די בריק פון לייץ 
 אין די סוף פון די סוף    
 אויף די עק 
 אין די שפּיץ פון די פלוים בוים  
 זאל דער גרויסער מענטש באווייזן    
 הענטשקעלעך אין שוואַרץ    
 געדיכט פנים מיט הויכע באקן    
 אַ אָפּשפּיגלונג    
 די קאַץ קומט אַראָפּ די הילצערנע טרעפּ    
 צום אויפהויב פון די וואנדער־ כלים    
 אויס פון דאָרמאַנט טשאַנאַלז    
 עס איז געווען פּלאַץ    
 אונטערן הויף פארן גרויםן װאלף    
 צוריק פון וואלד    
 שוואַך און ציטערניש    
 פון אַ פּערסיסטענט פייַן רעגן    
 בשעת אויף די טיש בלאָנדע    
 צו שנייַדן די וועדזשטאַבאַלז אין קליין סקווערז    
 אָן דעם מעסער שלאָגן די ברעט    
 מי ר זײנע ן געװארפ ן שאטן    
 אויף די הייל ווענט    
 גרייט
 צו שפּרינגען אין די טייַך    
 רויק    
 צו געדענקען די צעוואָרפן בלומען    
 און פלאָוטינג דריפט    
 אירע גרויסע גרינע אויגן    
 זיין פּורר    
 סטייטינג די אַקסעס פאָרמולאַס    
 אונטער דער בלויער חופה    
 אין נאָר אַפעקט פון די רייט    
 ד י פינ ף פינגער , װא ם האב ן זי ך געלײג ט אויפ ן שטעקן    
 צו באַטראַכטן    
 די פריז צוזאמען דעם קיי    
 אויגוסט גאַנג    
 נאַקעט פֿיס אויף ליים    
 אַקאַמפּאַניינג די קאַראַוואַנסעראַי    
 גרייט צו קרייַז    
 די שטאָט טויערן    
 אָן דער קינד ארויס    
 װי די זון האט געשװעבט איבער די װאלקנם    
 װײט ביז די בערג    
 בייַצייַטיק    
 ביטער שטיין און צייַטיק פרוכט    
 ווי די קראַפט פון פערד    
 האָט זיי געמאַכט הינטער די הינט     
 געדענקען אנדערע דיפּאַרטמאַנץ    
 דער איגנאָרירט זאַמד רויז    
 אויף דעם שטעג פון סימנים    
 צו נאָכפאָלגן די פלי פון וואַלטשערז    
 אויבן דעם גאָרטן    
 ענג סטראַפּי שיך    
 אין די פּאַדאַלז פון די טרינקען קאָרעטע    
 װי דער פלעקנדיקער פלאם פון די לאנטערן    
 טאַנצן האַנט צו האַנט    
 irisait     
 אָן דעם זשוק געפאלן אויף זייַן צוריק איז אריבערגעפארן    
 און בלויז גוטשוראַל סאָונדס    
 דערשראקן די פײגל    
 קוים וואך אין דער קאלטקייט פון דעם דאזיקן פארטאג    
 װוּ דער האָריזאָנט האָט זיך פֿאַרמאַכט מיט אַ נעפּל    
 געלאזט זיך פארשטעלן די ווילדע הארדעס    
 געקומען פון ווייַטער פון דער מדבר    
 און צעשטערן אַלץ אין זייער דרך    
 ביז איבערקערן די סטאָלס    
 ווי די פריילעכע אויגן פון דיקלעך פנימער    
 האט זיך פארגעשטעלט   
 אָן דעם מענטש אין די לעדער פאַרטעך    
 פון דעם צענטער פון דער ארענע    
 ווארפט נישט די האָן איינער קעגן דעם אַנדערן    
 געשוואָלן מיט קולות פון צאָרנדיק פּויערישקייט    
 ווער אין די ארענע פול פון פעדערז און שטויב    
 געטראגן עטלעכע טראפנס בלוט    
 דריפּן דאָ און דאָרט    
 אונטער די פּויק קלאַפּן    
 װא ס אי ז שטאר ק אויפגעהויב ן געװארן    
 אין די גרענעצן פון די הייזער    
 צו שווימען    
 זוכן אָן יאָגעניש     
 די רעכט טאָן    
 צו פאַרבינדן אין די כאַטשינג    
 טרילז פון דעם מאָמענט    
 פאָדעם דעקל    
 פֿאַר אַ לעצטן שלאָף    
 אַז דער טאָג וואָלט קומען צו זאַמלען    
 אײדער דאס פײער כאפט זיך    
 קלאָץ נאָך קלאָץ    
 און אז די חתונה האט מסכים געווען    
 אין די סוף פון די אָפּמאַך    
 מיט סטריפּט שאַפּעס    
 טוט נישט פאָרשלאָגן די קלאַמער פון די גרויס אָרגאַנס    
 אונטער די ווייברייטינג געווופן    
  צו די טיפענישן פון דער אַלוועלט    
 אָרקעסטרירטע פלאמען    
 אָן קלאָר תכריכים    
 מיט געמישטע טרערן    
 אין די צירק קרייַד קרייַז     
 װאו מ׳הא ט זי ך געזאמל ט פא ר דע ר קרבן    
 גער זאַלץ צו טוי    
 געשיכטע פון ​​דרייינג    
 די קיט פון זקנים     
 אַמאָל אַ יאָר אין סיינט דזשין    
 אויף דער כלל לאָנקע    
 אָן העמד פעלנדיק    
 סנאָרקעלינג אויס פון דער תהום    
 אונטער דעם געלעכטער פון לאזי    
 שרייענדיק ניגון פון די היישעריק    
 דיסטילד שריט דורך שריט      
 אויף די אַרופגאַנג פון די פּאָנט דעס גראַסע    
 בויגן נאָך אַרטש    
 ווען די לייץ פאַלן אין ליבע מיט חלומות    
 ליידן צעריסן תפילות באַנערז    
 און פלאַפּענדיק אין דעם ווינט פון יוניסאָן     
 צו דערוועקן די מענטשן פון יומאַנז    
 פארן שחר.        
  
