 
998

Ce matin    
La retenue d'eau s'est offerte  
De nature    
Au cœur de terre    
A faire se lever le printemps    
Dans le glissement de l'air    
Hors de la faille.        
 
پوءِ موٽي اچو
ڏينهن وانگر خوبصورت
چنڊ جو خواب
Têt'cho جي تارن جي هيٺان
ايڊمرل ڏانهن
سڌي طرح هڪ I
ڪرنچي پريري ايپل.       
  
Fléchissant le genou    
Devant la Croix des amours profonds    
Ils ont tenus    
Offrandes à hauteur de poitrine    
Les récipiendaires de la nouvelle portée    
Emboîtés telles pièces d'une poupée gigogne    
Dans l'enceinte du grand Chêne.        
 
Coule    
Eau de mars    
Hors des vasques principielles    
Allant de degré en degré    
La conscience claire    
Vers cette prodigieuse descente    
De l'autre monde jusqu'à nous.        
 
 
997

Papillons des jours en joie    
D'une grande herbe l'autre    
Du groseillier aux fleurs de mûrier    
Les mains se sont posées    
Cortège des âmes légères    
Sur la plaine immense    
Que balaie le vent de la Planèze    
Propice à se mettre à l'ouvrage    
De rapiécer chemises et sacs de jute    
Pour l'arrivée prochaine de Pierre    
Le petit de Baptiste    
Qui de cinglante manière    
Fouettera la terre battue de la route    
D'un dérapage contrôlé    
Sur son vélo d'argent    
Le "روڊ"    
منو مان سڌو ٻاهر نڪرندو
ادا پنهنجي پهرين ادا سان
ڳوٺ وڃڻ لاءِ
اڇو ماني پائي لاء ڏسو
ٻارن لاء هفتي جو مشن
بغير وسارڻ جي "گريس" ۽ جي "نوڪري" دادا کان.        
 
995