Le silence

 Le silence intérieur, c’est le renoncement à soi-même. C’est vivre dépourvu d’ego.

     Le silence est la meilleure et la plus puissante des initiations. Les initiations par contact, regard, etc. sont d’une nature inférieure. L’initiation silencieuse accomplit un changement dans le coeur.

     Le silence parle sans arrêt. C’est un courant continuel qui n’est interrompu que par la parole. Les mots prononcés font obstacle au langage muet qui s’interrompt lorsqu’on se met à parler. Le silence est une perpétuelle éloquence tandis que les mots sont des résistances.

     On peut écouter des discours sur la vérité et repartir sans avoir rien retenu tandis que le contact avecunêtre de silence, même s’il ne prononce pas une seule parole, amènera une plus grande compréhension du sujet. Il est préférable, au niveau des résultats à atteindre, de s’asseoir silencieusement répandant un calme et une force intérieure que de prêcher bruyamment.

     Ce que l’on est capable de connaître, même après des années de conversation, peut être appréhendé instantanément dans le silence, ou en face du silence.

     Le silence est un véritable enseignement qui ne convient qu’aux chercheurs avancés. Les chercheurs moins avancés ont besoin de mots pour expliquerla vérité, ce qui peut néanmoins les encourager à poursuivre sur la voie du silence. Sachons toutefois que la vérité est bien au-delà des mots et ne donne prise à aucune explication.

     Le silence est un discours sans fin. Le discours vocal gêne le discours silencieux. Dans le silence il y a contact intime avec l’environnement.

( texte inspiré de Sri Ramana Maharshi

095

J’accoquine de prime abord

  J'accoquine
le jeu de quine
sans quiproquo
avec néanmoins pas mal de graisse d'agneau .

Je requinque
de prime abord
la vaisselle familiale
avec pas mal de mal car j'ai bien mal au cœur .

Pour me souvenir
que le dimanche
la sortie familiale
nous conduisait au bois de Boulogne
pour y cueillir
sous la feuille sèche
la fleur du printemps
du temps où j'étais enfant
et que je tenais la main de Lucette .

Il fallait passer le pont Mirabeau
sous lequel coulait déjà la Seine
faut-il qu'il m'en souvienne
c'était bien rigolo
de faire des ronds dans l'eau .

Au jardin des Bergères
y'avait du lilas
chez tante Marie et oncle Jean
on s'asseyait sous la tonnelle
les parents belotaient de vive voix
il faisait bon
y'avait Kabou le fils de la famille
et son accent de Kabylie
y'avait ce chien noir
qui s'appelait Black
boule de poils
à la truffe sombre
pleine d'un suin odorant
y'avait un saladier rempli de fraises à la crème
à quatre heures
que c'était bon
quand la radio donnait le résultat des courses
préliminaires au cri de guerre
" Merde ! J'en ai deux mais pas trois . "


094

De la poésie fraîche et physique

 De la poésie physique
celle qui craque les articulations
et noue le ventre
celle qui bégaie dès le coup de balai passé
De la poésie fraîche
sur le devant de la fenêtre
à la retombée des géraniums
accablés par la gelée printanière
Assassinat lent
de la poésie replète
celle des oxymorons
des passages suspects
en la beauté surfaite
des bulles de plaisir
dites et redites à merci
Accablement de cette vie à nulle autre pareille
hors le souvenir de mes amis partis
en la froidure de la Terre promise
Il est des fenêtres ouvertes
en catimini
pour laisser siffler la buée pressurée
de la cocotte minute des convenances
Fermons la
et vivons cachés
mon cachou d'amour.


093

De Fridden

Ne faites plus la guerre .

Soyez sage en vos demandes .

Vous n’avez pas à gagner ou à perdre. Vous avez humblement à être immuable et éternel .

Si de bonnes ou de mauvaises pensées vous assaillent et que par activisme de la vie, vous tentez d’accumuler plus de bonnes pensées que de mauvaises pensées, afin que la lumière puisse vaincre les forces du mal ; nul doute que votre expérience de la vie s’en trouvera accrue. Mais de ce combat, vous ne recueillerez que des cimetières, avec plein de bonnes et mauvaises personnes ensevelies qui ne feront qu’enrichir votre histoire de l’humanité. On vous rendra les honneurs car vous aurez, par devoir de mémoire, assumé la continuité du passé .

Mais vous, où serez-vous lorsque le vent de l’Histoire aura effacé votre Être ?