  
  ( דעטאַל פון אַ סקולפּטור פון Martine Cuenat )
 693 

 

 Mirabelle פּלאַמז אויף די אינדעקס    
 פּענדינג פערל    
 פון ווער וועט בייגן    
 אין שאָטן פון אַ זעאונג    
 אָן דער טינט ארויס    
 אויף די צוגעפאסט בריוו    
 צו די גרעב פון די ווערב.        
  
 לעבן    
 פול מיט זעלבסט-באַשעפטיקונג    
 אין דער אָפּטראָג    
 מײַנע ליפּן זײַנען פֿאַרחתמעט    
 מיט אַ קאַנטאַמפּלאַטיוו האַרץ    
 מערסט ילאַסטרייד ווידערקאָל    
 שאָף ס כוווז    
 אויפ ן שטא ט פונע ם בארג.        
  
 אין דעם טריניטי    
 פאַרבינדן    
 קינדער פנימער    
 קרוכלע געמעל ייקאַנז    
 וניווערסאַל ינסאָלעס    
 ווינט וואָקערז    
 און די פערן עפּאָלעט    
 פון די רימאַראָל פון שמועסן.        
  


  ( סקולפּטור פון Martine Cuenat )
                                                                            692 

 
 
 מאָדנע בייגיקייט פון צייט    
 neige advenue
 אין די גרינס גאָרטן    
 que l'humide amollit.        
  
 מען לייגט אוועק די פידלען    
 געפאלן און אויפגעהויבן בלעטער    
 פֿאַר אַ קאַץ וואָס ניט מער ווענטורעס    
 sur la froidure des dalles.        
  
 וואַך אויס פֿאַר יעדער אנדערער    
 מי ר האב ן אנגעלײג ט אונדזער ע הענט    
 אויף דעם גראָבן שטאַם פון די יאָדלע בוים    
 fraternité interrègne oblige.        
  
 די אַקוואַריוס פון די סטיינד גלאז פֿענצטער    
 verse en ses deux rives   
 לעבן און ליבע    
 les hôtes de ces lieux.        
  
 Ce rien qui fait la manche   
 אונטער דער חופה פון הויכע ביימער    
 צוים אין מענטשהייַט    
 d'une montée ascensionnée.        
  
 לאמיר טראכטן    
 מיט דעם פלייש פון אונדזער וועלט    
 צו די קומענדיקע ליכטיגקייטן    
 dans notre pays de science.        
  
 לאמיר מאכן רעגן כסדר    
 טיף אין אונדזער הערצער    
 אזוי אז ליבע הערשט    
 jusqu'à la fin des jours.        
  
