مارموت مارگوتون برای چرخاندن کتیل عاقلانه در برابر ریل گل مستعد تزئینات چشم پوشی از چیزهای اضافی خارج از جریان نبیا به درستی تزئین شده است از این خرچنگ بوته ای در حوض خشک بی احتیاطی دور ذخیره می شود به لطف باد رنگ آمیزی نقره زنده روی سنگریزه گیل. 621
پویزومیر نام او بود به خرد کردن سنگ از چکش او قبل از تخمگذار روی تخت افقی از دیوار تا کروز بگذار هوا گرم باشد باد یا باران انگشتانش سفت شد با درد تحمل شده از خود دور بودن. با رگه های گرانیت غلبه بر درد فیزیکی چشمانش پرده بود گرد و غبار و اشک تو راه آهن که از سایتی به سایت دیگر بدبختی اش را کشید یک بطری قرمز در کوله پشتی کلاه خیس شده از عرق ریش سفید از قبل در نور یک غروب جلوی آتش بخندم که جوانان تهیه کرده بودند. 620
چرخش صورت در تمپان ایوان داربست ها را برچیدند گاری را آورد با گاو گال درود بر چوپانان به چوب های غرغورشان تکیه داده اند چوب مرده را برداشت برای آتش کسب و کار خودی هچ شده به آهنگ جریان از کوه با کناره های پر درخت در وزش باد شدید تخلیه می شود حمایت از جلو پنجره ها دفاع عجیب با خون مخلوط با عسل که طوفان نتوانست آن را احاطه کند بدون اینکه فرشتگان زنگ را بزنند بدون هولابالو آب ذوب یخبندان امضای اختصاری در پایین ویرایش با دو دست قاپید بدون خرد کردن کلمات قطره قطره از یک مکالمه بدون تغییر 619
نفس خشن وحشی سقوط آزاد سنگ به پایین غلتید در هیاهوی درختان له شده در پایین دره تا سیلی از تنظیمات. درختان صنوبر نشان دادند جدا شدن گوشت از استخوان ها فک ها ترک میخورند چشم ها برآمده می شوند در پایان زمستان در آغوش این زوج دیوانه پوسته های خشن سینه ای که کتف را نشان می دهد ترنجک زودگذر از سر راه پاک کردن آثار گذشته غرش جانور وارد ورزشگاه شد شعله ای که تا آسمان می رسد زیر ذغال‌های داغ بی‌عقل قدم گذاشتن در پایان تابستان جایی که معمولا یک دسته چوب مرده کار را تضمین کرد از سرزندگی دوباره 618
Poussée rouge des calames à l'abordage un crêpe au veston porté à la sortie de l'église. La crème chantilly de la nebbia écarte ses paupières devant le réveil de la rosée aux yeux de laitance douces amandes des œufs de grenouille en bord de mare. L'éveil en coordonnées orthogonales se prend les pieds dans le cordage à cheminer par précaution در پایین دره qu'il se complet le temps d'une pause à se pâmer d'eau pure l'espace du matin que le corps ablutionne. Immobile et serein malgré ses moustaches l'encadrement se mire en son reflet. گسترش les silences sur le marchepied du train. 617
Surgi d'entre les fourrés
la pelisse rousse sur le dos
une peau de blaireau à la main
l'homme d'avant-garde.
Accroupi
tout en avançant par petits bonds
ses grands yeux tournés vers le ciel
il était la nature vivante.
Une charrette passa
granulant quelques graviers
un fouet claqua
le cheval se cabra.
Au profond des chablis
l'émoi fût grand
بدون گریه
l'aigle s'envola.
Passa alors le maître des chaumes
l'embaumeur des solutions feintes
le traîne-misère des rassemblements
l'esbroufe de nos campagnes.
Fallait s'émouvoir, se congratuler
se tenir sur la pointe des pieds
en se poussant du coude
afin d'être là, sur la photo.
L'homme à la peau de blaireau se redressa
brassant l'air
de gestes mystérieux
tel un sémaphore en sortie de brumes.
Il revenait chez lui
après une longue absence
en bord de chemin
un large sourire trouant sa barbe.
