טיף אין דער אָזערע

   טיף אין דער אָזערע   
שוואַרץ
די אינטימע
דער רוף פון מיסטעריע.

צוגעוווינט צו די בענק
די רויזן גאָרטן
לאַפּינג מיט יז
קעגנשטעליק צו גיין ווייַטער
אַוועק די ספּרינגס
אַז דער ווינט בלאָזט
משונה פריי
פאר דער בהמה
מיט אומגלײַכלעכע גוּפּן
גראבן
טרוקן מאַנדאַבאַלז
די קופּול ווו צו מאָל אונדזער ימאָושאַנז.


510

פון רעכטס צו לינקס

   פון רעכטס צו לינקס   
די אויג ווישער
צעשיידט דעם קענטיק פון די ומזעיק
אונטער דעם ציטער פון הימל.

דיקלעך וואלקנס פּונקטוייט
פון זײערע פעטע שמײכלען
דער געדאַנק פון די בעלז
אז דער אפקלאנג שטעקט.

ריידינג טערבאַנד
אָזערע סענץ
אמת געלעגנהייַט
פון אונדזער אָנהייב.


509

געקרעמלט פּאַפּיר מוזיק

   געקרעמלט פּאַפּיר מוזיק   
אויף די ריפּאַלד סטאַוו
צווישן דעם אַרטשאַנגעל און די מוראקס
פּורפּורינע סטראַנגולאַטיאָן
זונטיק בעלז
אָן ווארענונג
דאָס זעקל איז פֿול מיט דאַנדעליעס
געגאנגען קעגן דעם ברעג
זי האט גערױלט איר שטײן.
א פויגל איז דורכגעגאנגען
סמיילינג מיט אַ שמייכל
די ברעם פון די וואלקנס.


507

די רויז פון מייַ

   זי האט זיך אויסגעגליטשט   
פון ליכט אַרומגערינגלט
צווישן שטיין און מעטאַל
פֿון דעם גראָבן פֿענצטער.

היים פּלאַצן
זיך איינגעשריבן געדאַנק
די רויז האָט אַ תּענית
בינע אַרויסגאַנג.

זי איז ארײן
פון די אַלוועלט
אין די אַפּפּענדיקס
מיט אַ ווייך פאַרבינדן.

זי איז אַ טרייט פון אָטעם
וויידאַנינג
טרערלאַס
אויף די ווייַבלעך פון די פלאַם.

דורכזיכטיג
סליפּינג טו
זי לוקט זיך
זי דיספּאָוזיז.



505

סליפּינג מעסאַלינאַ

 סליפּינג מעסאַלינאַ   
 אין די סימפאָניעס   
 די פּליושש מוזע באַצירט מיט מאַכן-אַרויף   
 ענוקלירט דאָס גרויע פּנים פון באָרדאַם.  
    
 צו די געזונט פון סימבאַלס און אָליאַנץ   
 דער ריטער פון טרענקאַוועל   
 ליכט זיך מיט אַ פייערדיק שווערד   
 דאָס פעקל װאָס פֿאַרצערט אים.  
    
 דאָ קיין לאַנטערן   
 פונט פון קאַראַביסטויללעס   
 לויט לייַדנשאַפט   
 נאָר עטלעכע ינאָגיעראַל אָראַקלע.  
          
 בלייב דער קליינער מענטש   
 צו קאַללונעס ונטערטעניק   
 ליב געהאט דורך די געטער  
 מיט גוואַלדיק צערטלעכקייַט   
 באַשערט צו נעמען פלי.   
   
 קליין מענטש   
 קליין פרוי   
 דריי די זייגער   
 דאַנגגינג זייער טרוטס   
 סאציאל און פּלאַנאַטערי   
 אין שאָטן פון אַ לעבן פון גלות.  
    
 אין דעם ינעקסטריקאַבאַל וועב   
 ברוזאַז קומען צו טערמין   
 גארנישט צו זאגן   
 אויסער דער שטילקייט.     

    ( סעראַמיקס דורך Martine Cuenat ) 

  504

ביים ראנד פון וואלד

   ביים ראנד פון וואלד   
לעבן
דאָס העלפּינג לעבן
לעבן ווי אַ קרבן
לעבן פול פון פרענדשיפּס
דאָס לעבן וואָס ווייבט זײַן וועג און אַז גאָרנישט שטעלט זיך אָפּ
א קוואַדראַט פון גרינערי
וואו צו טרעטן
אַזאַ אַ שוואַך ינדענטיישאַן
ווי דער קוק זיך
ציען די קורוועס פון דער צוקונפֿט
אַ קאַלוזשע וואַסער
צו האָבן געגאנגען
פאָרויס
צו דער נאַכט
מעלדונג האָפענונג
פון זיין באַקוועם
עס בלײַבט אַ פֿעל פֿון ליכט
ווו אַ ריס
כאָר
אָן באַקטראַקינג
אן ביין פון מחלוקת
אַ האָרן פֿון צערטלעכקײט אין האַרצן.


503
(סקולפּטור פון Martine Cuenat)

Larmes de pluie en godille

 דער הונט איז געלאפן   
 sur le chemin  des bergères 
 entre les fougères accoutumées.    
 
 Navré de devoir frapper   
 אזא שיינער מענטש   
 בייַ די קאַראָטיד.  
    
 מאָם אין פראָנט   
 האט זיך אריבערגעצויגן   
 en simulation d'être pressée de rentrer.

 דער רעגן האט געשטאכן   
 אוּן הָאט גִיוֶוען דֶעם פָּנִים   
 une brume nous recouvrait.      
 
 די יאַמ - פלייץ איז געווען העכערונג   
 מיר האבן געקענט הערן די ינדנברעך   
 frapper les dalles de granite. 
     
 דער דאָק איז געווען וויסט   
 אַ מאַטראָס אין זיין קליין שיפל   
 געשטאַלט פעסט   
 איר וועט זען אַ אָפּצאָל   
 ancré entre les jetées du port.  

       ( געמעל דורך GJCG )
  
502
 

אין דער פאַרלענגערונג פון דעם טאָג

   Au prolongement du jour   
quand la nuit se fait profonde
où le navigateur tremble
devant les dangers qui l'assaillent
il y a cette lumière
cet oiseau qui annonce la terre
et le soleil
quand la connaissance est naissance
que le jour est amour
se gonflent les montgolfières
en ascension gracieuse
chalumeaux bruyants
faisant fuir les oiseaux
comme manne au désert
quand la faim nous tenaille.
Mesure-t-on les pas à faire
affaire de temps
affaire de regard
portés en juste place
jusqu'au soir ?


501
(peinture de Manon Vichy)

La présence à ce qui s'advient