 ברענגען אונדז צוזאַמען אין האַרמאָניע    
 לאָמיר זײַן דאָס ברױט און דער װײַן    
 אקטן פון אונדזער לעבן    
 אויסגעדרייט צו "צו נעמען זאָרג".        
  
 פון די מינעראַל מלכות    
 extrayons la liberté et l'énergie    
 אַזוי אַז אין די פייַער דורך רייַבונג    
 se mêle le solaire de l'âme humaine.        
  
 זאל ס זיין די ימאַמאָריאַל סייכל    
 פון אלע פלאנצן    
 אַזוי אַז די געוויקסן מלכות    
 tourne l'œil du cœur vers le soleil.        
  
 זוכן קלארקייט    
 entraînons chiens et chats  
 צו פירן די פינף סענסיז
 vers l'instinct et l'émotion .
  
 Hommes et femmes de bien    
 אין צייט צו קומען    
 לאמיר זײן דער נײער    
 dans un parfum de co-gérance des règnes.        
  
  ( סקולפּטור פון Martine Cuenat )

 691 

 
     
 פלעקסאַבאַל און סמיילינג    
 די פּינע פּילקע    
 סקווישי    
 ארײן אין די הײזער    
 גוף און שרייַען.        
  
 קוויל פעדער און רעגע    
 זי האט דערפילט איר וואונטש    
 פון די צען מכות פון מצרים    
 מאָניטאָרינג דורך די בראָנטשיאָלעס    
 אויב די יויך גענומען.    
  
 פּאָליגלאָט אין זיין וואַנדערינג    
 זי האט געפירט דיאלאגן    
 צו די פיר עקן פון די אַלוועלט    
 מקריב זיך ווי אין פארביי    
 מילז און מנוחה ווייזלי.        
  
 אַוועק די מאַנזשעט    
telle un soldat dès l'aube    
 זי איז דורכגעגאנגען דורך די דורכגאנגן    
 רעקאָמענדירן צו דעם העכסטן בידער    
 די יסורים פון גאָרנישט.        
  
 פונט פון טאַרעראַם    
 גוט וואָג גוט פּרייַז    
 זי איז געווען העלדיש     
 אויפן שוועל פון די גרעסטע    
 װי נישט־גלויבן.    
  
 עס איז געווען ליבע    
 אין זייַן פּראַפּענסיטי צו וועקסל    
 צו דרײען אנגענומען פארברעכער    
 chauve souris en goguette     
 en sortie de taverne.        
  
 נעמען מער ווי איין דרעמל    
 מענטשן צו שטעלן אויף זייער גיפס    
 צו שנייַדן עטלעכע קאַטינגז    
 דערצו ינטערטשיינדזשאַבאַל    
 פון דעם הידראַ פון שלעכט צייט.        
  
 קום נישט צו    
 ווארפט נישט ארויס דורך פענצטער    
 מיטלאַלטער כערדז    
 פון אונזערע אומפארגעטערליכע זכרונות      
 soyez de marbre hivernal.        
  
 פֿאַר הויך    
 קער אַוועק די האָרן פון דיין תאוות    
 au cri de guerre des Iroquois    
 איינער צו צוויי    
 די מיסטיגריס וועט זיין גענומען.        
  
 קוויל פעדער און רעגע    
 מי ר זײנע ן ארוי ס לייטער    
 פו ן דע ר דאזיקע ר אלמנה    
 צו בעטן פון וועמען עס קען זיין    
 דער אייביקער ליבהאָבער מיט ווײַסע פֿליגלען.        
  

  ( סקולפּטור פון Martine Cuenat )

                                                                            690
   

 האַרץ קראַקס    
 פאַרלאָרן זיך אין די כווערלווינדס פון די מאַבל    
 où la pierre    
 est arme de naguère.        
  
 קלינגענדיק צו עטלעכע צווייגן    
 די רעליקס פון די גרויס דורכפאָר    
 pendent    
 depuis די צייט פון די הערשער אַקט.        
  
 De l'affront plantigrade sur la mousse    
 פון טרערן וואָס די בלומען ווייזן    
 à la déjection ombreuse    
 faire notre graphie.        
  
 אַול האָצפּלאַץ    
 די קאַראַוואַן פון זאַלץ טוערס    
 דערגרייכט דעם פּאַס אָן אינצידענט    
 אַחוץ אַ טרוקן האַלדז.        
  
