leeftijd punt  
 wie is de eigenaar van de herinneringen?   
 om ons te inspireren   
 zinvolle acties   
 ceremonieel zelfs,   
 onthullende beelden   
 met een levenskracht   
 van lichaam en ziel   
 partijdig. 
    
 bruiloft steek   
 poreus fort   
 gevuld met gemeenschappelijke bezittingen   
 in gevaar   
 zonder echt gevaar   
 uit angst om uit elkaar te gaan   
 trouwen met de vorm jong en glimlachend   
 in volmaakte eenzaamheid   
 zonder dat er een gezicht tevoorschijn komt.   

   
  514

 leeftijd punt  
 wie is de eigenaar van de herinneringen?   
 om ons te inspireren   
 zinvolle acties   
 ceremonieel zelfs,   
 onthullende beelden   
 met een levenskracht   
 van lichaam en ziel   
 partijdig.  
   
 bruiloft steek   
 poreus fort   
 gevuld met gemeenschappelijke bezittingen   
 in gevaar   
 zonder echt gevaar   
 uit angst om uit elkaar te gaan   
 trouwen met de vorm jong en glimlachend   
 in volmaakte eenzaamheid   
 zonder een gezicht te laten zien.    

  
  515

   Met een blije poot   
 in elegant gezelschap   
 ze ging verder op het bergopwaartse pad   
 van korrelig zand en grind. 
      
 Daar moesten we heen   
 zonder zich te bedekken met uitvluchten   
 schattige bakkebaarden   
 van staande wachtrijen   
 demonstratieve zwelling   
 noch slagen voor het ego.  
    
 Ik ben   
 dus ik ga verder   
 zonder dat de reflectie me wurgt   
 Ik organiseer het basiskamp   
 Ik kwadraat de hoeken van permissiviteit   
 ik maak.  
    
 geen mentalisme   
 de actie onthult zijn horizon   
 de werkluiken   
 het vertrouwen is er   
 vol klaprozen   
 in volle mand   
 van de ene wederkerigheid naar de andere   
 op de rand van de gewone en niet-gewone realiteit.  
  
 
  511

   Op de brug passeren de treinen   
 levendig en kleurrijk   
 veel herinneringen   
 met gescheurde kelen   
 zet trots weg   
 de lucht trilt met de heesheid van padden   
 hoeden vallen   
 haar staat overeind   
 een bosje wilde bloemen   
 een geur van hooi   
 een open plek tussen de wolken   
 het weer is vol licht.     
 
 Mallet Slag   
 trommel leer   
 het korte geluid   
 rivier rimpelingen   
 de klokken op de vlucht   
 de tempel binnengaan   
 de officianten van de act   
 beklim de berg van de muzen   
 onder het zingen  
 krijgers van de vergetelheid.  

    
  512

  


 Stap voor stap,   
 van reis naar reis,   
 in de arena van een circus   
 waar het wiel draait    
 het gerucht heft de fluwelen gordijnen op.   
  
 kleurrijke entree,   
 luidruchtige barnum,   
 opgeworpen stof   
 van de dierenstoet   
 de passies van de ziel   
 verheven tot de toppen van de tempels   
 ontmantelen   
 la lente construction de la raison.  
      
 Van bloed en kleuren,   
 de woedende kreten van de Erinyes   
 hebben de landschappen van de kindertijd vernietigd ;  
 de kleilippen van bronnen    
 hebben plaats gemaakt   
 met cementsproeiers,   
 de steen van de bescherming is eruit gescheurd,   
 de heggen zijn gekapt,   
 gevulde sloten,   
 de zilveren vos   
 ne trouvera plus le centre des offices, 
 een boze wind blaast de brokken aarde   
 richting de droge stenen terrassen,   
 een oude es fluistert zijn laatste disposities.     

 De nachtkoos,   
 ziel duiven   
 overhangend   
 schendingen van de menselijke conditie ;  
 populistische leugens   
 vervang het lied van de dichters,   
 de sporen van oorlogsmotoren   
 volg de ijzeren schoenen van de harige,   
 de lucht wordt donker,   
 zelfs de bomen gebeeldhouwd door de westenwind   
 ga liggen in de storm. 
    
 De lucht is vies,   
 tegen de klaagmuur   
 de papieren van afgunst   
 verfrommeld en gedwongen   
 bij de voegen van de stenen   
 bedekt met korstmossen   
 hijgend vlees worden   
 van een willekeurige tzimtzum.   
   
 uitgemergelde handen,   
 uit de zakken om te matchen   
 kras vergetelheid ;   
 rollende ogen   
 clip de waarden van de geest,   
 zwavel crème   
 opgemaakt met de glimlach van een clown,  
 nos errances dernières sont à portée des crocs.  
   
 De woede neemt het over   
 's nachts,   
 in stilte,   
 lelijk gemaakt door de hartstochten van de ziel   
 gevechten en haat ;   
 gevlekt door op te tillen   
 nieuwe oogsten,      
 annonciatrices des renaissances à venir.  
    
 Er zijn officinale kruiden   
 dan die van de lente,   
 collegiale kruiden    
 van de kus van geliefden    
 verspreide    
 op zoek naar de grote omwenteling,   
 een stuk brood   
 op de bodem van de tas,  
 l'eau dans le creux de la main. 
    
 Nous entendrons le son des ricochets,    
 kiezelstenen die op de rivier worden gegooid,   
 toegankelijk voor asielzoekers,   
 en sortie d'exil.  
   
  513    
 
 
 
 
 
 

   Diep in het meer   
 zwart   
 het intieme   
 de roep van mysterie.      

 Gewend aan de banken   
 de rozentuin   
 met gemak lappen   
 bestand om verder te gaan   
 van de veren   
 dat de wind waait   
 vreemd vrij   
 voor het beest   
 met onredelijke slokken   
 graven   
 droge onderkaken   
 de cupule waar we onze emoties kunnen vermalen.  

    
  510

   Van rechts naar links   
 de oogwisser   
 scheidt het zichtbare van het onzichtbare   
 onder de spanning van de lucht.  
    
 Mollige wolken accentueren   
 van hun dikke glimlach   
 de gedachte aan de klokken   
 dat de echo doordringt.    
  
 Rijden met tulband   
 meer geuren   
 echte kans   
 van onze oorsprong.  

    
  509