Vous avez à dire : “stop à ce qui se déroule à votre insu, à l’emballement instinctuel de votre mental, à cette propension que vous avez d’obstruer les canaux d’énergie de votre vitalité profonde .

 Alors vous découvrirez le doux relâchement du silence entre les pensées, car il y a une présence entre les pensées, et cette présence nous pouvons la reconnaître car elle est qui nous sommes .

On nous a appris à croireje pense donc je suisalors que la vérité estje suis et, vum konsequent, je pense. On nous a appris à suivre la transe des pensées conditionnées fondées sur un passé chargé d’envies et d’aversion .

Peut-on penser la présence ?

Non !

Et cette réponse provoque un relâchement, un soulagement, une libération hors du monde envahissant et illusoire de la pensée .

Plongés que nous sommes dans le bain existentiel de la vie quotidienne subie, cette quête apparemment insatiable à réinventer continuellemnt lemoin’est qu’une pensée à laquelle nous réajoutons une autre pensée reformulée, et puis encore une autre, et ainsi de suite. Jusqu’à ce qu’unstopfasse s’écrouler le château de cartes des automatismes régurgiteurs de données autoréfléchies instillées par notre pensée mémoire-perroquet plus apte à enfouir sa tête dans le connu qu’à nous faire contacter ce qui ne peut être pensé, au tout autre, et pourtant si proche de nous, à notre mental confronté au silence .

Ne faîtes rien, accueillez simplement la pensée ou l’émotion qui surgit. Permettez à la détente naturelle, à la vérité naturelle de celui ou celle que vous êtes, de prendre le pas sur la pensée .

Peu importe qui vous vous imaginez être, la vérité de celui ou celle que vous êtes est plus profonde que le rôle que socialement vous assumez .

Devenez l’existence elle-même, devenez cette conscience, cette scène sur laquelle les acteurs agissent, cet écran sur lequel le film de votre vie est projeté, devenez cette force qui vous anime bien au-delà des rôles que vous endosser .

Ici, il ne s’agit pas de ce que vous pourrez devenir un jour mais juste maintenant de ce que vous êtes et avez toujours été. Et ceci passe par la soumission du mental au silence .

Soyez vous-même le véritable enseignant vivant en chacun de vous, et qui se révèle dans chaque chose entreprise, que celle-ci soit aussi bien à l’extérieur de vous, immergé que vous êtes dans le bain social qu’à l’intérieur de vous par cette faculté que vous avez de pouvoir direstopà votre mental galopant .

092

Das Verschleierte Real de Bernard d'Espagnat

   den real u sech ass onerreechbar vum Wëssenschaftler. Fir Bernard d'Espagnat hien ass tatsächlech “segelen”.

D'Zil vun der klassesch Physik ass de Schleier vun Erscheinungen opzehiewen fir z'entdecken an beschreiwen wat ënnert dësem Schleier ass, déi richteg an sech. Si soen si ass beschreiwen. Et déngt als Basis fir déi meescht Technologien. Si probéiert Realitéit ze beschreiwen wéi se ass. Also et gëtt materiell Kierper, elektresch an elektromagnetesch Felder mat deenen Symboler verbonne sinn Mathematik déi gesot gëtt bestëmmte Gesetzer ze halen. D'Philosophen soen et passt an de Kader vum ontologesche Realismus. Et ass eng Theorie déi zielt Wëssen iwwer wat ass .

Wann d'Mechanik Quantephysik erschéngt, d'Notioun vu Saachen, déi a sech selwer existéieren, am Raum, getrennt vuneneen, tendéiert zugonschte vun enger bestëmmter ze verschwannen Globalitéit déi sech net mam Bléck manifestéiert, mee sech an den Equatiounen verstoppt. Fir dëst ass et nëtzlos eng Beschreiwung ze maachen, et ass natierlech néideg ze soen konstitutiv Axiomen, déi sech am grousse Ganzen als Regele vum Prognose vu wat beobachtet gëtt. Quantemechanik ass prévisiv Informatiounen. Seng Axiome si vun der Aart : an “op” huet dëst, “op” kuckt dëst ; an deem “op”, den Observateur Mënsch am Allgemengen, ass en integralen Deel vun der Ausso .

Fir Bernard aus Spuenien, de Räichtum vum Inhalt vun der Wëssenschaft wunnt net an der fluktuéierend Beschreiwungen déi dës vun der Realitéit proposéiert awer gutt a senger Fäegkeet eis eng rational Synthese ze bidden, sou beliicht fir de Geescht, observéiert Phänomener ; dat heescht virun allem eng Synthese eis Fäegkeet se virauszesoen .

