Yn in skuondoaze
ûnder de Japanske appelbeam
midden yn wiete fallen blêden op de bestrating
grutte kat wie dêr.      
 
Har lichem wie klopjend
rôze hûd
hierleas.      
 
Ik bûgde
mei de finger oanreitsje
har neakene en waarme licheme
lei doe tsjin syn holle oan
Wy sjogge
hy en ik
en har eagen gûlen
en myn hert iepene.            
 
Ik boarstele foarsichtich har snorharen
hy draaide in bytsje de holle om
knypeage nei my
in teken
om my te fertellen wêr't hy wie
it gie.      
 
Nim in nije bocht
is bernetiid ûnskuld
werom te kommen ta dysels
en tariede op in nije berte
yn 'e perfekte sirkel
as de moanne waakst en ferdwynt
yn fernijde pulsaasjes
yn folsleinens
flinke en klauwe skonken
op 'e grûn te springen
en dig it.      
 
 
869