ලිවීමට
එකිනෙකාට කියන්නට
හෙට අව්ව වැටෙන බව
මනාලිය හා මනාලයාගේ කූඩයේ පවත්වනු ලබන දේ
අනාගතයේ කුඩා දරුවන්.      
 
Des bambins coiffés d'une couronne de blé   
Avec des fleurs entre les épis   
Et qui babillent sous la brise légère  
Alors que les patous bruyants   
Encadrent le troupeau.      
 
හොඳම සතුන්ගෙන් සැදුම් ලත් රංචුවකි
කඳුකර තණබිම් සහ රූපවාහිනී කතා මාලා
පාස් එක ළඟ උඩ ඉද්දි
වලාකුළු වඩා හොඳින් සිපගන්නේ කවුද?
පාෂාණමය කඳු මුදුන්.      
 
නාස්ති නොකර ඉමු
අපි අපේ ක්‍රීඩාවේ ඉහළින්ම සිටිමු
ඒකාධිපතියන්ට එරෙහිව සටන් කිරීමට
ඇසේ කොනක් සීරීමට ලක් කරන අය
අමතක වීමේ රාත්‍රියේ රැඳී සිටියදී.      
 
අපි පයින් යමු
කාලය නාස්ති නොකර
සත්‍යය අසත්‍යයෙන් ගලවා ගැනීමට
අපි හොඳ පිටි ගුලිය වෙමු
සෙල්ලක්කාර අරගලයක් මෙන් ඇනීමට.      
 
Derrière le décor   
Il y a le corps des hommes   
Tout près de la terre   
Éclairée des cris d'enfants   
D'avoir été abandonnés trop tôt.      
 
මුතුන් මිත්තන්ගේ ජයග්‍රහණ විනාශ නොකරන්න
කුටිවල පරිස්සමෙන් ජීවත් වෙමු
වහලය කැඩෙන විට අපි හුස්ම අල්ලා ගනිමු
නුවණැති හිම වල බර යටතේ
කවියා විසින් රැස් කරන ලදී.      
 
අප ඉදිරිපිට ආලෝකය
අතේ
උගුර වටේ මෆ්ලර් එක
වසන්තයේ කුරුල්ලෙකු මෙන් සිසිල් වීමට
එළිමහනේ විසිරී ඇති වද ඉදිරියෙන්.      
 

1014

එයා ඉන්නවා
මට මුහුණ දෙමින්
නොදන්න එකා
මේ අනිත් මම
පුදුමයට
එය හිතාමතාම නම්
ඒක ගොඩක් වෙනස් කියලා
ඒ ප්‍රශ්නය වටා යාමටයි
විදේශිකයෙකු වීම වඩා හොඳ අපි එකිනෙකා දරා ගනිමු
සරල බවින්
බිත්තියට එරෙහිව නාසය
ඇති දේ මෙනෙහි කිරීමට.        
 
Toi   
Et moi aussi   
A refléter ce qui s'est passé   
Et qui renaît dans l'autoportrait   
Allongerons le pas   
De constellation en constellation     
En évitant d'avoir la nausée   
Au passage des trous noirs.       
 
එන්න
සියලුම පැමිණියන්හි සම්පීඩනය තුළ
මගේ පැරණි කටහඬ කෞතුකාගාරය
එන්න කොඩිය ඔසවන්න
අපගේ මිත්‍යාවන්ගේ බාධකය මත
වචන වලින් වැරදියි
යුධ සමයේදී පියාසර කරයි
අපිරිසිදු ඇසුරුමේ දැවෙන හුස්මට
අමුතු අපේක්ෂාවක ක්ෂිතිජය දෙසට.        
 
ඔබට
ඔව් ඔබ
ඉස්කෝලේ ලොකු කණුව
සරත් සෘතුවේ සුළඟින් වද වූ චෙස්නට් ගස් වෙත
මට කියන්න ඔයා කොහෙද කතා කරන්නේ කියලා
බොහෝ කථා පිළිබිඹු කිරීමට
නුදුරේදීම නැතිවෙන අතීතයක්
එය රාත්‍රී අවකාශය පවා
අවබෝධයෙන් මිදෙන්න බැහැ
මදුරුවා ඉදිරිපිට
කවුද ජනේලයට තට්ටු කරන්නේ.      
 
