A trois, renverséassez seul pour ne l'être jamaiscette avancée de couleurs à contre courant de l'énergie muette .Le vrai guérisseur ne s'embarrasse jamais des sources de son donil est, خواهد بودil est de tout âgeveilleur de l'autreadepte de la différencepasseur de la clôturesa main magnétique se pose sur le cœur de celui qui demandeet tout irradiede par la flèche si légère dans cette mainfermeil est le calligraphe de la foi .Ici,j'acquiers, je devienset à s'y prendre je me méprendspour être infiniment seulà se souvenir des origines trinitairesà détecter les nappes d'eaux vivesà écrire l'inentamé sur les yeux clos de l'aiméau vent divin il demeure .Ici, personne n'est en haleine d'êtrerien que de la grenaille au fond du puitsjuste permettre hors apparenceau souffle de devenir trace,trace vivante des ombres et des lumièrespour qu'à l'aubelever le voile de l'épouséepasser les portes de l'oubliet neige éclose l'espace de nos nuitsoser le pas de troisun libre courtun commencement.
(peinture d'Elianthe Dautais)192
Écrire comme si on disparaissaiten cette usurepierre à pierreoù construire l'impact de la brûluredu regard sur les mots morts .Accumulation du verbiagesans choquer les contingences .Indifférence sans pli et sans coutureinondant de lumièrece que l'autre offre ,ce que notre peau de chairdonne en pâture à notre peau d'ombre .Menaces ,étincelles d'entre boue et ivresse ;se faire tremblementen totale allégeance à l'amitié,sans abondance ni oubli ,atteindre l'autre rivede joie et de tristesse mêléssur la jointure obsidionalede ce qui sursoit ,vers le résultat précieuxoù vanités excluesse fracasser sur le corps de l'écriture .189
Énigme du Grand Silence en posture aléatoire quantique résolument notre , en cette possibilité de convoquer l'infiniment actuel , l'infiniment partout , l'infiniment non existant , en soutien du respect dû à cette Nature si libre , si fragile , si monstrueusement violée , par l'oeuvre du serpent biblique apte en son rôle malin de faire éclater les asymétries à des fins de destruction .
Il est des nuits où se parant des flammèches d'un arbre de rencontre pourfendre les nuages de l'incohérence avec l'épée de la parfaite compréhension et effectuer aux confins de l'intelligence universelle les amples moissons de l'émerveillement .
De plus, ils sont passéssans omettre les vraies valeurs.Ils ont cherché, ils ont trouvéla semence du semblable.N'ayez crainte du récit en sa simplicité,soyez de mèche avec l'indicible.En face du trésorils se hâtent et lui crient leurs attentes.La trame se déferaitsans préparation, sans repentance.Au repas, des chants nouveauxle monde nous appartenant.Une longue histoire d'allianceentre le fonds et la forme.Les superstitions n'ont guère de substancesans le dégoût de la connaissanceLe deuil, la tristesse, l'oubliun champ dévasté par l'inondation.Dire faussement du mal de l'autrepuis s'en aller à reculons.C'est simple, c'est clair, c'est concret,les vrais pâturages de ton cœur.Les coulures de goudronsont les pleurs des tempêtes passées.Ma main, d'un reflux acidejamais ne jugera.En conséquencetoute réminiscence est oeuvre destructrice.Les sacs de cendres se sont ouvertsà bon port.Ta voix s'est fait entendrevoix miroir de mon visage.Ta voix planait sur les eaux,un don à recueillir.Ta voix,porte-greffe de la plante fragile.Ma voix, mon ange,derrière les friselis de ton rire.Si la mort creuse le champ de la désolationelle ouvre en même temps celui de la communion .Communion des âmesaimantes et aimantantes.186
توپ رویاها فرقه های اسرارآمیز زرق و برق قطع شده چرخش .
آونگ فوکو بر سر مؤمنان تاج گذاری شده با لورل و حمل سیستوس.
طوفان ایکبانا چراغ ها در انتهای میله های فرفورژه سر و صدا کردن مجمع آهنگ های کریستالی برخوردهای اقیانوسی جریان امواج گرد و غبار را دفع می کند اعطای خود آخرین وزن کشی ارواح مقبره زیر ریل های تصویر سنجاق شده در این دوران عاشقانه با هزاران حشره برخاسته از سینه های فراموشی در المپیک بادی جوان می دانند چگونه انعطاف پذیری خود را ایجاد کنند به جویندگان راز .
A petits coups d'ailes parfois se reposant sur une queue fourchue les mufles s'accordaient. Campés sur leurs sabots le corps lourd ils bombaient le torse. Salis par les mucus échangés leurs gueules nourrissaient de profonds rictus. Les ailes brassaient la lumière pour quelques confusions passagères faisant s'envoler la poussière des anges. La larve et le taurillon faisaient foi de vie leur suint ostensiblement odorant. Les yeux injectés de sang ricanaient d'avidité pattes et sabots cliquetant une bourrée. " Viens l'animal et me dit à l'oreille que le temps est venu. Qu'étendre ces conflits au monde des entrants permettrait de signer l'absence d'origines. Que d'un saut de puce à un autre saut de puce la montée en puissance de la connaissance ferait tâche de sang sur la patène. " N'était cette danse à la vie à la mort serions en élévation ما les étoiles de la mélodie à venir.
D'entre la circonvolution et l'échappée le son grave des trompes scandinaves lève la brume .
En marche , les lumières géométriques caressent le grain de la toile .
