It kado fan it libben

ik gûlde
sûnder my in moaie tút te jaan
de
yn dit momint nei de ynspanning
yn neat te wêzen
tusken himel en ierde
om it der tusken te betinken
tusken foar en nei
dizze folsleine beskikberens foar Self
yn it meitsjen
mar noch net
yn it gat fan leechte
breath gefoelich
tsjinoer it ûnbekende, oan de nammeleazen, nei it ûnfertsjinwurdige
foar de lûddemper, yn it skaad, à la claire lumière   
cette approche de ce qui fait tourner le moteur   
au Don de la Vie   
entrer en Relation avec la Réalité   
cette Présence de l'entièreté   
de la montagne au coucher du soleil   
tout autant que celle du Visage de l'Autre   
non réductible à soi   
mais qui me projette dans l'Ailleurs   
dans cette Présence qui m'accompagne.      
 

1044

Lit in reaksje achter

Jo e-mailadres sil net publisearre wurde. Ferplichte fjilden binne markearre *

Dizze side brûkt Akismet om spam te ferminderjen. Learje hoe't jo opmerkingsgegevens wurde ferwurke.