La nuit silencieuse pleine de livres tout autour ~ néanmoins je tousse. Le chat à sa place les petits enfants dorment ~ tic tac du réveil. Je baille et me gratte la peau fait chanter la lune ~ assis je contemple.
Escalatordes pesées en fenêtrese reflète l'hors tempsdes frémissements. Calque éphémèredes pensées jointesl'ordre orthogonalfragrances déployéesénumère les marchesd'accès à l'antienneclamée par les angesrefuge sanglédes anfractuosités de l'oubliles chaînes raclent la terred'outrances ad hominem.Un chantو بعد هیچی juste le suintdes bœufs à la tâche. 347
دوست جریان های ابیسال جهشی از زندگی در قلب آیا می خواهید تبدیل شوید صدایی در میان صداها تو که خیلی بیشتر از تو هستی شما که مسخ هستید در پالپ مشبک که دست له می کند فردا شدن.
بیایید از فورد عبور کنیم پر و شل بیایید خون و حس شویم اسب خونی از موج تا اقیانوس در چنگال آرزوها که باد اعمال می کند ریشه های یک نقاشی بومی ملاقات در لمس روز که سالک انکار و سرزنش کند از پدر به پسر دختر روزگار صادقانه پرشور باشید بر فرمت حافظه.
لبه کلمات در دروازه های زیرزمینی رایحه های خسته کننده que le vent porteرنسانس حکیم صداهای کودکی حضور عزیزم گیلاس در بهار که دندانه کروک دستکش در جیب از آینده ما زیر سایه درختان چنار در میدان کلیسای جامع نیش سرما atteignant le tréfonds de l'âmeبا ظرافت در میان علف ها یک نفس روی دستت در نزول خورشید همانطور که در گذر. 345
حرف هایی که به ما می رسد nous font être. آنها آنجا هستند, در دهان, روکش جوهر, و از نزدیک شخم زد. با این حال, مثل زنبور این میل به بودن, در جهت باد, نزدیکتر به شهد, ما را مجبور می کند à pousser la charrue, به طور اجتناب ناپذیر, jusqu'au bout du champ, فقط کلماتی که اتفاق افتاد. 344
صدایی از بین سنگریزه ها زود گرفته شده یک پیمانه عسل بر نفس باد می.
زن بزرگ لاغر پا به عنوان مجانبی مطرح شده است در برابر قلب هماهنگ. احساس مجردی نی های کوتاه جمع شده در حیله گر در حفره امواج خسته.
آرپژ گیتار همراه با سوء ظن رنگ های منقوش غرفه جلسات.
فراوان لب ها را پورپورین می کند از دوست من از جنگل صدایشان را از میان صداها بلند کنند. همه بادبان ها بیرون می روند به سمت لرزان از یک چشمه توسط نسیم شناور شده است.
اگه جای دیگه و صمیمی در نوک انگشتان بیا و بمیر کشوری که شبیه شماست تحت اسپاسم مصرف شده ژان دوست روح من صلیب من گریه من. روی زمین در گرد و غبار ستاره منعکس می کند آهنگ مرموز در حال اجرا در سراسر جهان. فرانسوا دوست کلاهبرداران من مسیر من رهایی من.
سکوت گیاهان ~ در حاشیه آبی سفید یک قطار که باد می وزد.
*
روی تپه گیر کرده دومینوی خانه ها ~ اشکالات شیطان.
*
از پرنده سیاه بگذر در بوی ابرها ~ رواق در بالا.
*
لانه زاغی en réserve rectangulaire~ منبع کینه.
*
سوتین مارپیچ ~ اشک بهاری خارج از کلمات.
*
دست های فلس شده در دهانه بالکن ~ روز آشکار می شود.
*
روح من حکومت می کند زندگی را بکن و به من بگو ~ تایپ آرام و ملایم.
*
از چپ به راست عبور کنید ماشین های صبحگاهی ~ سوار شدن برای Kythera.
*
در ساحل سبز یک کامیون زرد در حال بالا رفتن ~ clameur soudaine.
*
برداشتن سقف کاشی ~ یکی را از جای دیگری بایگانی کنید la courte paille.
*
روی در پایه شومینه آجری کثیف ~ برنامه ریزی.
*
از دفتری به کتاب دیگر la gomme sèche et dérive~ مونتاژ سرد.
*
امتناع دیگری نفرت از خود است ~ با هم ممکن است باشد. 341
Visage visage au touché de nos cœurs à portée du frêne sans geste ni parole regard élevé sommes de veille sur les photos graves et tristes à se jeter du haut de l'arbre colibri des incendies passacaille des brumes laissant paraître les veinules d'une main à décrypter le soir à la bougie les papiers d'identité jaunis que le vent éparpille devant nos yeux sans sommeil.
Ô visage unique visage du temps qui passe infante éblouie sois le réceptacle de nos pleurs لهsel de notre rencontre du bâton au chardon du Job au gris à maugréer devant les bouses se mêlant aux cailloux de basalte mélange incandescent de la vigne vierge et du mur roux ô visage qu'un manquement d'esprit efface pierre plate posée au matin sur le mur du jardin souffles mêlés d'un face à face de toute éternité.
Es-tu là glissando sans dérobade à me porter sur l'onde douce lune entrevue au parloir écorce arrachée du chêne-liège se faufilant dans la foule lente passager ébloui des sentes odorantes. روح من seule au hasard d'une sortie se vit prise dans le flot des migrants ô mon âme l'altérité est une autre identité de l'autre à soi la source même des solidarités.
