Elle marche en plein jourla logorrhée ductilepatte duveteuseet peau bouillonnanteelle ombre l'asphaltede sa quenouille d'Arc .Ennemie des perfectionsle baiser des visiteursnoircit le chambranle de sa portebouleversante caverneoù trône le Dieuque son profil aguiche .Désinence d'une substance infrangibleelle monte méditante la colline aux trois potencesaspect hésitant des coutumes de l'espritelle remise le sabre des amantsaux champs des Intouchablesrasantfuligineusel'ombre du néant .283
Ne pouvant supporter d'être en villégiature de la Vérité je m'efforce en face d'une vie mienne de ne pas profaner les tendres et sagaces crinières du chant de l'obscur .
Je plonge et fouille les magnificences de la nuit cathédrale .
J'accompagne les gerbes de terre et de sang giclant hors des tranchées .
Je filtre et laisse passer les pesantes pensées de l'espoir .
J'arrache à la mort ce qui n'est pas né et dresse sur le bûcher des circonstances les grandes rosaces de lumière .
Ombre Cécité progressive Graduellement j'éclate et parsème d'une myriade de fragments l'énigme des jours à venir éblouissement ultime d'un crépuscule à l'orée d'une dernière visitation .
Mains tendues j'implore le vaste ciel et féconde notre terre ultime élan à revenir vers soi éternel retour du pourceau fabuleux vers la source où se taire .
A contrario du mystère du verbe Il y eût l'illumination d'un soleil spirituel Écartement des données primesautières Splendeur reconstituée du désir Sans que la phrase se dégrade .
Mienne est la tâche Au passage inattendu de l'obscurité Eclipse d'une vision première L'énigme s'interpose Sans que négligence fasse loi .
Fort de lumière L'obscur vitrail révèle son envers Martyre devant la porte des anges S'ensevelissent les trésors de l'appartenance S'enfle la transcendance du point final .
Conscience d'être ceriseSouffrir de tant de conscienceSourire du noyau à la pulpeQue me soit donnée l'âmeIrradiante âmeAu sortir de cette déchéanceParfois souffranceEn illusion de tant d'absencesCoagulées au mirliton des afflictionsEn rachat d'une tristesse humiliéePuis vivre éternellementChêne liège naisseur de peaux parfuméesEn sudationTraces de laves pétrifiéesAu soleil qui verse la nuitAu cœur même de la beautéRencontrer l'ours du pays des graminées souplesPuis disparaîtreLa partie saine propagée en épilogueAu filtre du silence . 280
Pensée errante d'une force terre à terre précipitant l'imperceptible de l'action réalisée .
Révolte du fondamental à rendre l'homme plus fort , sursaut de l'évolution , juste perception du pic d'amour .
Ouvrir les vasques du mental , briser l'illusion , craquer l'avant-tracé de nos désirs , paroxysme des morales .
Finie la transmission des choses dites , nous sommes en marche vers l'ère pleine , affouillant la grève des mers refluantes , sur les pas des bâtisseurs .
Om net ferbûn te wurden in trilling dûnsje it fjoer iepen earms stilte foar oerdracht elke hertslach útwiksele om wittenskip en skientme te ûntdekken dyn eagen ticht dizze bylden dy't ús oanfallen sûnder folslein begryp yntern rekke fassinearre beswier befrijde gedachte yn stadia fiel de oanwêzigens wegerje de falske sans abstraksje sûnder Eangst sûnder fraach krêftich ôfhinklik fan de omstannichheden wijde jin oan stúdzje feed op brea en wetter iepen freugde yn it gehiel fuortsmite barriêres troch ûntwikkele weagen sûnder fersnippering fan krom it gefoel fan goed dat oan elkenien is tawiisd yn petear mei ien fan syktocht en tekenje mei de oare helje ús fan 'e grûn yn aksje troch wûnder sprekke yn privacy akseptearje it fanselssprekkend sa'n laitsjen ferlitte wês net nijsgjirrich earm te wêzen yn selsopoffering wês de ik en dy wês de azem wêze de fear dy't troch it finster komt .
Triennensiel fioelewachtsje op kennis .Alarm tsjin dejinge dy't ligendit bytsje sied .Yn wapens yn dizze ieu yngiendom diktat .Triennen sjocht nei de kamerade beam trillet .Alarmpunt wraakkrekt de ôfstân .Yn wapensyn prinsipe kâlddellein op de drompel .Triennen par manque de chaleurin jelly op 'e grûn .Alarmsûnder dat efter de heuvel mount de officianten .Yn wapenspasse de myntreinque les vélos suivent .Triennenfoar it mausoleumbloeie de ferâldere jierren .Alarmsûnder ljocht of muzykflap de banners .Yn wapensde gniffele epiloochferoaret yn in mystearje .Triennenfan in berte sûnder rimpelstourne la Grand-Roue.Alarmwerom nei it lân fan 'e deadengriene krûden yn iepen hân .Yn wapensit each snijt de naveld'un regard virginal.Triennenal fetferleegjen fan de oogleden .Alarmroet flammende gersdea sulveren bubbels .Yn wapensde dream fan in begraffenissûnder moanneljocht .Triennenferspraat puinûnder ús leaden treppen .Alarmbetiid yngongmei logo cap .Yn wapensomgord mei in brede riemde helling del gean .Triennenyn it sinne paradysde wurden botse .Alarm sûnder berouyn 'e holte fan 'e wite lannen .Yn wapensoan de râne fan it gatskodzje dizze wynfal .276
Jacassery fan wurden yn impertinence nei de ripe frucht fan mutaasje de moderne heakjes slút dan iepenet de stap neamd.
Fan lâningen oant lagunes oant de holle see de nieren fan 'e dreamlike sapience fan in rationaliteit yn ûnbrûk fallen .
Fan God sprekt troch mijen brutalisearje wat fereasket sintugen en hertstochten dy't it petear reflektearje om ferstannige reden te priizgjen .
Strie foar de smjunten sûnder skriuwen sûnder spraak foarbyldich yn perspektyf de mul giet oer de feart.
It tinkbyldige en it hillige omwegen nimme yn perverzje swolmen de ympulsen capillarize it sosjale lichem.
Folgje it nei ûnderen paad yn de sakramintele sporteveneminten op 'e betsjoenen seniten boppe it materialisme.
Organisearje de feiten fan fertrouwen yn 'e odyssee fan empasy sans kwantifikaasje dizze foarmen better .
Ritualisearre troch frijwilligerswurk yn generositeit kollektive emoasjes liturgyske stappen oansette .
Pianomuzyk mei betoverende specht it sichtbere grutte fan it ûnsichtbere herinnert troch digression it djippe lûd fan ynsjoch .
Harmonyske groei fan kleasters de grutte paradoksale stilte nei it lûd fan útstekke woartels fernij it wetter fan 'e jeugd.
By odds dizze twa bedriuwen de oerstallige amtner en de net-offisjele pasmuorre út de pas mei ûnferwachte yntuysjes.
Om jin te reinigjen fan yllúzêre wurden sitten om jo wurden te finen it tiidwurd om te dragen de trivialisearre beswierskrift te beheinen.
wurden en dingen relevânsje de wierheid fertilizing matrix fan it manifestearre paradigma triljen fan poëzij en mystyk trochinoar it hiele wêzen .
De stomme fan it mystearje ûntdutsen mienskip fan stiltes spriede wjukken yn 'e kompatible azuur dizze stribjen om lokkich te wêzen yn teare swalkjen krekt it momint fan ús libben .