Parés de leurs écus flamboyants
les chevaliers d'Elianthe débarquèrent
de vapeurs de couleurs d'essences parfumées
le souffle puissant
l'amble souple
captant de leurs sabots
l'énergie des choses recouvertes .
Point de cliquetis d'armes
point de visages farouches
point d'accoutrement médiéval .
Juste un coup de vent léger
gonflant le voile de tulle
à l'entrée capitulaire .
Se sont enquis de qui étaient là
de l'ordre des cérémonies
du tréfonds des choses secrètes
de la brume légère des regards
de la demande des oubliés de la vie .
Les destriers se cabrèrent
devant l'estrade des inter-vivants
enfilés finement
brochette rieuse
voyageurs de passage
nantis de la bénédiction de l'icône grave .
Des fleurs et des mots
des rires et des yeux noirs
l'humaine cohorte des cœurs brisés
s'ébranlait
léger marouflage sur notre terre mère
virevolte des danses à larges robes
la musique faisait et défaisait
l'ordre des choses établies .
Nous entrions dans la nuit de l'âme .
235
( peinture d'Elianthe Dautais )
Le dragon de l’âme
Mascotte des horizons courbes. Du songe lumineux de la femme l'astre crible jusqu'à sa quintessence l'homme missionné. Longue est la voie des lutteurs de sable le devoir est gerçure aux chercheurs de liberté nul échange de paroles juste le reflet offert به آنچه هست . Jardin de ton visage élan de nos cœurs mêlés accueil de la source de miel entre mon âme consumée et l'ombre du dragon . Je fais et défais le dispersé pour ce corps à découvert mesure du mystère surgi lors émergence des brumes laisser poindre la ruse des mots. Je cligne dه چشم étreinte douce des voiles déchirés évocation de l'amour قلب های برتر des temps à venir. 231
au 42 y’a la porte de l’industrieux
Au 42 y'a la porte de l'industrieux .
Ici point de belles lettres ,
rien que de la parabole
au sens du bon Samaritain .
Effondré ,
il gisait sur le pavé ,
passaient les passants de l'oubli ,
disparaissant même
dans les contractions de nos cœurs sans âme
قطره قطره
des coups d’œil
jetés en affliction convenue
tel le temps sur une coque vide .
سپس ,
retournement de situation ,
la porte s'ouvrit ,
avec insistance
cette main tendue vers lui ,
l'unique .
Pauvre homme ,
roué de coups ,
il gisait ,
couvert de plaies ,
dévoré par les stigmates de son imperfection ,
faiblesse qu'il ne voulait ni voir ni nommer .
Transpercé ,
humilié ,
dépouillé ,
à fond de cale ,
il fût happé par la fraîcheur d'un baume .
Enfin il obéissait ,
il était libre ,
hors de sa personne ,
hors du tout autre mêlé .
Il revenait vers lui ,
il naissait ,
il accouchait ,
il connaissait .
Se redressant ,
il prit ses hardes ,
s'enquit de là où il devait se rendre ,
le visage en lumière ,
le regard généreux ,
le pas sûr ,
pour offrir aux gens de rencontre ,
le doux sourire ,
de ceux qui savent ,
que derrière le dépassement de soi-même ,
se cache le beau du beau ,
l'ambre des cachalots de l'esprit .
230
Aussi léger qu’une plume
Aussi léger qu'une plume
un ange passe
در لبه جنگل .
Au creux de l'attente
لe pas se fait précis
le souffle court
le vide est là .
Le licol se délie
la bête pointe son mufle .
Une aurore boréale en acmé .
Un vol d'oies sauvages
soulève les nuages .
Le risque se fait pressant
le cœur cogne contre les côtes
une lourde pluie calme nos ardeurs .
Il se pourrait que succède
à l'élan terminal de nos appels
le chant de notre infaillible loyauté.
229
aussi léger qu’une plume
Aussi léger qu'une plume
un ange passe
در لبه جنگل .
Au creux de l'attente
لe pas se fait précis
le souffle court
le vide est là .
Le licol se délie
la bête pointe son mufle .
Un vol d'oies sauvages
soulève les nuages .
Le risque se fait pressant
le cœur cogne contre les côtes
une lourde pluie calme nos ardeurs .
Il se pourrait que succède
à l'élan terminal de nos appels
le chant de notre infaillible loyauté .
229
vivre à l’ombre de ce qui est
Vivre à l'ombre de ce qui est
Vivre sans tête
en abscisse douce
contre l'ordonnée élégante
de la courbe croissante
l'espace d'un souffle .
