שריט דורך שריט, פון יאַזדע צו יאַזדע, au cercle d'un cirque que le sable isole la rumeur soulève les rideaux du spectacle. פאַרביק אַרייַנגאַנג, טומלדיק באַרנום, אויפגעהויבן שטויב פון די כייַע פּראָצעסיע, des passions de l'âme אויפגעהויבן צו די שפּיץ פון די טעמפלען à démanteler, à mettre à la raison et métamorphoser. פון בלוט און פארבן, les cris furieux des Érinyes האָבן חרובֿ די לאַנדסקייפּס פון קינדשאַפט, די לימענע ליפּן פֿון קוואַלן האָבן געמאכט וועג מיט צעמענט נאַזאַלז, דע ר שטײ ן פו ן ד י באשיצונגען , אי ז אויסגעריס ן געװארן, מע האָט אָפּגעשניטן די כעדז, אָנגעפילט דיטשעס, דער זילבערנער פוקס וועט מער ניט געפֿינען דעם צענטער, אַ בייז ווינט בלאָזט די שטיקער ערד צו די טרוקן שטיין טעראַסאַז, אַן אַלטער אַש־בוים שעפּטשעט זײַנע לעצטע באַשטעלונגען. די נאַכט קאָז, נשמה טויבן אָוווערכאַנגגינג בריטשיז פון די מענטשלעך צושטאַנד, פּאָפּוליסט ליגנס פאַרבייַטן די ליד פון די פּאָעטן, די טראַקס פון מלחמה ענדזשאַנז גיי די אײַזערנע שיך פֿון די האָריקע, דער הימל איז פינצטער, אפילו די ביימער געשטאַלט דורך די מערב ווינט לײג זיך אין שטורעם. די לופט איז ברודיק, אויף דער װײ־װאנט les papiers de l'en-vie צעקרימלט און געצוואונגען אין די דזשוינץ פון די שטיינער באדעקט מיט ליטשענס ווערן פּאַנטינג פלייש פון א ראנדמאנע צמצום. אויסגעמאטערטע הענט, אויס פון די פּאַקאַץ צו גלייַכן קראַצן אַבליוויאַן, ראָולינג אויגן קלעמערל די וואַלועס פון די גייסט, une crème sulfureuse maquille d'un sourire de clown אונדזער לעצטע וואַנדערינג. דער צאָרן נעמט איבער ביינאכט, אין שטילקייַט, enlaidie par les passes d'armes מלחמות און שונאים, דאַפּאַלד דורך ליפטינג נייַ כאַרוואַסס, devenues complice consentante d'une renaissance de pacotille. עס איז אַפישאַל הערבס ווי די פון פרילינג, קאָלעגיאַטע הערבס פון ליבהאבערס קוש צעוואָרפן אין זוכן פון די גרויס יבערקערן, א שטיקעל ברויט אין די דנאָ פון די טאַש, l'eau dans le ciboire des altérités. Nous lèverons le Son des ricochets, קיזלשטיין וואַרפן אויף די טייַך, צוטריטלעך צו אַסיל סיקערז, ארויס פון אונדזער גלות. 332