De voyager librementme fût permisd'entrer par le trou des originesvoir l'animal au pouvoir remarquablesans cavalier et indomptablesous les brumesrévélant à mesure de la montée du jourla respiration matriarche des grands hêtres. Deux fois je me retournaiet repérai le chemin du retourau passage de l'ondinepour ficher dans le sol la planche de cèdre. J'entonnai le chant des âmesles conques ouvertes aux paroles phylactèreset dansailes pieds en sensation de terreles oiseaux de leurs ailes tressant une couronnesur l'eau aux bulles ondoyantesque le pont des réalités encombraitavant que s'agite le mouchoir des au-revoirs. 422
Tfaqqigħ ta 'benevolenza Xi jiswew in-nases Qabel is-Sbuħija Taħt l-irjieħ jgħaddi Noti Barranin Le palanquin des jours sans fin. joffru lilhom infushom Memorji It-trampling tal-folla Fid-daħla tal-postijiet qaddisa Ħalli l-qatgħa tiġbor Fiż-żfin tal-ispirti Que notre main désigne. Dieu Li l-univers huwa kbir Li ngħumu f’dinja primordjali Minn dogma F’din l-attività li tidderieġina Insib l-għaqda mal-Kulħadd Et sa caresse d'Etre. biex tilgħab Bil-kodiċi tagħna Biex tippromwovi r-ritorn lejn is-sors Fil-kuxjenza enerġija F'distanza minn temporalitajiet. jaffordjaw Fix-xita tal-partiċelli Fil-gradi tal-perċezzjoni. Voyager Mingħajr biża’ u mingħajr tabù Fuq it-taraġ tal-palazzi. Ħalli lilek innifsek tpoġġi subgħajk Fuq dak li ma tidhirx Mingħajr ma tiċħad il-verità Din il-preżenza din it-trasparenza Fejn joħroġ l-Assolut. Staqsi Biex niddeframmentaw il-ħsibijiet u l-modi ta’ kif nkunu Biex tipparteċipa fid-djalogu Eaux Vives C'est ça le plus important. Mingħajr ħesrem Kif ħelu u kordjali Isma’ Fine u superb Biex tagħmel xogħol Fl-impjieg sħiħ tiegħu nnifsu Puis repartir.
Ħsadt il-ħaxix ma daisies invażivi tevita l-qniepen ħdejn is-siġra tal-lewż imbagħad kien hemm is-siġra taċ-ċirasa siġar tat-tuffieħ il-lelà u wisteria, tevita. fjur tar-rebbiegħa tal-prinċipju tal-imħabba tgħammix fid-dehra tiegħu sigriet fid-dispożizzjonijiet tiegħu bi tkabbir tal-weraq tiżjin li jgħaqqad ix-xhur li ġejjin. Imxejt fil-ħaxix tan-nida abbozzat xi movimenti qi qong spezzjonat il-vażetti, sinkijiet u banjijiet fjuri u arbuxelli nos respirs. Imbagħad, bilqiegħda fuq is-siġġu tal-injam Għaddajt fil-wandering fil-kwiet ħajja idejn iċapċpu jinqalgħu memorji tal-ġonna salib tagħna f'din il-ħajja tiegħi li jikkontempla id-drape tal-jiem li ġejjin, decoction tal-Cosmos, missierna.
Ħadd mhu ostili meta tqum l-għajta tal-lejl moviment aġġustat fil-pancake ta fascinations. Huma mżejna b'elf dawl qalb tal-anġli u l-cupbearer tiegħu, l'Inawgurali fil-ħin tal-ħsad. Eżawriti u vendikattiv is-Sagru maċ-ċumnija is-Sigriet b’diskors uman Kollha telgħu jgħidu addio lil ommna. Għajjien qabel serq li tibla’ f’kummissjonijiet sigrieti l-ambigwitajiet tal-massakru annimali fil-ġewwieni tagħhom. Inkunu wisq qabel l-ikklerjar tal-Being li nċedu postna fiċ-ċarezza tal-etere ?