Ouvrir le placard
Entrer en déliement d'être
les objets montant la garde
hors de leur utilité méticuleuse
sans que l'offre ne se fasse .
Ne mangeons pas notre pain blanc
laissons les pigeons descendre dans l'arène
entre les murs de béton
à becqueter les miettes viennoises
à croiser l'inquiétude
le téléphone collé à l'oreille .
Enceinte
sa main contre ses cheveux
elle cause
puis se rassoit
de dos
cachée par le montant métallique de la verrière .
Je me désaxe
cette torsade
assise
la main contre la tempe
le sac en bas de chaise
بی حرکت .
Elle rangera
les fioles et les bocaux
sans omettre les sachets de thé
puis fermera la porte
dans un silence d'après-midi de printemps .
Qu'une vapeur recouvre la vitre
que surgisse le suint d'une vision
que le maître éteigne la lumière
nous pourrons alors
vivre dans l'ombre
la calme délectation d'un jour sans fin .
228
étirer un quart d’heure d’attente
Étirer un quart d'heure d'attente
du carrelage à la fresque bleutée
lèvres chaudes refroidies à la craie
De bain
brosse à dents
galipette des reflets
au ressaut de l'Inconnaissable
le bulbeux du faussaire hante de sa patte rêche
les blessures du mur
nonchalante banalité
source bruissante du graphisme
Afficionados des songes
par un soleil printanier
où le bus vieux-rouge me frôle
d'ombre et de lumière
entre le chien et le lapin du tableau de bord
le feulement des autos
immobilise le geste
des parents traversant la rue
leurs petits à la main
une femme pousse le landau
des soupçons de voix derrière les vitres fermées
cette tendinite à la base du cou
me contraint à ne pas reculer
un scooter rugit
un couple marche en se tenant le bras
un garçon sur sa trottinette
et puis le silence, quelques secondes
sinon rien
L'enseigne de la pharmacie clignote sa croix verte
jadis la croix fût rouge
un mur peint en trompe l’œil
avec le clocher d'une église
J'y vais
227
لبخند صفحه چدنی
عابران در حال عبور
مورد را بخر ,
از درب عبور کن
سپس ناپدید می شوند
زمان زمانی که غلیظ می شود ;
~ وسوسه یک کلید برای چرخاندن .
سیلی زدن ,
پاسخ قاطعانه ,
پوست به سادگی تعیین شده است ,
زبان مخملی ,
این استبیل کارناوال شناور صامت هایی که اتفاق افتاده است .
روکش منهول
بودن ,
در قیر آن ,
تقدیس ,
فرورفتگی از شادی در چهره ماه آن .
از او تقلید نکنید ,
کت و شلوار سیمانی او را دگرگون نکنید
در هویت آسمانی .
ظرف هرج و مرج او باش .
مخالفت .
راه رفتن مؤدبانه یک سلام شانسی را داشته باشید .
به سکوتش احترام بگذار ,
آنچه که قصه ها می گویند
انتخاب نکن .
بدانید چگونه مودب باشید .
کلمه صلح را داشته باشید .
خوب باش .
درخشان باش .
لبخند کجی داشته باشید
پشت ونیزی .
و اگر قدم عجله کرد ,
فقط به بدن خود که فکر می کند اهمیت دهید .
پا به پای راه میانبر روح باشید .
از شیب بالا بروید ,
برای نگاه منصفانه به حراج ,
منفجر شدن از زیبایی .
ممکن است از پاهای شما باشد ,
بدون اینکه خودت را از وجودت جدا کنی ,
از دام یک فضای در حال تغییر خارج شوید .
گل رز الهی از سقف فرود آمد .
روح این لایک عشق بودن .
که رهگذری می گذرد ,
سایه حرکت می کند ,
نفس انرژی ها را جمع می کند ,
صدایی راه را نشان می دهد .
" بین زمین و آسمان قدم بزن "
226
چند سالته پسرم ?
به من بگوید که بچه خوب رشد کرده است
که ابدی است
مثل جوانی جاودانه دنیا .
از سرزمینی دیگر
آمدی
و من از شما می خواهم که شما را عقب نگه دارم
خارج از واهی
از مواقعی که نیرو دیگر چاپ نمی شود .
تو دستم را گرفتی
بدون سوال
بدون قطعیت
فقط با نیاز به زندگی در زمان خود .
