
Ҳайрон мешавад, ки дар ним моҳ пайдо мешавад
Овози омадану рафтан
Қаҳрамони аҷиб либоси сиёҳ дошт
Пайдоиши саволҳо :
Оё мо метавонем чизеро, ки ба мо дода шудааст, гирем ?
Оё мо бояд чизеро, ки табиатан хуб аст, бузург кунем ?
Оё дар поёни поён микробҳои аслӣ намебуд ?
Хоб пардае аз руи вичдон нест
Ӯ рыцари саргардон аст
Зуҳури хафагӣ бар зидди Ҳақиқат.
инчунин
Субҳи барвақт бархез
Ба панҷараи тиреза такя кунед
Чашмони худро ба он чизе кушоед
Рӯзи ояндаро иҷро кунед
Шабона пӯшед
Аз регҳои васвасаҳо нафас гиред
Тавре ки онҳо дафн шудаанд
Дар укьёнуси омадану рафтан.
Киштии бо шамол идорашаванда
ба замини бозсозй
Аз даст ба даст
Бӯи алафҳои решаканшударо ба оғӯш гирифта
Лағжиш ба поён
рӯи ним моҳ
Аз пайдоиш ба пайдоиш.
402
( тафсилоти рангубор аз ҷониби Фредерик Лемарчанд )