Een brief, een kruis op een witte plaat ;
 wij staan ​​ook voor niets op.

 De bibliotheek, de zon achter de rozenbottel ;
 we gaan voorgoed op reis.

 de wervel, de mond en dan de wieg ;
 we zijn op deze aarde, veel lager dan de grond.

 De regen, het kind tegen de muur ;
 we zweren dat we niet gepakt worden.

 Jouw huid, jouw geur, de rust van je glimlach ;
 het is alsof je aan de rand van een vijver staat onder de tamariskbomen.

 een missaal, een bal in een schaal ;
 we zijn veel meer dan wat we leven noemen.

 Een gordijn, een eik voor vrolijkheid ;
 we houden de herinnering aan een "ik weet niet wat".

 De blanco pagina, de roos en de dood ;
 zovelen van ons raken erin verstrikt.

  Madeliefje, groen gras voor deze merel ;
 we hebben zulke momenten nodig om ons leven samen te vatten.

 Slaapkamer, tranen op sneeuw achtergrond ;
 We vertellen elkaar alles, absoluut alles, elk aan één kant van het glas.

 Een teken in de sintels, een vrouw ;
 We worden stilzwijgend teruggebracht tot het essentiële.

 Chips in een zakdoek, een man ;
 We verzamelen wat laat opduikt.

 door de wolken, het uiterlijk van een kind ;
 We zijn alles en dan niet veel voor elk ding.


 187