نیازی به کمک نداشتی
برای تایید هویت شما
یک دوز مطلق شما را متحرک کرد .
من قبلاً با تردیدهای شما همراه شده بودم
هترودوکسی بودن شما به نظر من خاموش نشدنی بود
بدون دامنه اختصاص داده شده
شما می توانید به نهادها آسیب بزنید .
شما می توانید به پیری من بخندید
چیزهایی که در جای خود اهمیتی نداشتید
داشتید شکاف موجود را بیشتر می کردید
بین شرکت رسمی
از مرد پوشیده شده با مدال
انسان در سیاه چال های مخفی ذهن
ورزش کردن با خطر آسیب دیدن
تایید حمایت های دروغین
Wallpasser of Stellar Chaos .
اولین بار نبود
که اختلاف نظر وجود داشت
همه چیز در مورد ریشه ها بود
از مواردی که نظم مستقر آنها را تقویت می کند
از کسانی که از غربال بحران گذشتند
سزاوار ظهور دوباره هستند .
تو فرزند شاگرد من
تکه های روح
شما نماد رابطه ما را حکاکی می کنید
در سرزمین هلال حاصلخیز
روزه می نویسی
متن غذاهای آینده
کجا ملاقات کنیم .
شما می دانستید که چگونه رمز باطنی را بخوانید
از زندگی روزمره
تو بلد بودی از فریاد بچه ها رمزگشایی کنی
از میان زنگ های شعارهای اجتماعی .
مغرور بودی
اما بدون استکبار نقطه دسترسی به پادشاهی .
تو بلد بودی که چجوری جرقه ها رو بیرون بیاری
بر سنگ قربانی
و شمشیر تصمیم را به دست بگیرید
فردی و جمعی .
حرفاتون ساده بود
با این توانایی بسته شده است
تا ادبیات را از لابه لای آن بیرون بیاوریم
برای بیان داده های اساسی .
شما می دانستید
و هنوز
فروتن
شما ما را به بازداشت دعوت کردید
در این زمین در میان خرابه ها
محل جمع آوری هوموس دیرینه دخمه های ویران شده .
آنچه را که دروغ بود برداشتی
شما مجسم
مشتاق کشف الفبا
در نخلستان یک واحه بدون آسیب .
خجالت کشیدی
به قید یقین
تویی
نور پایان این طوفان
هدف سفر خود را به دور می برد
نشانگر شروع
چاپ بر روی سنگ فرش معابد
تحمل .
آینده من
پسرم
ما همخوانی
فرزند ابدی من
آمدی
و تو را نگه دارد
در شورش
که به من بگی
تصادفی بودن
از این دوران لمینت
با درد زیاد .
قدرت من
در روسیه
قادر به جمع آوری
پراکندگی ژنده های ما
در قلب تشخیص .
راز خلایق را تجدید می کنی
دلتنگی های شما حکم درهم شکستن است
تمام وجود بودن .
تو پل
شما درب
تو راه
تو ضرورت
شما می دانستید که چگونه ردیابی را پیدا کنید
برای پیاده شدن با شکستن و ورود
مسنجر مبدأ ناشنیده
و بین این اقوام بعید زندگی کنید
بقیه سن شما .
تکان می دهد
از غارت برو بیرون
و بیا بازویم را بپیچان
بر سندان دنیاپرستی .
تجاوز انعطاف ناپذیر باشید .
سرگردانی آزادیخواهانه .
سریع باش
دنباله دار شگفت انگیز شب های تابستان .
جهشی از سنگر باشید
با یک تیر تیز برخورد کنید
مست از بی حالی قبر .
و اگر گاهی اوقات شما کودک شاگرد بودید
فقط برای خنده بود
تکیه دادن به حاشیه
تشیع آتشین
بیرون از آب های فوق سیاه چشمه .
فرزند من عصرهایی را که زیر نور شمع می گذراند
شما مظهر امر نامرئی در مرئی هستید
وقوع بین ظواهر
عبارات مغذی باز بودن .
تو بنیانگذار هزارتوها
پیش نویس
افقی سفید گریه های شما در نگهدارنده
برانگیخته و آلوده می کند
معمای شناور
از زندگی لحظه ای
فرار از جرقه های هسته ای بی نظمی .
شما دیگر محدودیتی ندارید
تو قیمتی نیستی
خط مو
نابالغ به پناهگاه رنج شما کشیده شده است
فرورفتگی درخشان در عقل گرایی باریک .
