Faut-il que le temps implose et desserve la terre de ses histoires fourchues.
Faut-il que la plaie à jamais suppure quand la vie se rétracte.
Passe ton chemin homme sans horizon que la peur subjugue. Passe la main par la fente du secret qu'une autre main saisira. Ne remise point tes rêves en carême d'être au hasard des connivences. Évoque l'arbre pliant dans l'orage en cadence sous la rafale à faire sien l'âme du vent. Écarte les chemises du printemps sous la douceur des cerisiers en fleurs à compter les abeilles butineuses. Sois l'épée de feu parcourant le terrain de chasse des phrases incises. Sois l'épousée de la réalité éternelle dans sa transcendance fleurie. Sois le sel et la myrrhe sous l'eucalyptus frissonnant qu'anime les eaux de Tibériade.
Ce matin je suis mort et ne puis concevoir ma vie comme révolue. Les souvenirs ne pèsent plus le temps n'a pas d'horloge la neige est étale les oiseaux chantent le silence je ne marche plus je ne vole plus et ne sais si la moindre chose se fait. Puis-je alors dormir sans vigilance d'un sommeil permanent dans l'indifférence d'un état naturellement surnaturel. Puis-je revenir aux lieux de ma naissance sans effort à mesure que pelote se défait fil à fil centimètre par centimètre les ferrures de l'esprit sautent pour un pas de plus ne plus toucher le sol pieds nus les mains papillons inutiles sans que le sourire opère à même les coulures rouges groseilles contre le mur de l'oubli. Ce fût un instant sans que paraisse la nuit un instant de lèvres sèches devant l'enveloppe à encoller missive survenue. Je pouvais alors porter en terre la caresse d'être et enfanter.
Se glide fan syn iepen eagen streake de heuvels en dellingen. Se wosken fan har triennen de kontininten om de oseanen oer te rinnen. Se rûn op 'e brokken fan 'e tiid ynienen ynstoarten fan swart gat nei swart gat. Se skodde de wolken en it tij op de fjouwer kardinale punten fan it hillige forboun. Se streart de stjerren yn 'e sinnewyn fan in oerfloed fan ljocht sûnder dat it skaad deryn trochkringt. Se wurdt besocht troch lichems gas rotsen en wyn stjerre en werberne wurde. Se verfrist mei in ounce fan kâns de ympulsen fan 'e earste oarsaak tige essinsje fan 'e minske. Sy is it wize anker fan it besteande en it boppenatuerlike dûns en passaazje fan in ferstannige stilte. Se is ballen en spin eclipsing himsels paad nei it mysterieuze ein. Gjin ear heart it drapery mei ljochte iepenwurk fêstlein yn syn offer. Lân o myn lân mem ierde is moai lân o myn lân. 390
Sa lyts de hannen fan Mary dat it oargel it liet fan de fûgels útstjit tjirp tusken de seilen de la montée vers l'aube. Op de muzikantezel Ik mjitte mei myn blik de ôfstân fan my ta sels in flik fan ivichheid. Fan skedels yn it sân punt obsidian oan 'e oare kant se lamentant d'ordres laissés là. Swarte hûd en wyt skom yn it finster frame reek komt op douce et tracassière. Se binne moai en goed lieten fan wêzen iepen hûden fan 'e bern fan Emmaüs frij fan eangst en neat. skaad aaien op 'e grille fan 'e sinne d'une quête danse l'amourdêrneffens. 389
Dizze hannen dy't op neat lykje sels net by de wûnesluting. Dizze doar krúst hurder sykhelje. Dy blik sa fier sûnder de sluier op te heffen dêr tsjin it skouder framing tryste dagen betinken Sylvain syn houtskoal ynkommen float rjochtbank-bouillon wearze ûnthâld kakkerlakken harren dripkes útspuie op it ritme fan in sigaret. It rút stie iepen de seehûnen rûnen om de wyn sûge it merg út de bonken ien Lêste kear wetter lûke út de boarne fan it Alde in lûd efter de doar Ik wist dat hy net komme soe kauwd yn 'e fertigo fan it ferjit wyn yn 'e stegen de duvel te goaien en ik wûnder sêft foam yn it slib fan fruchtbere dagen in kears yn 'e foarkant in lantearne efteryn. 388
Bouwe sa net wurde moatten. Negearje deistige bites foar mear ljochtheid yn 'e hichte. Witte hoe't jo de rest fan 'e mislearrings sammelje yn in proses fan bewustwêzen.