Déi richteg ass gutt den, mee et bleift verschleiert. Et gëtt kloer eppes wat eis widderstoen. Mir hu kee Wësse vun der Saach u sech, mä mir hunn op d'mannst Verbindunge mat hatt. Mir erfaassen et wéi vu bannen, an liewen .

Dës Visioun vun verschleierte Realitéit huet d'Konsequenz datt wann et wierklech eise Geescht ass, well vu senger eegener Struktur, schneidt Objeten am Hannergrond vun Saachen aus, hien gëtt onméiglech de Geescht als Ausstralung vun esou an esou duerzestellen vun dësen Objeten. Mir kënnen dann soen, datt de Geescht vun ënnen vun Saachen emanéiert. Weder de Objeten nach Sensatiounen sinn Saachen a sech selwer an d'Iddi vun der Co-Entstoe vun mateneen schéngt eppes richteg ze hunn .

Dës real, dësem Hannergrond Saachen ass keng Saach. Hien ass iwwer Raum an och iwwer Zweiwel Zäit. Hien ass de Wiesen .

Et wier net engersäits d’Wëssenschaft qualifizéiert fir un de Buedem ze kommen an anerersäits ausser Konscht, d'Musek, Poesie, Spiritualitéit … op alleng beschränkt Genehmegung. Konschtfrënn, vu Musek oder Poesie hunn déi ganz Gefill méi staark wéi, doriwwer eraus nëmme Freed, d'Emotiounen gefillt bei dësen Occasiounen oppen hinnen op engem “Eppes” wesentlech, op engem Domain mysteriéis datt mir nëmmen Abléck däerfen .

Wéi et betrëfft d'Sich no Sënn, mir brauchen, op voller Kraaft, eng Erklärung musse mir sichen an wat méi héich ass wéi eis selwer a wat eis ass, vum konsequent, mysteriéis. Et ass déi richteg, sinn, déi gëttlech .

Konfrontéiert mat der Realitéit an d'Limite vun der empirescher wëssenschaftlecher Method, déi eenzel muss Gesiicht e Choix, wou an Verzweiflung a Récktrëtt ënnerzegoen, Wou gutt e Schrëtt a Richtung Transzendenz huelen, datt Jaspers rifft der’ “Ëmfaasst” .

De mënschleche Geescht behalen eng Zort vague Erënnerung un dësem fréiere Wiesen, vun dëser Ëmfaasst Zesummenhang mat verschleierte Realitéit. Et géif dann enigmatesch Appellen vun sinn, Aarte vu Biller, déi Saachen gefillt evokéieren, souwuel onsécher an net ganz konzeptualiséierbar, meescht “méiglech”, an dësem Sënn dat, an der Konzeptioun vun der verschleierter Realitéit, si sinn net vun der ausgeschloss daten mir hunn, wärend an der klassescher Physik, si schéngen ze sinn.

Eis Efforten fir Wëssen ginn eis Glimmer op d'Realitéit u sech, an der Physik, an Poesie, an der Mystik .

D'Eescht vun géif de Mënsch net bestoen aus orientéiert ze sinn, am Geescht, Richtung ginn, Richtung den ultimativen, An dëst, ouni d'Sécherheet et z'erreechen ? Dëst ultimate. D'Geheimnis .

091

Eros a Séil

Question : comment puis-je concevoir une autre personne comme un autre réel sans faire d’elle un objet de mes besoins? Comment puis-je intégrer une considération radicale de l’autre avec l’aspiration humaine profonde à l’expérience d’être-avec ?

     Réponse: par une notion qui intègre les deuxEros et son corollaire, la relation érotique.

Chercher à être relié au monde, être attiré par lui et poussé par lui, être curieux, chercher à accéder à des gens, à des pensées, à des créations, sont des exemples de la relation érotique au monde, une relation d’attention, de présence et de conscience.

Eros n’a pas l’intention de posséder, ni d’assimiler l’autre. Il vise une sorted’être aveccet autre par laquelle les différences individuelles se transforment en parties mutuellement complémentaires qui ensemble forme un tout qui est plus et autre chose que la somme de ses parties. Le tout, en retour, transforme les personnes impliquées.

A propos de l’âme engagée dans sa vie essentielle, il s’agit de l’âme érotique et non del’âme désirante.

