De wurden dêr't mem laket om   
 swiete fjild blommen   
 mei in izeren fûst pakt   
 sûnder eangst of nettels     
 oan man     
 dek de hoarizon   
 reliken        
 begroeven mei in troffel     
 dans le béton des souffles courts.   

 Objekten oplosse   
 gadgets heapje op it strân   
 in flagge klapt syn beswier   
 de kapsule springt   
 yn 'e vestibule fan 'e stjerrende   
 de hûn giet de man foar    
 de man giet de siel foar   
 de dei is ferdwine   
 un visage jaillit   
 as in ansichtkaart   
 de herderstas   
 fol sipels en weardichheid   
 pour exposer en bord de rivière   
 farske wetterkers mei in bytsje muzyk   
 sûnder foarteken   
 mais tout en surplomb   
 le trou noir du passé.  


 
 293