Frère des hautes herbes
sois le papillon furtif
le joli hérisson qui m'attire
le cerf et le sanglier
au profond de l'âme
la venue d'une tendresse
parmi les fruits rouges de la haie
à rassembler nos habits du dimanche
pour chemin faisant
étirer les fils vierges
telle crépinette sur l'ouvrage de fin d'année.
616
با وفاداری به منبع aimer et mourir. Point de sceau در پایین صفحه. Passer le gué pieds nus purifie le cœur. Revenir en arrière ne paie pas de mine. Effleurer le temps étanche les souvenirs. A croupetons en bord de falaise la terre tourne. Remonter la roue de fer aurait suffi. En sandales descendre à la fontaine réveiller la vouivre. D'exil en exil tisser la couverture de survie. Et rire rire par dessus les nuages. Sans accroc à la toile la route est longue. Se sentir accompagné dès la sortie du tunnel. Ma conscience devant l'univers devance les saisons. De l'hiver retenons les réserves de l'écureuil. Au printemps soyons l'ours au sortir de son hibernation. A l'été respirons le vol de l'aigle. En automne rentrons nos blancs moutons. 615
خود را برای همیشه نقاب بزنند درام رول بدون اینکه شب بیاد از دره ها عبور کنید صدای آفتابی باگ ها زمان ها صورت ضامن فراموشی عرق سرد از ته چمنزار monte le chuintment brossاین است پوزه گاو راگد گورد افسر مغرور گمرک با لذت غرش می کند صورت ماه از خرابه ها شکل سفید پر رو بدون اینکه عزاداری ظاهر شود نگاهی از شور نرم پتک به پوست قوچ ضربه زد تا صداها به هم وصل شوند فوم و فواره به هم می رسند سوراخ های بینی پر سر و صدا کاراپات عنکبوت های آبی بیسک ریسک از موسیقی محلی در بریک-آ-براک از معتبر چشماتو باز کن زن مرد خود را می بندد به بهشت فقط خوشحال نخل لاجوردی را راه راه می کند سریع سر خوردن تنبلی ذهن در برابر سینه شما یک شکست و پرویت دود سفید ناپدید می شود. 614
Essence magique errance à quand le carrefour du feu ardent tu mets tes chausses et rentre la chemise sans le dire une douleur vive au ventre tu recherches l'ombre toi le soleil en quenouille et pose la main sur la poutre maîtresse sans que les cieux pâtissent pommettes rougies passent par la fenêtre les retenues désuètes un feston de lumière au carême d'être tu prends la vague de plein fouet ne recule devant rien la gorge nue figure toi que je t'aime et fais bonne figure assis sur le siège haut le tilleul bruissant d'abeilles le chien court sous la tonnelle et lève la poussière accueille et tais-toi brûle d'une allumette la luette de l'esprit pour un sourire aux lèvres humides à l'éveil des âmes libres la pensée est sereine pétris tes souvenirs par une déglutition active demeure le goût du sang aux mains tremblantes au petit jour tu verras l'ouverture de la dure mère replète en ses ondulations au creux de ton épaule lâcher prisه à la fibre secrète le pansement discret un bouton juste un petit bouton jaune pour désarçonner ton corps sage aux mille pertuis être de garde et d'estoc toi le millénaire des prairies de montagne sois la digitale bleue du signe mystérieux verbe incarné que le doute anticipe زندگی من mon immense vie à l'angélus vermeil d'une coupe profonde vent ô grand vent souffle sans fatigue les girouettes crient 613
در موانع ذهن پرنده شیرین وجود دارد در حضور او راه برو و نفس بکش. زنجیر خشن است مثل تورم زمین se soulevant de l'océan. بدون اضطراب ouvert sur l'infini فراتر از دیوارهای انکار. ظرافت چمنزارها est lustrée de fleurs jaunes رنگدانه های دوست داشتنی. و وقتی دور می زنیم sur soi et que l'on touche پرنده شیرین, هنوز. روزهایی اینچنین à la volée عمیق در داستان های ما. 612