Déi désir cherche à consommer le monde, à transformer ce qui est autre en ce qui est mien.

Eros aime le monde et révère sa beauté. Il veut fusionner ou rejoindre la beauté de ses objets. Il ne les consomme pas.

Comme le désir, Eros commence parle manque, mais ce qu’il cherche n’est pas telle ou telle satisfaction. Il cherche àcompléter l’âme elle-même.

Personne ne peut réussir seul à compléter son âme. Cela nécessite la volonté de transcender son ego et de s’immerger dans la situation que l’on partage avec l’autre personne et plus largement avec le monde.

090

L’ÉROS et l’âme





Question : comment puis-je concevoir une autre personne comme un autre réel sans faire d’elle un objet de mes besoins? Comment puis-je intégrer une considération radicale de l’autre avec l’aspiration humaine profonde à l’expérience d’être-avec ?

     Réponse: par une notion qui intègre les deuxEros et son corollaire, la relation érotique.

Chercher à être relié au monde, être attiré par lui et poussé par lui, être curieux, chercher à accéder à des gens, à des pensées, à des créations, sont des exemples de la relation érotique au monde, une relation d’attention, de présence et de conscience.

Eros n’a pas l’intention de posséder, ni d’assimiler l’autre. Il vise une sorted’être aveccet autre par laquelle les différences individuelles se transforment en parties mutuellement complémentaires qui ensemble forme un tout qui est plus et autre chose que la somme de ses parties. Le tout, en retour, transforme les personnes impliquées.

A propos de l’âme engagée dans sa vie essentielle, il s’agit de l’âme érotique et non del’âme désirante.

Déi désir cherche à consommer le monde, à transformer ce qui est autre en ce qui est mien.

Eros aime le monde et révère sa beauté. Il veut fusionner ou rejoindre la beauté de ses objets. Il ne les consomme pas.

Comme le désir, Eros commence parle manque, mais ce qu’il cherche n’est pas telle ou telle satisfaction. Il cherche àcompléter l’âme elle-même.

     Personne ne peut réussir seul à compléter son âme. Cela nécessite la volonté de transcender son ego et de s’immerger dans la situation que l’on partage avec l’autre personne et plus largement avec le monde.

090

De Wee vun der Rous

 Dëse Rous Doft
 dës Frëndlechkeet vu Bléck
 dës Frëndlechkeet vun der ausgestreckter Hand
 si Léift
 vun dëser oppener Dier
 wou aus ze vill vun selwer zréckzéien
 wou ze vill op der goen Richtung a gesinn
 Stock maachen
 an der Rou
 gitt déif a Fridden
 Richtung seng Entwécklung ouni Angscht
 ausgeschloss d'Angscht vum Mangel
 ouni Angscht virum Péng
 ausgeschloss d'Angscht fir ugegraff ze ginn
 lass vun de Protectiounen
 géi ronderëm eis daf a stomm Wiesen
 ausgesat ze erliewen
 an Toleranz
 an der Liichtegkeet vum rouege Geescht
 Richtung méi Matgefill
 an der Verzicht vum Ego
 net verluer ze goen
 virun dësen Treffen wou d'Somen vun der Léift
 ass nëmmen Spigel a Labyrinth
 Selbstkontrolle erëm ze kréien
 d'Rees maachen
 nëmmen
 mat klenge Schrëtt
 um Wee vu Schied a Liicht
 andeems se d'Lige ginn ouni eng Lektioun ze ginn
 wëssend datt si Brudder a Schwëster sinn
 fir Freed a Liicht
 verdeelen
 déi éiweg Neiheet ze erhéijen
 vun der Iwwerdroung vun der Traditioun
 dëser Spuer
 dëser Audacity
 dëst iwwer Wierder
 dëst Laachen iwwer d'Zukunft
 dës Vertrauensflicht .


