froulju binne fereale en iensume manlju. Se berôve inoar iensumens en leafde. O nijheid fan azem fan dejinge dy't sjocht in iensume spark trochkringe de groove fan de dei ! Jo moatte opnij leare de flint te slaan moarns betiid en fersette de stream fan wurden. allinnich de wurden leafde wurden materialen avengers wer flint wurde nagelje har trillingen op de rútsjes fan de huzen. Doe't ik jong wie de wrâld wie wite gaos dêr't opstannige gletsjers út kamen. Hjoed it is in bloedige, blierjende gaos dêr't de bêste bejeftige wêzen is master allinnich fan puffiness. De fermiste trein it stasjon ferlit laitsjen op syk nei de reizger. Jager krûden. Der binne grinsgefallen wêr te belje by it evenemint de befrijing fan 'e wierheid moat geheim bliuwe dêr't wy lije moatte om it sa te hâlden wêr te neamen it it is om de kaaistien los te meitsjen dy't it hiele gebou op 'e grûn smite sil. Mar hoe te learen let ? It skreaune wurd komt fêst yn 'e komst fan 'e nûmere dagen op in willekeurige lei. It wurd tsjûget net foar de stifting mar antwurdzje tusken twa humidifying dampen. Myn ûnthâld is in rauwe wûne dêr't it ferline feiten wegerje te ferskinen yn it no. 711
Sla de hoef tsjin de doar liedt ta it opstannige idee midsieuske jousting lokkich foaming de stâlen fan fet fet hynders wend oan begearte. De geur fan musk vult it krúspunt mei iriserende refleksjes mei teare oandacht lykas de eagen fan 'e krokodil boppe de baai. virale garland hong oan 'e hangers fan ljocht de see muontsen songen efterút yn 'e folsleine golf de B flat fan 'e welle. huning songs oan de foarkant fan de bakkerij oer it bist it wie genôch om Don Quichot te begelieden fan mûne nei mûne ramp yn 'e hân. Wachtsje oan 'e hoarizon de rein kaam let yn 'e hannen fan paddestoelen kinky en bochel dan de fatsoenlike Angèle streake eagen. Leading by de gewoane bridle de dauwe fan oerwagings by Pre Madame tichtby de aardige jonges sap-hongerige blêden krolle gierig. Litte wy de skulp útholje foar moaie broedsjes begjinne in petear yn it filter fan twilight om de romantyk foarm te jaan froulju iepenwurk blommen. Fallen doe opstien de fleugele hoepel pak de want foar it kastiel ûnder de dikke arbor mei tûzen permissive klusters. 710
Kleine Jean yn syn jute tas rûn as in knyn sûnder dat de hokken lije. In felle sinne oer de toer argumentearre it ferrin fan de tiid sûnder de âld man grate. Under de lean-to de wask droech de miggen sieten om sûnder dat de kat wekker wurdt. Mei losse flenzen de cabriolet mijde it ynsidint foar de beferzen skoalbern sûnder dat de hûn blaft. Yn 'e wyn Sineeske lantearnen ferbaarnd fan de iene allusion nei de oare sûnder dat de boargemaster derby kaam. De spoaren efterlitten op 'e reade ierde âlde hannen ferskynden sûnder de klok te rinkeljen. Under de tagongspoarte de bern wiene ophâlden mei boartsjen in bal rôle sûnder dat de ljip beweecht. Se stapte de trochgong oer mei lichte stappen in rieten koer op 'e earm sûnder dat de hinnen ketterje. Orgeat waard tsjinne yn de grutte kartonnen glêzen mei krêftich slikken sûnder dat de dream opkomt. As net tichtby de delling dêr't it paad draait as de heaze man Yn laitsjen útbarste. 709
Wâlden by skemer kabouters en wolven moete tichtby de royale beam fan in lêste stoarm skerp kwadraat ôf op 'e jûn fan alle gefaren as meardere kavalcades bespat mei ierde en ljocht myn iensumens myn absolute frou yn 'e foarm fan wanhopige danaides yn sliep fan gewisse as kondinsearre swirljende tsjustere tinzen magmatic kriminaliteit lêste pier fan roazen oer de steuring fan 'e offers oan 'e sylvan hear. Der wie soarch op in rûzige manier yn te foljen de wurkboat bloed teken op de resinte oerhang weave palavers foar de iik mei ivige snie proai foar apokalyptyske fallout in pear wurden begeliedend de grize guozzen rjochting de kust in iepen bernekeamer sûnder dat it each fan de prins yngrypt yn mem har aai lytse oandacht fan 'e diskrete pinne tsjin de ûnderwang dat de azem amuseart mei teare oandacht by dageljocht mei in glimke. Ik kin feroarje plakken it perspektyf altyd itselde ferlingt syn stridersspearen op Yndokina fleanmasine papier dat moai skriuwen siedt triennen op fêste tiidskalen yn attraksje fan dizze jungle wêr waard yn beslach naam troch de mouwe rjochting de bal fan de ferflokte de bernsoldaat ferniele himsels sin jaan wolle oan syn libben hoewol sortearre troch leeftydsgroepen de "read en goud" fan ús prizen sink it gloeiende izer yn vintage woundHinne en wêr ymmoraliteit om fan alles te learen. 708
