Jody the fawn
þrjár litlar beygjur og fara svo í burtu
skýrar athugasemdir
esprit du piano eftir Glenn Gould
í hring á leirstafnum
meðal pollanna eftir storminn
þessi ferskleiki sem vinnur þig
út úr hlöðunni
að hoppa með báða fætur
punktur rómantíkur
brostu bara eyra til eyra.
Bíða eftir að hundarnir beri vígtennurnar
og öskra í óreglu
undir kvöldfóninum
sauma efnisbútinn
borðdúk
blað
til að hylja brettið á grindunum
bæta við ósamræmdum stólum
farðu í prado
velja blómin á borðið.
Á hvaða aldri sem er
hreinsun búin
leggja frá sér kústana
við skulum vera fullkomin
sveitungar í plástraðum fötum
undir veggspjaldinu
hjálpa til við að fá daginn frá
gegnum túnin
blandaðir valmúar og bláber.
Setjum samfélagið aftur
við tönn fortíðar
við skulum vera skyldugir við ljósið.
519
Passage où tout passe
Til hendinni hátt sett á krossgötum trjáa synir meyarinnar voru í fararbroddi et grand silencee dögg dropar og ljós hjá hanakriku sem straumurinn fylgdi af kerrunni sinni vatn og blandaðar smásteinar. Opnaðu gluggann fyrir morguninn sál mín messagère appelée et maintenant si proche sous la parure des brumes skærlituð tjaldhiminn où claquent les oriflammes af samkomunni miklu passage où tout passe og fer fram úr okkur þegar dagur rennur upp. 520
jano nautgripurinn
JANO hinn nautgripi
hvolfdi borðinu
þrjóturinn í reiðileysi sínu
og kertið sem þar var
og banality kvöldsins
gestirnir fóru
skjálfandi í dreifðri röð
hattur í hendi.
JANO barnið
settur á stól sem hefur staðið í stað
augun límd við ljósakrónuna
tvö stór jöfn augu
fyrir glerpípettu
að kötturinn óvarlega
var að reyna að fanga
eins og tívolíið Mikki
JANO pestait.
Dagurinn varð að koma
samúðarfullur
óhóflega töfrandi
svo að í hverju horni hallarinnar
gustar út sáð auð
blindandi ljós
að beygja dendritana
burt frumuuppsprettu.
518
hlátur ljúfra orða
Skvettan af sætum orðum
sáðu hendi hins einfalda.
sauðaull
gegn gaddavírsbroddum
skrifa undir vindinn.
Frá einum dagdraumi í annan
minningarnar flækjast
samkvæmt straumnum.
Það er ekkert vopnahlé
fór yfir vaðið
en kjálkar gleymskunnar.
Vinur minn ekkert
braut landfestarnar
og vogue trots matseðill
meðal stjörnuryksins
sem við tökum upp
Kvöldið
þegar ský og tungl
aftur til bardaga.
Það er engin framtíð
það í þjónustu heimsins
þegar rigningin fellur
fyrir þeim regnboga langana
að vera trúr sál sinni.
517
Le soleil à fond les ballons
Le soleil à fond les ballons le silence les arbres immobiles les compagnons du deuxième grattent le plancher la nuit fût lacunaire des rêves où je n'arrivai pas à suivre dans le stage il fallait faire des figures à pied et en vélo et que ce soit harmonieux je ne refusai rien j'essayai juste une fois j'ai même anticipé mais je me suis perdu " échec en rase campagne ". Les amis vont bientôt paraître ce matin ce sera jour de marché puis montée au col de Gilly à midi repas là-haut puis descente vers quatorze heures pour rencontrer la femme du photographe et visiter le musée d'histoire du Queyras enfin retour devant la télé pour le tour de France. Les sapins tissent la brume en lisière d'été des ustensiles de cuisine brillent devant le soleil qui claque des doigts le frigo ronronne. Jeter une pierre dans le rivière serait première mène au mille-bornes de la journée. Le laguiole posé entre ombre et lumière sur la nappe bleue du salon les mouches mâchouillent quelque nourriture sur les poils blancs de mes bras. Je serre d'un cran le candélabre des attentes au creux du faisceau des gerbes qu'il fallait lever fourche ferme sur le char des remontées pignon après pignon vers le grand paillou des moissons. 516
plainte aux effets rouillés
Point d'âge
à qui appartiennent les souvenirs
de nous inspirer
d'actes lourds de sens
cérémonieux même,
images révélatrices
d'une force vitale
de corps et d'âme
partisane.