 אין די מינעראַל לענדער    
 que le vent d'autan remémore    
 שוועבט דער גייסט פון די טעגליכע יעגט    
 où se nourrir fût pleine activité.        
  
 זיצן אויף דעם שטיין    
 מיט גראָב וועינס    
 גאָורס די צוריקקומען פון די אָדלער    
 ווו צו לייגן דיין קאָפּ.            
  
 איינער    
 און גיב מיר דיין האַנט    
 ל'enfant libre  
 צו וועמען איך גיב מיין הארץ.        
  
 מיט שיין ענדערונגען    
 נעפּל אין אָטעם    
 je serai le marcheur    
 צו גיין גלייַך אויף די שמאָל וועג.        
  
 Et qu'importe les rebellions    
 די יאָרן אין שיינקייט    
 וועט זיין געטרייַ באַגלייטער    
 marquées du sceau de la véritable humilité.        
  
 צו אָפט די ביטעס    
 סדר אין סקוואַדראָן    
 איך װעל מיך אױסטאָן    
 געפּלאָנטערט מיט די ריין בייַזייַן.        
  
 ליכט יפעקץ    
 שפורן אויסגעמעקט    
 אויפן ברעג פון דער תהום    
 שלאָף דערויף.        
  
 איך וועל גאָרנישט זיין    
 אָבער גאָר גאָרנישט    
 קוקן אויף דער לבנה     
 et m'astreindre au grand murmure.        
  
  
                                                                            689
   

 

 De petits sabots vernis    
 sur les touches du piano    
 à la demande des jours terribles    
 éparpillaient mille feuilles du vieux cerisier    
 tel lourd froissement des robes épaisses    
 hors de l'enclos du Cros.        
  
 Volets ouverts    
 donnant sur le four à pain    
 accoudé sur la planche fenêtrière    
 il y avait labyrinthe aux valeurs océanes    
 de songe et d'amour    
 sans que le lait bouillît.        
  
 Émettent en surface    
 de sagesse écrue    
 la soutane et la camisole    
 des grands hommes d'esprit    
 ces gardiens besogneux    
 bels anges des cieux.        
  
 Firent un pas de trop    
 sur l'autre rive    
 à faire sauter la courroie des mots    
 que le facteur invisible    
 oublia de nous déposer    
 sans l'ombre d'un détour.        
  
 Passe-moi ton extase    
 toute chaude sous le voile    
 à découvrir ton visage    
 horloge des attentions friables    
 qu'arpente au fronton déraisonnable    
 le mille-pattes furtif des commisérations.        
  
 Si belle et vengeresse    
 petite sœur des serrures    
 par les deux bouts de la lunette    
 sur le banc de gare    
 les yeux dans les poutrelles métalliques    
 à joindre les mains vers l'oiseau mélodieux.     
  
 Le chaos en point d'orgue    
 la chapelle des bois fumait    
 d'un dernier incendie    
 צו באַטראַכטן    
 dans l'allée des hêtres    
 notre délivrance testimoniale.        
  
 Et renaître    
 à mi-mots de douce estime    
 sur le pas de porte    
 entre le frêne et le tilleul    
 le temps que met la goutte d'eau    
 de s'arrondir devant la main tendue.        
  
  
                                                                            688 

 

 Grand-chat des jardins    
 optimisant la nature    
 de ses pattes de velours    
 franchit la coupée.       
  
 Ivresse des cimes    
 escalade des coursives    
 le chapardage fût à ses yeux    
 outrage d'un silène ventripotent.        
  
 Se rassembler avec innocence   
 être de guingois sans hâte
 rendrait l'ouvrage fissuré   
 et l'amarrage aléatoire.        
  
 Écorçage du tronc    
 des doigts de sang    
 sur l'éponyme trace    
 boursoufle la corne des suçons.        
  
 L'instant passé    
 le cœur à la rue    
 les deux mains se joignent    
 hors le grand large visible.        
  
 Puisant l'eau douce    
 à lèvres murmurées    
 l'éternité immense    
 regorge de cristaux.        
  
 Mauresque évaluation    
 d'un visage trop jeune   
 devant l'antenne imprescrite    
 nous nous mîmes à genoux.        
  
 Pommadé aseptisé courtisé
 chemise déchirée au vent venant    
 vîmes par l'embrasure    
 l'envol terminal des corbeaux.  

