Bedankt René omdat ik in vriendschap mocht leven met jou Grote Broer omdat ik de ander kon begrijpen de vriend van entomeurs. Door jouw stem Ik nam bezit van mijn woord vanaf nu tot in het oneindige blaas op de anjer van de dichter de oproep zo dichtbij gevoelige uitwisselingen verleden en toekomst. 375
Ik sta aan jouw zijde mijn vriend René in deze terugkeer naar de aarde omringd door de vlammen van zuivering. Ga je gang houd de tijd niet tegen fijn stof zijn aan de voorzijde van het huis. Reis naar de leegte Wees vlakke sporen jouw woorden, jouw gedachten, ton aanzien op de zweep van de eeuwige koetsier jij bent onderdanig en zijn degenen die jou volgen om het Grote Werk mogelijk te maken. Een snufje zout een Niets een gezelschap leeftijd punt gewoon handen die elkaar zoeken oog in oog laat het regenen dat het verkoopt laat de zon schijnen Ik sta voor je op de kleine ladder van vriendelijkheid opgegroeid in de bibliotheek woorden gedeeld. 376
Fi uit het herbarium
het agentuurraster en voltooit
het raam dat opengaat.
De hagedis tekent de muur
gefluister van steun
ochtend kabouters.
Een tractormotor rammelt
over de giechelende torrent
het einde van de zomer.
377
Geel groen
van het kruis tussen de beukenbomen
bij het langzaam ontvouwen van het licht op de stammen
tussen de kasteelruïnes
rijdt op de kar van de doden .
Stemmen
een oud vliegtuig laat zijn propellers zoemen
het blaffen van een hond
ver heel ver.
De boom versluiert zichzelf, openbaart zichzelf
onophoudelijk
zwarte vlieg op wit papier
vingers breien schrijven.
378
De mouwen opstropen
op het terras
zingen de boodschappers.
Kruistekens en gouden helmen
dames van de grote vlakten
jij was de eerste.
Ik praat met mij over orde en wanorde
wanneer een kind
de stem van onze vader zwol aan.
372
Ze gaan boeren
clopin-clopant
de vrienden van gisteren.
Zigzaggen en ruzie maken
arm in arm
klik met hun hakken in de steeg.
Achter gesloten luiken
de haves zijn geagiteerd
om het ergste te lachen.
373
paleizen en bloemen
welkom Mijn vriend
de rijke minnaar van mijn gedachten.
Ga elkaar aanstoten
de eenlingen van het woord
ter bevestiging van de niet-ontvankelijkheid.
langs het kanaal
armen vol dode bladeren
vlieg in de wind een lied.
374
Deze karamelwond
voor de gescheurde haard
vangt het gejank van de vleugels.
Lijn van hardhouten stoelen
die de ruimte van onze nachten binnendringt
het rijtuig passeert speels.
Om niet langer schade aan te richten
de tijd staat op de index
zonder de arrogantie van een blik.
360
Zingende Vlamspiraal
luiheid druipt en klappert met zijn tanden
onder geoorloofde twijfel.
Verspreid het woord
bij een lage begrafenis
de vergetelheidswandelaars.
Om nog eens te zeggen
dat morgen morgen zal zijn
en overdag een vallende ster.
361
Woorden zijn op hun hoede voor de gehoorde realiteit
in grkosten van jezelf
sterft het schrijven van de na.
Bij de opening was er veel volk
van voorbijgangers
verdwijnen in de koude nacht.
Ging weg, de dichters,
ogen dicht
zodra de storm voorbij is.
362