Oant sjen pour ne pas avoir à redireen faisant crédit à l'avenir. Oant sjensans se retourneren reconnaissant chez l'homme le sanctuaire. Oant sjen les gens du mondeceux que nous portons en nous. Oant sjen vous les enfants du Passagevers le point clair le point lumineux. Oant sjen du fond de l'allée des hêtresen faisant offrande d'amour. Oant sjen pour une vraie connaissance,
un échange, un dialogue, une réciprocité.Oant sjen cette présencecette personne. Oant sjen pour t'entendre dire" c'est moi ". 707
Un tas de souchesà la sortie du champje traîne je traîne. Enrobé de nuages vermicellesle ciel de mon enfancetransporte des merveilles. Aparté sur le pas de portela rouge capelines'enroule sur elle-même. N'en puis-je rien extrairepas même les odeursmiasmes surgissant des camps. Affectueusement vôtrela frise du train de papier n'est plusil pleut ce soir. Ne rajoute rien à ma peinepas même un brin de muguetmais fais ce qu'il te plaît. En guise de viatiqueune carte routièrepour rassurer les siens. Une bûche tombe du cieldirectement dans le bûcherbonne affaire pour ce soir. De service pour une foisau sortir du couvre-feunous regardâmes le ciel d'aurore. En bas tout en basles vaches avaient à remonter la penteet je tenais la queue. C'était pareil dans les tempsavec de l'air frais tout autourau passage du transformateur de béton. Il y avait force guirlandes et rubansau mariage de Georges et Renéedans la barboteuse je faisais le cacot. De cette sève làje nais et meursplusieurs foisà la porte de l'amanteet cette ivresse doublée de luciditédonne sens et intelligencesans parolepour fonder la beauté insolente. 706
Le vent aimanté soufflelà où je suislégende arthuriennetrop tôt dévaloriséepar les phrases perçues. Ancré sur le monticulesans racines excessivesaphorismes et fragments amusent la galeriequand les branches sont des rayons du soleil. De mère naturel'avenir est éphémère
quand pour finirla cendre se confond avec la neige.
Les ancêtres dormentpoint encore investis, ceux-cique la marée évitealors que, bien làvarechs digitalisésils vont et viennentsous le bulbe cortical de nos frayeursle long des tranchées de la douleur. Père durmémoire de bûchecouché coupé par le traversrongé par l'absenceenchaîné par le son des clarinesla cape de berger sur ses épaules arrimée. Frère en ramuresorti de la forêt colonialeà quémander une attention doucesur le bourgeon de l'équinoxe. Sœurs vivantestranquilles en leur normalitésur qui compter en cas d'éclipsequand l'évidence s'exprime.
Et puis le vol des criquets-cerisesau dessus de Sainte-Victoireà embraser la Table Ronded'un graphe tendancieux. Le frein de la fatiguefait, l'élégance venuel'ouverture des fenêtresau matin devant le grand lit fraisquand les tourbillons de lumièreentrentpar le verger chaulé. Arvo Pärt change le songeà valeurs errantesdes violonsen pensées de jeuau goût enfantinque le triste quant-à-soirécuse d'un coup de savate mauvaise. Je précède la liasse des outrancesd'un peu de pommade de paixque notre belle étoilecardabella clouée sur la porte des grangesemprunte au livre des mystères.
( œuvre de Gore )
704
Se mirent à dansersous le feuillage désordonnéles sittelles de l'Organonsans que leurs pas résonnentpar les chambres désertesdu manoir noirque la colonne blanche de l'entréecalmait de son silenceà portée des enfantsaccourant vers le plan d'eaujeter les cailloux de l'auroresans que la carpe coopère. Il futil serace que la grise plume glissesous l'oreilleren trompe-l'œilla cane posée contre la porteà éteindre d'un soufflela bougie de la veilleencore vaillantesi près du printempsd'une présence aux phrases lisses. Medium des menottesde l'amie mon âme insoumisegrimoire des pensées souterrainescaparaçonnées de cavales tentaculairessur la sur-pointe du baldaquinque les génies du lieuavaient enfreint de programmerhors toutes tentativesde sceller de grappes d'imagesl'élan igné d'un regard aux lèvres humidespositionné auprès du désir. 703
De beam platen en is stil of moan as in azem him oanfalt fan in ûnbedoelde bult. De Wavemaster Tree of Light Effects in sinne yn 'e búk skodzje it libben grappich, bisarre, mingd. De beam snapt út 'e uvula as it skaad fergriemt sûnder winsk sûnder need krekt út habsucht. De beam yn syn teare krêft emits bûten lege muorren en copses lytse mûs ropt By nacht. De beam bloeit en komt foar as jo it net ferwachtsje om wûnen te behanneljen. Frederick syn beam aartsingel fan furtive ritsjes wit hoe te wêzen diskreet by it hawwen fan seks mei God. De beam fersegele geheimen út syn hannen út syn triennen nei de mienskiplike kearn fan it minskdom sûnder haast sûnder steuring. 702