Les écoutilles ensablées à fleur d'eau laissent passer les naufragés .
Par la fenêtre un soleil aiguisé annonce le jour qui point ; Libres montagnes couvertes de neige les mains se tendent ; petite flamme au fond des cœurs .
Avancée sous les fresques de la nef vers le saint des saints ; les cloches sonnent à la volée .
از آنجایی که دیگر باعث غم و اندوه من نمی‌شوی و خاطره‌ای که از تو دارم در سختی‌هایی که دارم از بین می‌رود، سپاسگزار خواهم بود اگر احساسات جدید من را که روی این دیوار رونویسی شده برای تسکین زخم‌هایم تشخیص بدهی..
انگشت برافراشته در برابر جام تمشک امید است
قطب ظرافت در پیش است. من پیشرفت کردم و این مسابقه من را به سمت
مدت جهل فعلا, کمر با قدرت بسته شده است, مورد مداقه قرار دادن
با همسالانم, به عنوان نژاد کیهان, سکوت زمین
که می لرزد.
از طریق بلایایی که باعث خشکسالی و سیل بسیار شده است
راهم را از میان جنگل های ویران شده طی کردم، جایی که بدون غش کردن
سرسبزی راهم را در سایه شعله رحمت حک می کند
تاج گذاری شده با هزار شمع تفکر.
از این به بعد دیگر حجاب اتحادیه را پاره نخواهم کرد
به سلطنت او بپیوند ; و زود برخاستم گلها را می پاشیدم و
شعر زخم های شکاف رنج را به این دعوت بپذیر
از چارچوب زندگی معمولی بشکنید و پشت نماد مقدس را کشف کنید
توجه به حکمت بی پایان تبدیل می شود، عشق لطیف آنقدر نام تو
زیر نیش لب سفید قیامت می درخشد.
فنجان هایی با نقاط سفید کوچک روی زمینه ای از خون وجود دارد که
سخاوت نمی تواند برسد. همچنین طلوع و طلوع سحر قبل از آفتاب
عظمت تو فقط می تواند از این تلاش انعطاف ناپذیر برای متولد شدن فراتر از ما حمایت کند
فعالیت های بی فکری که روزانه ما را به انکار واقعی خود سوق می دهند
طبیعت و از دست دادن هدف.
با اشتعال شدید وارد راهروی خانه مان شدم
ملاقات. Reason با عجله رفته بود تا جایگزین شود
ناله از ضعف مفرط مرد در تن پوش با فریاد
گوشت کبابی نابودی. بودن, می دانستم چگونه بال هایم را برای وارد شدن بچینم
نفوذ به مقدسات, اتاق کنسولی وسیعی که به
بازگشت پسر ولخرج.
نمی دانم بنا تکان نمی خورد و می توانیم
جلوی اشک هایمان را در جلسه آخر با طعم زندگی ابدی بگیریم
شب بالاخره دست مهربان میز ان ابیمی را نوازش خواهیم کرد, که
که با لطافت اما محکم, و از ابدیت, با ما تماس خواهد گرفت
کار ما را کامل کنیم.
پس از آزاد شدن می توانم با تماس مرموز موافقت کنم
با موجوداتی که لباس‌های سفید پوشیده بودند از میان جمعیت پر سر و صدایی که شادی می‌آمدند
ارتباط انسان را از چشم انداز اعطای چیز گرانبها خوشحال می کند
عنایات قلب ما سرانجام به اعتلای روح به خلأ فضاها لنگر انداخت
نا محدود.
گریه نکن. نگاه خود را به سمت شاخ و برگ های بلند بالا ببرید. بودن
همسو با آب و هوا. سرزمینی را که از آن آمده اید نادیده نگیرید. بسته شد
درب بعد از من. به راه رفتن ادامه بده. نگاه کرد. ممکن است شما باشید
با دیگری ملاقات کنید تا به طور تصادفی باتوم را در چهارراه به او بدهید
در لبخند غمگینان.
L'Esprit est ce qui engendre, transforme, met en œuvre les idées. Il est l'apport extérieur dont on ne sait d'où il provient, et qui peut même provenir de l'intérieur.
Le Réel est l'ensemble de toutes les "choses" qui existent ; il est la chose qui contient et lie et met en œuvre toutes این چیزها. Il est le kit reconstitué et qui fonctionne.
Il n'y a pas de réel sans idée puisque ce qui est réel a forcément une forme : l'informe pur est le néant. L'information est au point de complexification du contact avec la matière une sorte de pulsion subliminale venue d'ailleurs et qui pourtant fait poids. Le Réel est donc Esprit ; le Réel est un Esprit qui pense des idées, y compris l'idée de substance par laquelle les idées s'incarnent en choses pour les consciences particulières qui participent de cet Esprit.
Ici sur la photo, il y a les choses qui semblent exister, mais qui pour vraiment exister, c'est-à-dire se pourvoir vers l'extérieur - ex-istere - et se montrer, ont recours à l'Idée, composé complexe rassemblant l'observateur, son intention et l'outil appareil photo. Ainsi la scène prend forme avec l'Esprit débarqué par la sollicitation active de l'inventeur plasticien. Et c'est à ce point que l'on peut parler du Réel. Un Réel, composé de matière ou substance ou chose, d'Idée sollicitante et de l'Esprit.
Du Réel à l'Esprit il n'y a qu'un pas propice à un changement de niveau de conscience, à une stimulation de la raison en vue d'être là, en accord non duel, pour faire un pas de plus.
