Yn in skuondoaze
ûnder de Japanske appelbeam
midden yn wiete fallen blêden op de bestrating
grutte kat wie dêr.      
 
Har lichem wie klopjend
rôze hûd
hierleas.      
 
Ik bûgde
mei de finger oanreitsje
har neakene en waarme licheme
lei doe tsjin syn holle oan
Wy sjogge
hy en ik
en har eagen gûlen
en myn hert iepene.            
 
Ik boarstele foarsichtich har snorharen
hy draaide in bytsje de holle om
knypeage nei my
in teken
om my te fertellen wêr't hy wie
it gie.      
 
Nim in nije bocht
is bernetiid ûnskuld
werom te kommen ta dysels
en tariede op in nije berte
yn 'e perfekte sirkel
as de moanne waakst en ferdwynt
yn fernijde pulsaasjes
yn folsleinens
flinke en klauwe skonken
op 'e grûn te springen
en dig it.      
 
 
869

Pas de bruit   
plus d'images   
ainsi font font font les petites marionnettes   
de la cave au grenier   
quand le jour devient souvenir.      
 
La pellicule d'acétate se détériore   
au passage du temps   
qu'une main a oublié   
dans le placard du passé   
entre vaisselle ébréchée et vieux papiers.      
 
Les pas ne feront plus craquer le plancher   
la montre sera retirée du poignet   
finement attachée au cou   
la croix déposée   
sans que la peau frémisse.      
 
Le chien sera silencieux   
dans le coin de cuisine   
replié sur lui-même   
à lever le museau   
quant passe la fermière.      
 
Page après page   
ils lisent mes poèmes   
à haute voix   
au lamellé-collé d'une moue de circonstance   
qu'un voile de tulle évente.      
 
Nous déplierons la carte routière   
sur la table d'orientation   
pour rentrer à la maison   
ien Lêste kear   
avant la nuit.      
 
 
868

It is net dreech
it bestean ta te jaan
fan dizze kristallen kroonluchter
bloeie ûnder it houten plafond.      
 
It is net dreech
om te lêzen en te skriuwen
in moarn bedrukt mei it hillige
it gebeart losmakke út it morele sin.      
 
It is net dreech
foar trije beammen yn it sop fan maaie
te fjochtsjen yn wenromte
it wylde rûzjen fan 'e geast.      
 
It is net dreech
om it weromkommen fan 'e pastorale te predikearjen
doe't foar de spegels fan 'e takomst
keare it ûnfertochte en it net te sprekken.      
 
Wie syn earste stap
út de simmerheide
foar de eask te wêzen yn plak
nei de ûnbekende kust
eare fan wûnder
dat debet stik nei stik
de emeritus kartograaf fan it hiernamaals
op de magyske jûn
lêste applaus.      
 
 
867

Mei medyske krûden
geuren en fereaske eigenskippen
folsleine loads
spelt bollen
oan de râne fan it rieten hûs
it is drompel wêr te deponearje   
it swalkjen fan in libbensrin
sûnder der oer nei te tinken
as net de Compostela pas
stoffige fuotten
nommen troch pylgers
yn it selskip fan de nachten   
opruimen
fan it earste berjocht
ferbining tusken lichem en siel
dizze erflike sterke punten
foarby de frontline
betsjoenende vibes
troch adem en geast
út in hâlding fan omstannichheden
nei de hieratyske dunen
fan in wolkom leechte
troch lytse karakters
blyndoeken
iepen koffer
oan de druk fan in fredesoanbod
fan de moanne tusken heakjes
oer de slach fan 'e heuvels.      
 
 
866

Smaak mei wylde knyflok
Tournemire kaai
sloech it skaad fan 'e kreupel.      
 
Net te mjitten yn syn blêd fan krassen
de proai ferdwûn
foar de ready-to-wear fan ferlieding.     
 
Om de wyn rjocht te waaien
as swiete dingen weromlûke
snelle rimpels op ferdwûn gesicht is nedich.      
 
Fold werom droegen nagels
by de huverjen fan it wurd
ferryket ús sicht.      
 
Lyts te sizzen
yn in delikate posysje
foar de brek fan 'e ûnsichtbere.      
 
Se kleie oer útstel
finger op 'e trekker
de wankeljende beloften
as skuorren plak meitsje foar triennen
en dat doe't stoppe
bloedich op de lippen byt en gûlend
se smyt it bespotlik rjocht
wylst oan de linkerkant de nije wrâld opkomt
fan syn ynderlike tsjinhinger. 
 
 
865

It is dyn stim
dy't de skaad en it ljocht berne binne
myn bern fan 'e djippe grotten.      
 
Yn in trance
yn 'e holle fan in bekken op 'e grûn
Ik hie tekene wat goed is.      
 
De wyn sammele de hjerstblêden
tsjin de ferdigeningsmuorre
ûnder de skuorre fan kastanjebeammen.      
 
Krêftige en ûneinich fiere wêzens
ûntsifere it enigma fan 'e eagen fan it lichem
in ôflieding fan 'e normaliteit.      
 
Sûnder flater
foarútgong punt
op wei nei ienheid.      
 
Balansearje op 'e drompel
wat ultime loslitte
tusken fertriet en leafde
oan 'e râne fan it bewustwêzen  
Ik kaam út yn in stoarmflits
keppele oan it djippe blau fan in sensaasje
dat de spektrale leechte besocht te berikken
foar de moarnstjer
giet net foar it Malteesk krús.      
 
 
864

By de kleppen fan de leafde
Ik aktivearre de fluit fan 'e wervels
boarst skeef
by de hangers fan de Gearkomste.      
 
kop yn 'e stjerren   
op dizze greige nacht
it laitsjen fan stiennen
wie banket op in fakânsje.      
 
De fee sloech it wang
fonkeljend kwarts
op it puntsje fan it rûge graniten
fan in fernijde souder.      
 
Replika fan wurden
perforated swigs fan huning
de incise genede fan jo siel
wie in drager fan profetieën.        
 
Ratteljen fan de paraplu's
iepening gulp yum slurp
by de finsterdoar
de boeddha waard wekker
yn 'e line fan ljocht
in guipure headband
sa'n twadde natuer 
alles om syn holle
yn urginsje fan ivige fertrek.      
 
 
863