Point de mariage
forteresse poreuse
bourrée de possessions communes
en menace
sans réel danger
par peur de la rupture
épouser la forme jeune et souriante
en solitude aboutie
sans que visage surgisse.
514
Mariage à tout âge
Point d'âge à qui appartiennent les souvenirs de nous inspirer d'actes lourds de sens cérémonieux même, images révélatrices d'une force vitale de corps et d'âme partisane. Point de mariage forteresse poreuse bourrée de possessions communes en menace sans réel danger par peur de la rupture épouser la forme jeune et souriante en solitude aboutie sans que visage paraisse. 515
en confiance, toutes
D'une patte réjouie
en élégante compagnie
elle avançait sur le chemin montant
de sable et de graviers grinçants.
Il fallait passer par là
sans se couvrir de faux-fuyants
d'adorables rouflaquettes
de queues de pie
d'enflures démonstratives
ni de bastonnades à l'égard de l'ego.
Je suis
donc j'avance
sans que le reflet ne m'étrangle
j'organise le camp de base
j'équarris les angles de la permissivité
je crée.
Pas de mentalisme
l'action livre ses horizons
l'œuvre éclot
la confiance est là
pleine de coquelicots
en corbeille pleine
d'une réciprocité l'autre
aux confins d'une réalité ordinaire et non-ordinaire.
511
naissance résurrectionnelle
Sur le pont les trains passent
vibrants et colorés
grappes de souvenirs
à la gorge arrachées
orgueil remisé
l'air vibre du rauque des crapauds
les chapeaux tombent
les cheveux se dressent
un bouquet de fleurs des champs
une senteur de foin
une éclaircie entre nuages
le temps est en plein emploi de lumière.
Frappe de la mailloche
le cuir du tambour
le son court
ridules de la rivière
les cloches à la volée
entrent au temple
les officiants de l'acte
gravissent le mont des muses
sous le chant psalmodié
des guerriers de l'oubli.
512
Pas à pas de voyage en voyage
Skref fyrir skref,
frá ferð til ferðar,
en l'arène d'un cirque
où la roue tourne
la rumeur soulève les rideaux de velours.
litríkur inngangur,
hávaðasamt barnum,
hækkað ryk
af dýragöngunni
les passions de l'âme
reist upp að tindunum í musterunum
démantèlent
la lente construction de la raison.
Af blóði og litum,
les cris furieux des Erinyes
hafa eyðilagt landslag bernskunnar ;
leirvarir linda
hafa rutt sér til rúms
með sementsstútum,
steinn varnanna hefur verið rifinn úr,
það er búið að klippa limgerðina,
fylltir skurðir,
silfurrefurinn
ne trouvera plus le centre des offices,
illur vindur blæs moldum jarðarinnar
í átt að þurrum steinsvölunum,
gamalt öskutré hvíslar síðustu ráðstöfunum sínum.
Nóttin kúr,
sálardúfur
yfirhangandi
brot á ástandi mannsins ;
popúlískar lygar
koma í stað söngs skáldanna,
spor stríðsvéla
fylgdu járnskóm hinna loðnu,
himininn er að dimma,
jafnvel trén sem vestanvindurinn myndaði
leggjast í storminn.
Loftið er ljótt,
contre le mur des lamentations
les papiers de l'envie
krumpuð og þvinguð
við liðum steinanna
þakið fléttum
verða andspænis hold
af handahófi tzimtzum.
eyddar hendur,
upp úr vösunum til að passa
klóra í gleymsku ;
rúllandi augu
klipptu gildi andans,
crème sulfureuse
maquillée d'un sourire de clown,
nos errances dernières sont à portée des crocs.
Heiftin tekur við
að nóttu til,
í hljóði,
enlaidie par les passions de l'âme
slagsmál og hatur ;
dappled með því að lyfta
nýja uppskeru,
annonciatrices des renaissances à venir.
Það eru opinberar jurtir
en vorin,
háskólajurtir
af kossi elskhuga
á víð og dreif
í leit að sviptingunni miklu,
brauðstykki
neðst á pokanum,
l'eau dans le creux de la main.
Nous entendrons le son des ricochets,
smásteinum kastað á ána,
aðgengilegt fyrir hælisleitendur,
en sortie d'exil.
513