Purpurin පැතිරීම
මෘදු බුබුලු   
වේවැල් කූඩයට අහුලා ගත්තා   
සංවෘත ගල් තණබිමෙන් පිටවීමේදී
බලාපොරොත්තුව රතු වෙන්න පටන් ගත්තා
හරියට ජැකට් එකේ එල්ලෙන පොපි ගෙඩියක් වගේ
මංගල්ය දිනය වන විට
සිහිනය දම් පාට තීන්ත සමඟ මිශ්ර විය
අදහස් දැක්වීමකින් තොරව ගමන් කිරීම
ක්රූපන් සමඟ
පින්තූරයෙන් පින්තූරයට
විසල් හදවතක් ඇති කලාකරුවාගේ සැහැල්ලුවෙන්.      
 
 
1013

Fibrilles de Dante   
Aux creux laiteux des abîmes   
Le collagène des peaux fripées   
S'écoule sous le bruit des canons   
Rencontrant la déchirure de l'homme   
En proie au désespoir   
Tapant des pieds et des poings   
Sur le sol noirci d'une cour d'école   
Jonchée de débris d'obus.      
 
Il y a grand malheur   
Et le printemps se reflète dans les fondrières   
Entre les véhicules blindés immobilisés   
Proposant quelques fleurs   
Au cœur déchiré d'un peuple   
De femmes et d'enfants terrés dans les abris    
Et d'hommes haves   
Se courbant sous la mitraille   
En traversant la rue.      
 
Des chiens errants   
Parcourent les ruines   
Des lambeaux de tissus   
Pendent aux fenêtres énuclées des immeubles   
Il faut escalader des tas de gravats   
Pour aller voir où l'on habitait   
Parfois l'odeur de décomposition    
D'un corps sous les débris   
Est portée par le vent.        
 
Pleurer   
Se tordre les doigts   
Rassembler quelques brindilles de bois   
Pour allumer un feu entre deux briques   
C'est tout ce qui reste   
De ma maison en humanité   
Devant la démesure    
De cet être détestable   
Qui a maquillé sa monstruosité   
Sous quelques propos fallacieux.      
 
Nous irons bientôt   
Contaminés par la radioactivité   
En colonnes   
Par la route défoncée   
Se presser au bord des charniers de l'hiver   
Sous l'œil gris de l'oubli   
Quant à la volée le glas sonnera   
Peindre une colombe puis un cœur   
Sur l'écorce des consolations.      
 
 
1012

Un roc où demeurer    
En surplomb de l'espace    
En oubli de l'époque    
Jailli d'on ne sait d'où    
Mais puissant    
Appelant à l'existence    
De tout temps    
Manifesté en cohabitation    
Par le haut    
Pour venir peu à peu    
Sur le devant de la scène    
Chargé d'un lourd passé    
Jouant de notre orgueil    
Hors des profondeurs de l'instant.        
 
Un arbre    
Une sentinelle sur la cime    
En refus du néant    
Jaillissant d'une fresque    
En éclairage de l'aube    
Passant discret    
Décoiffé par l'errance    
Merveille d'obstination    
Intervenant en Finisterre   
Éloigné des derniers soins    
Porté à l'essentiel    
Repère levé tôt    
Racines retrouvant dans l'anfractuosité de la roche    
Les composants de la Vie.        
 
Puis loin devant    
Ailleurs et en bas    
La mer des merveilles    
Etat latent de l'univers    
Où le voyageur aux mains ouvertes    
N'échappe pas à lui-même    
Retourné par l'expérience    
Bouleversé par l'espérance    
La tête de lucidité faite    
De chants de musique et de poésie embarqués     
Sachant qu'au terme du périple    
Il n'y aura foi    
Qu'en l'esprit et l'âme ordonnés    
Sur la houle légère du mystère.        
 
 
1011

Partir    
À crocs et crins    
Sur le chemin    
Vers le ressaut du rien    
Sans mail qui m'aille.    
 
Avec simple mémoire    
Gainée de pierres sèches    
Sous la poussée de la traverse    
Portant mal aux ardents    
Le soir    
Dans un creuset de nulle part .        
 
Ne t'affole pas    
C'est autorisé d'être fol    
En cet endroit    
De mystère    
Indissociable de la mort et de la vie    
Comme vibration à hauteur    
De l'obligation    
D'avoir à progresser    
Quoi que cela coûte    
A nos instincts.       
 
Je suis    
J'ai cru    
Dans l'incendie du silence    
Pouvoir fouler l'horizon    
En grand équipage    
Bardé de mots de miel et d'esprit     
Jusque dans les griffes de l'ordre    
A manduquer    
De barbarie en sainteté    
Les éclats de chair     
Versés sur papier blanc.        
 
Afflux inénarrable    
De l'ignorance    
Le long des barbelés de l'enrégimentement    
Des frères et sœurs    
En quête de salut    
A élever prières et chants    
Comme chiens en maraude    
A chaque croix ou cairn    
Pour peu que nuage de poussière    
Au devant de la troupe    
Dessine visage en Finistère.        
 