شما عقل و احساس هستید
در حروف سوزان
روی در انبار نوشته شده است
بین خفاش و پای خرگوش
شیرینی پف دار سبزیجات شما
شامل کدیک ها می شود .
تو شکم بیرون زده هستی
از این آیین ها
دکورها
آگاپس
کجا برنج خیره کننده ما ذوب شود .
تو راه افتادی
تو کنار
کلیک کردن روی بدنه انجام نشده شما
تو که رفتی
راستی
کمی
کسی که ببازد برنده است
تو سهم صاحبان سنت هستی
جستجو برای میکروب اصلی
تو بالاتر از همه هستی .
تو مرده ای و دوباره متولد شده ای
به صورت مارپیچی مقدر شده است
دور زدن مصیبت
تقدیم در قربانگاه مقدرات .
من از تناسب شما به خوبی استفاده خواهم کرد
می دانستم چگونه از چشمه های زمزمه آب بنوشم
مثل روزهای اول
در رفیق سرگردان من
سرسخت تلاش ما
حلزون دریایی من و برجسته من .
برادر من
خدای من
ناپدید شدن من
زخم ابدی من
انبه تازه من
زیر درخت انجیر انتظار ما
شروع می کنم و دوباره شروع می کنم
از عشق و درد
چهاربیر
موج برادری شاد
از تمام وجود
ای همراهان من .
225
la poésie en sourdine
La poésie cabre les mots Elle L'écheveau multicolore Déchiré par sa propre énigme Elle fleurit et se tait Elle ondule Rouleaux d'écume Elle s'amuse ruse abuse Elle fuse Elle ricoche Elle ricane Elle rit jaune Sans se renier Elle ouvre Elle offre Elle ne saurait se soumettre à l'ordre établi Elle batifole Elle encarte par sa fragilité Le clair-obscur des œillades thuriféraires Son organisation est implacable Elle est liberté Elle repère Elle ponctue Elle s'accroupit devant le tout petit Elle lévite par-delà les convenances Elle ne saurait se satisfaire de la courbure du temps Elle dégringole de l'échelle L'éternité des commencements Elle coiffe d'une mitre papale l'enfant des rues A gorge déployée elle se rit des nuances Elle contient les trolls et les farfadets Elle érige les calvaires d'une caresse de plume Elle incarne à mi-mots Le méli-mélo quotidien Elle est flamme jaillie du froissement du crépon Elle est silence Et puis بودن Patatras Elle est fourmi A rendre besogneuse la réalité Elle est cigale Par son aptitude à s'émerveiller Du soucis du lendemain Par grand vent Les cheveux déliés Elle est piste sableuse en bord de mer Sur un vélo bringuebalant Elle se construit le long du chemin En errance d'être Elle L'herbe folle des no man's land L'acclamée du bourgeon au printemps En bord de route Elle accueille les déchets Elle recycle les plastiques Du brame guttural de ses tuyaux Elle orgue le cervidé aux bois du Roy Elle est musique Et si la nuit la surprend Elle devient vers luisant dans la coquille d’œuf Elle aboutit aux points de suspension de fin de vie Elle fluidifie le grumeau des regrets Elle Qui de fleurs vêtue Encombrait les greniers de ses émotions Devient sourire Dans la lumière d'un jour ultime Elle craque et rebondit A la fois regard et vécu Perchée sur l'arbre maître A guetter les traces de vie Sous la mousse Elle est écureuil Vive et contemplative Devant l'écueil des amandes sèches Elle est passage obligé De l'avant de l'après Hors des ombrages sécuritaires Exposée à l'ivresse caniculaire Des cavalcades visionnaires Elle est neige au soleil Envergure brune aux ailes de géant Elle raye d'un cri inouï Le cristal infernal Des mélopées hors d'âge Elle modèle De ses caresses arbustives Les traits du visage de l'aïeule Elle lève le rideau de sève Par dessus les brumes matinales. Il est des rencontres Sous le varech apporté par la marée Où le fumet des décompositions prospère Du germe au renouveau La clameur de la foule vers la solitude Et la chose dernière vers le mystère. Elle fût et sera Ma femme reconnue Mon chantre des nuits évaporées Ma distance Mon manquement D'entre le trépied des dieux A creuser le déraison En sourdine d'âme Alors déposée Crûe sous l'ombre d'un soleil exsangue Mon front ceint des dernières sueurs. Palme sera la poésie du retour à l'esprit De mes doigts gourds J'écarterais la terre Un insecte montera sur l'ongle Agile et inquiet . Ce sera le matin . 224