Marine wie twa jier âld en in hiel moai gesicht. Se babbele frjemde lûden speekselbellen fersierd. Syn hoeven sleepten in bytsje te grut foar har. Fan har âldere suster hja wiene by syn fuotten foarby. En it libben gie glêd yn it dikke rieten húske. As wy lutsen it slot it wie foar de wille. As de doar iepen bleau is dat it moai wie. En as de rein de doar knabbele ús eagen glinsteren. Der wie leafde yn 'e hert en goede geuren fan sean fisk. As de heit weromkomt wy sieten oan tafel. En sa is it om mei frisse teksten te rommeljen. 639
