Elle s'est glissée   
 de lumière ceinte   
 entre la pierre et le métal  
 du fenestron rugueux.      
 
 Fêlure de l'accueil   
 jointive pensée   
 la rose abhorre   
 la sortie de scène.      
 
 Elle est entrée   
 de l'univers    
 en l'appendice   
 d'un toucher doux.      
 
 Elle est trait du Souffle   
 écarquillement   
 sans larme   
 sur le féminin de la flamme.      
 
 Transparente   
 biche endormie   
 elle éclot  
 elle dispose.
 

   
  505

 Месалина хобида   
 дар дохили симфонияхо   
 муйсафед бо ороиш зинат ёфтааст   
 чеҳраи хокистарии дилгиркуниро ба вуҷуд меорад.  
    
 Дар зери садои симбхо ва олифантхо   
 кавалери Тренкавел   
 бо шамшери оташин мунаввар гарданд   
 пакете, ки ӯро мехӯрад.  
    
 Дар ин ҷо чароғ нест   
 нуқтаи карабистоуил   
 аз рӯи ҳавас   
 танҳо як оракули ифтитоҳӣ.  
          
 Одами хурдсол бимонед   
 ба мавзӯи каллунс   
 аз ҷониби худоён дӯст медошт  
 бо меҳрубонии беандоза   
 барои парвоз кардан таъин шудааст.   
   
 Одами хурдакак   
 зани хурдакак   
 соатро гардонед   
 ҳақиқати худро овезон мекунанд   
 иҷтимоӣ ва сайёра   
 дар сояи хаёти бадарга.  
    
 Дар ин шабакаи ҷудонашаванда   
 кӯфтаҳо ба истилоҳ меоянд   
 чизе гуфтан   
 гайр аз хомушй.     

    ( Керамика аз ҷониби Мартин Куэнат ) 

  504

   Дар канори чангал   
 хаёт   
 ҳаёти ёрирасон   
 ҳаёт ҳамчун ҳадия   
 хаёти пур аз дустй   
 ҳаёте, ки роҳи худро бофтааст ва ҳеҷ чиз қатъ намешавад      
 Майдони сабз   
 ба куҷо қадам задан   
 чунин нозук   
 назар ба худи намуд   
 каҷҳои ояндаро кашед      
 Чӯҷаи об      
 Барои роҳ рафтан   
 пеш   
 сӯи шаб   
 раҳо кардани умед   
 аз бароҳатии ӯ      
 Дар он ҷо як ҷӯраи нур боқӣ мемонад   
 дар куҷо фосила   
 хор   
 бе акибнишинй   
 бидуни устухони баҳс   
 шохи дилсузй дар дил.  

    
  503
   (муҷассамаи Мартин Куэнат) 

 Le chien courait   
 sur le chemin  des bergères 
 entre les fougères accoutumées.    
 
 Navré de devoir frapper   
 un si bel homme   
 à la carotide.  
    
 Maman devant   
 s'était éloignée   
 en simulation d'être pressée de rentrer.

 La pluie se fit cinglante   
 et piquait le visage   
 une brume nous recouvrait.      
 
 La marée était montante   
 on entendait le ressac   
 frapper les dalles de granite. 
     
 La jetée était déserte   
 un marin dans sa petite embarcation   
 godillait ferme   
 vers un cargo   
 ancré entre les jetées du port.  

       ( peinture de GJCG )
  
502