 089 

Sou séiss Liewen

 Am Cevennes Land
 Niwwel a Mëschbëscher
 Stroossen all Kéieren
 dréchen Steen Maueren
 Spure vun enger Sonn
 encalminé sous la frondaison
 Hierscht a sengem Liicht
 aus winks gemaach
 a mat plötzlechen Abriecher dekoréiert
 vum eeschte Laachen vun de Wolleken
 Wanter mat verrotten Rutschen
 vum Schnéi, deen d'Grous begruewen
 vun engem Fréijoer mat Abkochungen vun opkomende Greens
 Summer a seng Verbrenne
 rampaging mat enger Welle vun der scythe
 de Scrub fonkelt vun der Dréchent
 ënner festen Ugrëff
 vun engem rebellesche Wand
 déi chafouin Léift
 Kastanien op der Hand
 an op eemol Réckzuch
 mat engem nohaltege Look
 begleet vun engem Pen Schlag
 eisen Opstig zum Wuesstum vum Sein
 fir zesummen
 verzauberen mat engem blass Rattel
 Schof a Geessen
 ausgestreckt Muzzles
 a Richtung Stuerm, deen erakommen
 Reebou maachen
 déi grouss Geheimnis
 opgeléist Saachen
 doriwwer eraus Zären a ledges
 duerch de gutturalen Opruff vum Schäfer
 verb
 net ofgelenkt ze ginn
 vun Iwwerleeung
 op dësem obligatoresche Wee
 voller improviséierter Käerzen
 wou mat engem friddlechen Häerz zu Fouss
 Richtung eis Gebuert
 fir all gläich .


 088 

Déi véier Toltec Accorden

Dëst sinn Empfehlungen fir ze verfollegen fir méi harmonesch ze liewen, sinn am Aklang mat den Déiften vu sech selwer a maachen d'Tester erlieft Méiglechkeete fir am Bewosstsinn an enger ëmmer méi komplexer Welt ze wuessen

Si bilden e Verhalenscode kapabel séier eist Liewen an eng Fräiheetserfahrung transforméieren, vu Gléck an vu Léift .

Si kommen aus den antike Tolteken, deenen hir weise Männer hunn Männer a Fraen geléiert wat et bedeit ze liewen mat Kloerheet an op eng exemplaresch Manéier wéi friddlech Krieger .

     Dat éischt Toltec Accord ass : “kann Äert Wuert impeccabel sinn”

Ried erlaabt eis eis Kraaft auszedrécken Schëpfer. Et ass duerch et datt mir Saachen manifestéieren. D'Wuert ass net einfach engem Toun oder geschriwen Symbol. Et ass eng Kraaft. Et representéiert eis Fäegkeet ze kommunizéieren, denken, an dofir d'Evenementer vun eisem Liewen ze kreéieren. Ried ass sou mächteg datt een eenzegt Wuert e Liewen kann änneren oder zerstéieren .

All Mënsch ass en Magier. Vun eisem Wuert kënne mir entweder en Zauber op een werfen, oder fräi him .

De Begreff “impeccable” heescht, geméiss seng Etymologie, “ouni Sënn”. Eng Sënn ass eppes wat mir loosst eis géint eis engagéieren. D'Konzept vun der Sënn gëtt hei transforméiert, et ass net net méi eng Fro vu Moral oder Relioun, et ass eng Saach vu gesondem Mënscheverstand. DEN Sënn fänkt mat Self-Oflehnung .

Schwätzt e veruerteelt Wuert géint een kann schwaarz Magie Kraaft genannt backbiting hunn, oder den Rumeuren verbreeden. Backbiting ass den Haaptgrond Form vun ginn Kommunikatioun vun der mënschlecher Gesellschaft. En ale populäre Ausdrock seet dat “Misär gär Firma”, an déi Leit, déi et üben an leiden wëllen net eleng sinn. D'Verbreedung vu Rumeuren ass d'Äquivalent vun engem Computervirus .

Mir kënnen de Grad vun impeccability vun bewäerten eist Wuert zum Alder vun der Léift déi mir fir eis selwer hunn .

     Déi zweet Toltec Accord ass dat : “wat och ëmmer geschitt, maachen net e groussen Deal aus et perséinlech”

Maacht et perséinlech iwwer wat d'Leit soen Mir, et heescht fir eng Bemierkung averstanen ze ginn, déi derogatory kann sinn. Vun da schleeft d'Gëft an eis a mir si gefaangen. A wa mir eis selwer maachen trap, ass, datt mir eis eescht huelen an alles e Betrib maachen perséinlech. Et ass well mir eis Wichtegkeet ginn, wat ass a grouss Manifestatioun vun Egoismus zënter mir dann aus dem Prinzip ufänken, datt alles wat mat eis geschitt betrëfft eis. Mir sinn net responsabel fir wat anerer maachen .

