Stap foar stap,
fan reis nei reis,
yn in sirkusrûn
que le sable encense
it geroft ferheft de gerdinen fan 'e show.
kleurrike yngong,
lawaaierige bernum,
ferhege stof
fan de bisteoptocht,
hertstochten fan 'e siel
opheven ta de pinakels fan 'e timpels
ôfbrekke,
sin te meitsjen
en transformearje.
Fan bloed en kleuren,
de fûle gjalp fan de Erinyes
hawwe ferneatige de lânskippen fan bernetiid,
de klaailippen fan boarnen
plak makke hawwe
mei cement nozzles,
de stien fan de beskermingen is útskuord,
de hagen binne omkapt,
opfolle grêften,
de sulveren foks
sil it sintrum net mear fine,
in kweade wyn waait de bulten fan ierde
rjochting de droege stiennen terrassen,
in âlde jiske beam flústert syn lêste disposysjes.
De nacht koar,
siel dowen
oerhingjende
ynbreuk op 'e minsklike tastân,
populistyske leagens
ferfange it liet fan de dichters,
de spoaren fan oarlochsmotoren
folgje de izeren skuon fan de hierige,
de himel wurdt tsjuster,
sels de beammen dy't troch de westewyn skulptearre binne
lizze yn 'e stoarm.
De loft is fûleindich,
op 'e jammermuorre
libben papieren
ferfrommele en twongen
by de gewrichten fan de stiennen
bedutsen mei korstmossen
hygend fleis wurde
fan in willekeurige tzimtzum.
fergriemde hannen,
út 'e bûsen te passen
scratch ferjitnis,
rôljende eagen
klip de wearden fan 'e geast,
in soere rjemme
clown smile make-up
ús lêste swalkjen.
De fury nimt it oer
nachts,
yn stilte,
ûnsjoch makke troch de passen fan wapens
striid en haat,
dappled troch lifting
nije rispinge,
in reewillige medeplichtige wurde
fan in ferskuorrende renêssânse.
Der is offisjeel krûden
as dy fan 'e maitiid,
kollegiale krûden
fan leafhawwers 'tút
ferstruit
op syk nei de grutte omslach,
in stik bôle
oan de ûnderkant fan de tas,
wetter yn it ciborium fan alterities.
Wy sille it lûd fan rikochets ferheegje,
stiennen smiten op 'e rivier,
tagonklik foar asylsikers,
út ús ballingskip komme.
332