Bulles    
Maisons de poupée    
De l'enfance éternelle    
Aux confins de la joie    
Je résonne à l'esprit de la lettre    
Sans matière à se mettre sous la dent    
Trois petits tours et puis s'en vont    
Jaillie dans l'échancrure d'une parure    
Accroc recelant paroles et gestes    
Alors que passe la carriole    
En destination de la source.        
 
 
1006

Je m'isole   
Et me plais en soleil   
De mars aux pissenlits amers.      
 
Je craque l'allumette   
Sur la dalle de ciment   
Portant poulaille au paradis.      
 
Je trace les traits de lune   
A la porte des fermes   
Au cloutage parfait.      
 
J'écoute ce qui va venir   
Mais rien ne vient   
Hormis la foi en cet appel.      
 
Je suis sûr que les mûres   
Glousseront d'aise   
Sous la dent du renard.      
 
Et pour que passe la forme   
Je souffle je souffle   
Sur le brasero rigolo.      
 
La peinture craquelle   
A tire d'aile   
Le printemps se ramène.      
 
Puissions-nous les êtres de ce monde   
Porter en avenir   
La lumière éternelle.      
 
A couvert sous la ramure   
Près du pré où paissent les bêtes   
L'aurore s'est posée.      
 
La source coule   
Les oiseaux piaillent   
L'amandier fleurit.      
 
 
1010

ශාන්ත-චාල්ස් වීදිය
එය අඳුරු විය, සීතල හා තෙත්
අම්මට ඇවිදින්න බැරි වුණා
පිටත ඇය තවමත් දුවමින් සිටියාය    
සහ මමත්
මට දුවන්නේ නැතිව එළියට එන්න බැරි වුණා
සහ වැටීමට
මට මතකයි මගේ දණහිස් ඔටුන්න හිමි වුණා
දක්වා 8 කොහෙද 10 වසර
ඒ වගේම ඇය කතා කළා
මට නිතර කියන එකෙන්
ලුසිග්නන්ගේ සහෝදරියන් සමඟ ඇගේ වේදනාකාරී රැඳී සිටීම
මම අඳින අතරතුර
වාෂ්ප උළු මත
ඉන්පසු ඔහුගේ ජීවිතය ශාන්ත නසයර් හි
තාත්තා මුණගැසෙන තුරු.      

අපේ කාමරයේ
ශීත ඍතුවේ දී සිසිල්
මගේ සහෝදරිය සමඟ
එතන අපේ රහස් ජීවිතය තිබුණා   
දෙමව්පියන්ගේ හාදුවෙන් පසුව     
ආලෝකය නිවා දමන්න
අපි හමුවුණා
අපේ බල්ලන් සහ බළලුන් සිටින පවුල තුළ
ඒකෙන් මම කථාංගයක් විවෘත කළා
නිදාගන්න කලින්
ඊට පස්සේ උදේ මම සටහන් පොතක ලිව්වා
ආයෙත් මොකද උනේ
රැස්වීම්, උපත්
සැප දුක
සමෘද්ධිමත් පවුල් ගසකින්.      

ඊට පස්සේ අපි මාරු වුණා
ඉන්පසු සියල්ල වෙනස් විය
වින්සන්ස් මහල් නිවාසයේ හිරු ගොඩක්
හා ඔබ ආවා
ඒ වගේම හොඳ වුණා
අම්මා තවත් දිව්වේ නැත
ඇය කතා කළේ අඩුවෙන්
මම නම්, මම මගේ කාමරයේ රැකවරණය ලැබුවා
නව යොවුන් වියේ නිහඬතාවයට ඇතුල් වීමට
තාපදීප්ත අරගල මෙම තරණය
අඳුරු සිතුවිලි සමඟ
ඒ කවිය සහ ක්‍රීඩාව අවම කිරීමටයි.      

Frugères දී
එය නිවාඩු දින විය
මම කඳවුරේ ගත කළ මාසයට පසු ඔබ සමඟ එකතු වූ ස්ථානය
ඒ වගේම ඔබව නැවත දැකීම සතුටක්
බලහත්කාරයෙන් මා පසුපස ගිය ඔබ
සහ එක්ව පහළට යන්න
උල්පත දෙසට Pradou දී
අල්ලපු තණබිමේ පාපන්දු සෙල්ලම් කරනවා
නිල් කරත්තය සමඟ මුවර් එකේ
Lacombe සහ එහි විශාල ගල් දෙසට
ඊට පස්සේ මැඩ් ආවාම
එය තුනකි
අපි කන්දට යන බව   
Rencontrer la chèvre de monsieur Seguin   
Que tu tirais par la corde.      