Wann iergendeen seng Meenung gëtt, loosst eis et net maachen engem Fall, well dës Persoun an der Wourecht mat sengem eegenen konfrontéiert ass Gefiller an Iwwerzeegungen, pour ne trouver rien de mieux que de nous déverser sa propre affaire personnelle. Nous devenons une proie facile pour tous ces prédateurs, tous ceux qui pratiquent la magie noire par leur parole. Ils développent ce qu’en psychanalyse on appelle la projection. Discerner ce mécanisme psychique qui ne peut que nous nuire est nécessaire .

Si quelqu’un ne nous traite pas avec amour et respect, prenons comme un cadeau qu’il nous quitte un jour .

Ayons confiance en notre capacité à effectuer les bons choix. Nous ne sommes pas responsable des actions d’autrui ; seulement de nous-mêmes .

     Le troisième accord toltèque est : “ne faites pas de suppositions

Nous nous imaginons des tas de choses et faisons des suppositions à propos de tout. Wat eescht ass, ass datt mir gleewen dann datt se d'Wourecht sinn. Der Trauregkeet an Drama mir hunn konfrontéiert an eisem Liewen kommen aus dëser Gewunnecht ze maachen roden, Aneren Intentiounen zouzeschreiwen an Saachen ze huelen perséinlech .

Et ass ëmmer besser Froen ze stellen wéi ze froen Viraussetzungen maachen, well dës Programm eis ze leiden .

Mir huelen un datt jiddereen d'Liewen als gesäit mir gesinn hir. An all Relatioun kënne mir eis erlaben dat unzehuelen anerer kennen eis, wësse wat mir denken ouni ze formuléieren Eis Besoinen, a si wäerten déi richteg Saach maachen . A wa se et net maachen, mir mir si blesséiert !

Wann déi aner transforméieren, et ass net well datt mir d'Muecht hunn ; et ass méi well se wëllen entwéckelen .

Mir mussen d'Léift net justifiéieren ; Léift ass presentéieren oder net. Richteg Léift ass d'Leit ze akzeptéieren wéi se sinn. datt se sinn ouni ze probéieren se ze änneren. Andeems Dir kloer kommunizéiert, eis Relatiounen wäert änneren, grad esou vill mat eisem Partner wéi mat jidderengem .

Mir hunn all Gewunnechten déi mir net emol wëssen bewosst. Se an d'Bewosstsinn ze bréngen ass also den éischte Schrëtt fir ze huelen. .

      DEN Toltec véierten Accord ass : “maacht ëmmer Äert Bescht”

Alles ass lieweg, alles ännert sech permanent, vum Dofir wäert eist Bescht heiansdo op engem héijen Niveau sinn an aner Zäiten op engem nidderegen Niveau .

Wa mir just eist Bescht maachen, Mir mir wäerten eis Existenz intensiv liewen. Mir wäerte produktiv sinn a frëndlech sinn eis selwer well mir eis Famill ginn, fir eis Gemeng, Bis herno Saach .

An Aktioun ze sinn ass voll ze liewen. Inaktioun ass e Wee fir d'Liewen ze verleegnen. L'inaction, et bleift sëtzt Joer laang all Dag virun der Televisioun, well mir fäerten lieweg ze sinn an de Risiko ze huelen auszedrécken wat mir sinn .

Alles wat mir allgemeng wëssen a maachen, mir hunn et duerch Widderhuelung geléiert. Mir sinn Meeschter an der Konscht vun trëppelen, Fueren, schwätzen, ze sangen oder ze schreiwen well mir ausgeübt ginn .

An eiser Sich no perséinlech Fräiheet an vun Self Léift, mir mussen opstoen an handelen. Dëst ass wéi mir ugeholl ginn eis Mënschheet. Loosst eis de Mann oder d'Fra Éieren déi mir sinn. Loosst eis eis respektéieren Kierper et genéissen, de Magnéit, ernärt hien, d'Wäsch, d'Betreiung. Loosst eis Aktivitéiten engagéieren déi gutt fir eise Kierper sinn. Et ass duerch dëst Manéier datt mir méi grouss wéi eis selwer beréieren a mam Geheimnis kommunizéieren .

Kann all vun eisen Aktiounen e Ritual ginn fir bewonneren wat iwwer eis geet a féiert eis .

Observatioun vun de véier Toltec Accorden wäert erlaben Iech e Krieger ze ginn kapabel Leed ze transcendéieren an net kommen ni zréck. Dat selwecht gëllt fir Gléck. Déi eenzeg Ursaach fir datt mir frou sinn ass well mir e Choix gemaach hunn. DEN glécklech, grad wéi Leed, ass e Choix .

087

La présence à ce qui s'advient