Diep in het meer   
 zwart   
 het intieme   
 de roep van mysterie.      

 Gewend aan de banken   
 de rozentuin   
 met gemak lappen   
 bestand om verder te gaan   
 van de veren   
 dat de wind waait   
 vreemd vrij   
 voor het beest   
 met onredelijke slokken   
 graven   
 droge onderkaken   
 de cupule waar we onze emoties kunnen vermalen.  

    
  510