 Grand-chat des jardins    
 optimisant la nature    
 de ses pattes de velours    
 franchit la coupée.     
  
  
 687 

 

 A la pleine lune    
 des enfants de Dieu    
 dans les rues larges    
 où tout se propose    
 parler donne à être.        
  
 S'entendre dire    
 que le moindre rugissement    
 d'un soupçon de désir    
 est grande apparition    
 au festin de la vie.        
  
 Évoquons les matins frais    
 où l'herbe soulève la rosée    
 à mesure du sourire naissant    
 d'un soleil aux pas humides    
 à la bonne heure du jour qui point.        
  
 Point de déhanchement    
 malgré les verstes parcourues    
 au Salisbury de notre enfance    
 par progéniture élargie    
 le sang se mêler à la sciure.        
  
 Débaroulant de la montagne    
 le cerceau joyeux    
 prend des airs de rodomontades    
 fragiles et lucides    
 de talus en taupinières.        
  
 Cruel amant    
 des levées langagières    
 aux mots de braise et d'estoc    
 correspondent gorge serrée    
 les souvenirs de la relance.        
  
 Ma mie    
 de pain et de vin confondus    
 vous fûtes d'étrange manière    
 le calice des offrandes permises    
 aux passantes effluves de notre cœur.        
  
 Calons-nous nous les apostats    
 à l'arrière de la calèche    
 les chiens de la parousie oreilles rabattues    
 tentant de rejoindre la demeure dernière    
 d'une jointive pensée.        
  
  
 686
   

 
 אזוי האט עס אנגעהויבן צו רעגן    
 אַז איך לעבן צו זען זיי    
 די סקראַטשיז אויף די גלאז    
 דעם לעבן קראַפט    
 מיט אַ פריילעך פּנים.        
  
 דער ווינט קומט פון גייסט    
 און דאָס הױז איז פֿול מיט אַ אָטעם    
 à demeure des souvenirs    
 צו קליידער געביטן איבער צייַט    
 אָן שטאָמפּערן דאָס האַרץ.        
  
 A plat sur la toile cirée    
 די געאָמעטריע פון ​​די פאַרגאַנגענהייט    
 זינגט װי א לאנג־נאקטער האָן    
 אין ניגן מיט די געזונט    
 באַהיצונג וואָס סטאַרץ ווידער.        
  
 דורך האַנט רינג שטאָך    
 חכם אָרט הבטחות    
 דער שמייכל האפט אויף א ליכט    
 אין פּאַרטיעס געפונען ליכט    
 le canisse effleurant le pas de porte.        
  
 עס איז אַ מיסיע    
 ניט מיסיוו    
 מיט פּרוּסישע בלויע אויגן    
 אז די שפראך פארשטערט    
 דורך די פינצטערע און גליטשיקע גאסן.        
  
 אין פּנים פון אַ ברייקטרו    
 ארויס פון לאָך    
 די האַווייַע פון ​​גוט מענטשן    
 קאָאָפּערירן אָן באַדויערן    
 אָן דער שריט ייַלן.        
  
 איין קאָפּ צווישן אנדערע    
 און הענט    
 פול מיט הענט מיט אויסגעשטרעקטע פינגער    
 אַרױס דעם אײנציקן הימל    
 צאַרטע קיסאַז מיט קעראַלד ליפן.        
  
  
 685 

 

 Et le ciel descendit sur terre
 et ce qu'il vit
 n'importe qui peut le vivre
 des soldats partout
 des peaux de banane à tous les carrefours
 des feux rouges
 pour régler la mire
 et la contenir
 sans désir ni lumière.
  
 Il ne restait plus qu'à piller les Champs Elysées
 à se vautrer entre Charybde et Scylla
 à maugréer contre le jaune acidulé.
  
 Vous finirez par vous soumettre
 entonnant le rire morne des rois de glace
 pour que le vent des casinos ramasse la mise.
  
 Saignez vous toute votre vie
 entre maison, voiture et turlututus
 pour que le linceul soit plus blanc.
  
 Piétinez la terre
 jusqu'à la rendre incivile
 garrottée comme à Burgos.
  
 Ne vous rencontrez pas
 il pourrait vous en cuire
 et attraper plein de boutons.
  
 Pourquoi avoir rangé au rebut Adam et Ève
 mortellement contrariés dans leur amour
 pour laisser place aux grotesques gargouilles ?        
  
  
 684