 

1009

Énergumène    
Aux quatre âges de la vie    
En préparation de l'ascension.        
 
De l'humble volatile de basse-cour    
Le jeu prit forme    
En appui terrestre indispensable.        
 
Puis ce fût la chute    
Dans le grand chaudron des pressions    
Nécessité des enfers.        
 
Destruction des systèmes figés    
Ouverture aux forces neuves    
En présence des Invisibles.        
 
Pour loin des équilibres    
Prendre conscience du jaillissement    
Où nul ne sait où il va.        
 
S'échappera le verbiage feuillu à l'excès    
De l'homme proche de l'animal    
Se dévorant lui-même.        
 
Rencontrerons le scarabée bleu    
Seront capables de réduire les contradictions    
Les époux gardiens du trésor et supports de l'envol.        
 
Alors le cycle sera réalisé    
Le visage du vieillard retrouvera les traits de l'enfant    
Dont le regard sera celui de la chair.       
 
 
1008


 
 
 

ඔහු සෛල බිත්ති සීරීමට ලක් කළේය
සැබෑවට
ආලෝකය කිරීමට
නියපොතු ලේ ගැලීම සඳහා
           රතු සලකුණු වලින් සැරසෙන්න
                    මාංශයේ සහ ආත්මයේ සම්මුතිය
නිර්ලජ්ජිත ලෙස
          ඔහු එහි ජීවත් වූ බව පවසන්න
                    ඔහුගේ අස්ථි සහිත අතින්
                                 සැකය සහ බලාපොරොත්තුව
තවමත් ජීවතුන් අතර සිටීමට
           මොහොතක් පමණක් විය
නිශ්ශබ්දතාවයේ පඳුරට විරුද්ධ වීමට
           එය ඔහුව සෙමෙන් බියට පත් කළේය
                     දහසකුත් එකක් වධ හිංසාවලින්
                                   මේ රාත්‍රියේ බල්ලා සහ වෘකයා අතර
සාමය සඳහා
          මිසයිල වැස්සේ
                     උඩුමහලේ
                                    මීයන්ගේ මුද්‍රා නාට්‍යය
ඇත්ත වෙන්න
          අහස නොමැතිව
                    මුහුණක් නොමැතිව
අසල්වැසි කිරීමට
          අවසන් වරට
                    ලෝක දෙක අතර
පිළිතුරු දීමට
          අහන්නේ නැති ප්‍රශ්න වලට
දොර විවෘත කිරීමට
          සිදුවන්නේ කාටද යන්නයි
තේරුම් ගැනීමට
          තවත් ගන්න දෙයක් නැහැ කියලා
තුවාලය ආපසු ලබා දීමට
කැඩපතේ අනෙක් පැත්තේ සිටීමට
එකිනෙකා දැකීමට
           නාස්පුඩු වලින් ආනුභාව ලත්
          සහ හදවතින් ප්රඥාවන්තයි
මවගේ පියයුරු සොයා ගැනීමට
          මතකයේ අවසාන ලා දුඹුරු දෂ්ට කිරීමට
බැබළෙන්න
           නැවත නැවතත්
                     පෘථිවියේ සිට ආලෝක වර්ෂ
ලිවීම සඳහා
          මාතෘකා රහිත
          රයිම් හෝ හේතුවක් නොමැතිව
                    " අපි වැඩිය දන්නේ නැති බව
                    යථාර්ථය කුමක් වුවත්
                    ඔරලෝසුව නැවතී ඇති බැවින්
                    මොකද අපිට රූපය තියෙනවා
                    සහ අර්ථයේ මායිම් ඕනෑවට වඩා අල්ලා ගැනීමෙන්
                    පොත් අළු වෙනවා
                    ප්රමාද වී විවාහ වීමට
                    හිම පියලි
                    මැච් කෙල්ලගෙන්."   
 
 
1007

Plonge    
Dans l'abîme gris des recouvrances    
Le murmure frileux d'un lever de jour.        
 
Les mains ouvrières    
Vers un ciel sans horizon    
Palpent la Joconde sous son verre de protection.     
 
Rien à donner    
En cette coulure fraîche    
Le pas se fait pressant.        
 
A mi-chemin    
Ça s'arrête    
Le temps d'une étreinte avec le Rien.        
 
Tombera tombera pas    
Le ciel déclinera    
Branche branlante à portée de main.        
 
Valseront les qu'en dira-t-on    
De Mère grand aux oreilles d'ours    
Le soir en infiltration dernière.        
 
Tout ça pour ça    
Une musique de chambre sans chambre    
Nature quoi !        
 
 
1005