Om de wolf op 'e râne te wêzen en pretendearje it stikeltried fan 'e Grutte Flakten te negearjen. Iepenje wiid iepen foar de útwreiding fan de westewyn.
By dageljocht ôfskiede moanne bewiis nei it ljocht te rinnen. Bewarje de kears sûnder de brandstapel fan oantinkens te ferbaarnen.
Sacralize ynderlike myopia yn it ferfrommele linnen fan nachten fan weromlûken.
Witte hoe't jo it tsjil draaie om it sân te fersprieden.
Stean hieltyd wer oerein nettsjinsteande de wûnen fan 'e jeugd.
In nacht fan sêftens elk spuite hjerstblêden orkestreare de fallout op ierde. Gerûd yn 'e waskmasine in ûnbedoelde kaai oerbleaun yn 'e bûse in tafersjoch op syn minst. Op it nivo gean sitten en dan neat in sinnestriel troch it louvreslút. Stadich fuortgean fladderje yn 'e wyn sûnder wrok gewoan in anjer tusken de tosken. Befêstigje syn komst op de hurde stien fan de yngong ûnder de finsterbalken O beppe ! 387
Wêze, perdus Dans la frilosité des avancées technologiquesCoups de gueule contre le mur des incompréhensionsSe lient et se délientLes bonnes raisonsAu sens giratoire d'un consumérisme béat. Opfallend mei in sest fan 'e hoef Le condominium des afflictionsL'homme de bureEn ses vérités surannéesDevient Don QuichotteDerrière le miroir des lamentations. Klim orkestputten L'appel des repris de justice, Vêtus d'hardes spectrales, Corps éventrées, Rigueur ajoutée, Harnachés d'obsolescence programmée. Unpinned Cellulose En effraction d'un ordre disperséLe temps appelle le tempsAu creux d'un nid de coucouLa vase refluanteColmatant les brèches de l'oubliS'enquière d'une halte secourable. Kom út wa wit wêr Dans un faisceau de lumièreLes mains ouvragèresAux doigts grêlés de piqûresRonde enivranteLe regard baisséRassemblant les myriades d'âmes errantesAutour d'un chant psalmodiéQue le tissage expose. 385
dans la frilosité des avancéestechnologysk gek wurde tsjin de muorremisferstannen
bine en ûntbine se goede redenen yn de rotonde rjochting fan a sillige konsumintisme
opfallend mei in sest fanBegripe
it kondominium fanlijen l’homme de bureyn syn ferâldere wierheden
wurdt Don Quichot efter de spegel lamentations.
Opstean út 'e puttenorkest de oprop fan 'e herstel fanrjocht, klaaid yn kleanspektrale, disembowelled lichems,
tafoege strangens,
ynset mei ferâldering pland.
Unpinned Cellulose it brekken fan in oarderferstruit tiid ropttemps yn 'e holle fan in nêstkoekoek oan refluxing skippen ferstoppe de gattenferjitnis freegje oer in stopoverbehelpsum.
Kom út nimmen wit d'of yn in bondel fanljocht wurkjende hannen mei pitted fingers fanbyt bedwelmende rûnede nei ûnderen sjen
Allegear sa gefoelich hjerst maple leaf read op it earste gesicht op 'e grûn falle fleurant bon la cigognequ'un air de fête accompagnâtyn syn flecht. In siel ferskynt yn in boeket fan seide ynspannings au soleil naissant de tendres accolades.
Haut les cœursaai te wêzen ûndertekene troch in bui fan stjerren waard de helling del rôle it tsjil fan it libben del nei de stream ferspraat oantinkens roze ophelle lippen nei it skip fan ús eagen de tant d'étoiles éclose.383