Ħarab minn fuq l-għoljiet Mélusine divina u malafama din il-laqgħa taż-żwieġ evokat f’għodwa ta’ meditazzjoni ta’ ħsieb. Ngħixu fuq l-iskjerament tal-oriġini fis-sens tas-sens li r-ragħaj jimmaġina il-mogħoż tal-Parnassu nofsu għarwien wera l-obliviment etern tal-esseri. Fjammi siekta abbord l-Analogu kelma effimera wegħda fidila għas-sejħa tagħha minn ġewwa l-mogħdija kienet telgħet. Fl-azzurri tad-destin biċ-ċarezza li qed titfaċċa ruħ fuq pellegrinaġġ daru fil-kampanja. Patrija ta' Whispering Showers il-kenn tal-qlub tagħna miexi is-sepias tat-tfulija iddepożita s-sejba. Tir irranġat f'fann tant minnkom tlabtu l-ġisem li l-għajdut minfuħ ta’ rikostruzzjoni suppost umli. 418
Kliem ta’ klikks u slaps iffirma s-sema taż-żibel tinsel. Wanderings huma leġittimizzati bi propaganda sleazy. Attakki bl-ajru ilma il-lejl is-suffara tal-bombi. Oqbra mdawwar fjur ix-xquq tal-ispirtu. M'hemm l-ebda tama ħlief l-id poetika ċkejkna imsammar mal-bieb tal-barn. anke insetti jikkommettu suwiċidju fuq bajjiet abbandunati. Filghodu l-art tkun miksija bil-marrara. Pożizzjoni sostnuta ta’ ħlejjaq nieqes mill-imħabba. il-mewt tinsab hawn, sid tar-ram taċ-ċimbali apokalittiċi. Is-siġra twaqqaf l-iskeletru tagħha fuq il-pjanuri maħnuqa.
Manon hija mara lunar żagħżugħa Li r-ruħ tiegħu tmur bil-veloċità tad-dawl Hija heureusement disinibita Sans mentali Mingħajr ġudizzju Ir-relazzjoni tiegħu mad-dinja hija fatt tan-natura Sa maturité artistique relève de la pure nécessitéKif tħoss dak li tgħix Fil-mument Il-valuri tagħha huma barranin għal dak li jsir Il-Verità tagħha hija dik tal-mument Sensittività f'kuntatt dirett mal-ġest Hija irrazzjonali fi fluss kontinwu Hija l-Prinċipju Fundamentalment Ġust Dak tal-bniedem li huwa li joħroġ lilu nnifsu mill-annimal Mhux Manon li tmexxi l-pittura Hija l-pittura li ssir permezz tagħha.
( xogħol ta’ Manon VICHY )
416
Elle peignait la nuitsur une toile blanchebâtissant son royaumed'invisibles touchesaux vertèbres de son arbre. Lentes et fluidesles coulures de l'espritproposaient leurs sucresau vertige des songesentre l'air et le monde.Le vent se levala Bête vinten catimini sous la lanternedonner le mot de passeterreau pour un sol pur. Le mufle soyeux du bleu charrettefit trembler l'instantmarqué d'une flammeque l'œil au trait d'unionfît danser sous les étoiles. 415
Au plus fort des choses périssables le piano se fait trompette sur le frisé de ses cheveux regards croisés vers le visage aux rayons ailées. Soutenir le langage pareil au papillon de nuit coulent les notes vers la chambre des romances afin qu'il se souvienne. Les bras révélés sur cette robe noire traversent la Vie au canevas des fluttes agasses le chant soudain jaillit sur la table des tourments.
Ne nous dédaignons pas à l'ombre des tamaris si aveuglé de lumière je te blesse s'échappe le cri d'un lien pour renaître. 414
Haute horlogedes montées de sève, sur les dalles la marcherompt le souffle de la bête. Se recueillent les frèressous leurs capuches de bureprès du baptistère, refuge des chrismés. Suppliantes, les âmes volettententre les piliers de la nefabeilles bourdonnantes en crépusculela nuit bientôt de silence présente. Les ancêtres seront honorésle pain rompusur les dalles propitiatoiresdes mondes soupirants. A même le solvivante lumièreaccordée à celles des autreselle reste là quand rien ne reste. 413