ik gûlde
sûnder my in moaie tút te jaan
de
yn dit momint nei de ynspanning
yn neat te wêzen
tusken himel en ierde
om it der tusken te betinken
tusken foar en nei
dizze folsleine beskikberens foar Self
yn it meitsjen
mar noch netyn it gat fan leechte
breath gefoelich
tsjinoer it ûnbekende, oan de nammeleazen, nei it ûnfertsjinwurdige
foar de lûddemper, yn it skaad, à la claire lumière
cette approche de ce qui fait tourner le moteur
au Don de la Vie
entrer en Relation avec la Réalité
cette Présence de l'entièreté
de la montagne au coucher du soleil
tout autant que celle du Visage de l'Autre
non réductible à soi
mais qui me projette dans l'Ailleurs
dans cette Présence qui m'accompagne.
1044